Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 7

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  zgodnosc skladu gatunkowego drzewostanu z siedliskiem
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
Występujący na terenie województwa łódzkiego rezerwat przyrody Konewka został utworzony w 1978 roku na powierzchni 99,91 ha w celu zachowania fragmentu lasu o charakterze naturalnym, należącego do zespołu świetlistej dąbrowy (Zarządzenie 1978). Celem niniejszej pracy jest diagnoza siedliskowa obszaru wspomnianego rezerwatu, weryfikacja przyjętych celów jego ochrony oraz rozpoznanie zagrożeń i zaplanowanie działań ochronnych. Drzewostany świetlistej dąbrowy Potentillo albae-Quercetum charakteryzują się dużą zgodnością składu gatunkowego z naturalnym siedliskiem. Pozostałe drzewostany rezerwatu, rosnące na siedlisku grądu subkontynentalnego Tilio-Carpinetum typicum, są zniekształcone poprzez obecność sosny zwyczajnej w warstwie starodrzewu. Obserwuje się w nich jednak dynamiczny proces odbudowywania się w kierunku pełnej zgodności ze składem zbiorowiska naturalnego. Wydaje się, że fakt ten oraz duży udział grądów w powierzchni leśnej badanego obiektu pozwala na uwzględnienie zbiorowiska Tilio-Carpinetum typicum w celu ochrony rezerwatu oraz podjęcie działań ochronnych protegujących gatunki charakterystyczne dla tego zbiorowiska.
Występujący na terenie województwa łódzkiego rezerwat przyrody Kruszewiec został utworzony w 1979 roku na powierzchni 50,51 ha (obecnie 81,54 ha) w celu zachowania fragmentu wielogatunkowego lasu liściastego z udziałem jodły na granicy zasięgu (Zarządzenie 1979). Celem niniejszej pracy jest diagnoza siedliskowa obszaru wspomnianego rezerwatu, weryfikacja przyjętych celów jego ochrony oraz rozpoznanie zagrożeń i zaplanowanie działań ochronnych. Potencjalne zespoły leśne rezerwatu Kruszewiec to grądy subkontynentalne: Tilio-Carpinetum stachyetosum oraz Tilio-Carpinetum typicum. Tworzą one żyzne siedliska lasów liściastych, gdzie jodła może stanowić pożądaną domieszkę. Obecnie drzewostany rezerwatu są zniekształcone przez występowanie sosny zwyczajnej, która jednak stopniowo zmniejsza swój udział. Zjawisko to świadczy o wysokich, naturalnych zdolnościach regeneracyjnych chronionych ekosystemów leśnych. Z drugiej jednak strony gatunek ten stanowi doskonałą osłonę i zapewnia korzystne warunki do wzrostu i rozwoju młodego pokolenia jodły. Działania ochronne na terenie badanego obiektu powinny być zatem projektowane z niezwykłą ostrożnością i dbałością o potrzeby różnych gatunków drzew tak, aby zachowanie celu ochrony rezerwatu nie zostało zachwiane.
Występujący na terenie województwa łódzkiego rezerwat przyrody Żądłowice został utworzony w 1968 roku na powierzchni 138,79 ha (obecnie 241,19 ha) w celu zachowania ze względów naukowych i dydaktycznych niespotykanego w lasach polskich układu siedlisk występujących w związku z zaistniałym układem warunków hydrologicznych oraz związanych z nimi typów lasu (Zarządzenie 1968). Celem niniejszej pracy jest diagnoza siedliskowa obszaru wspomnianego rezerwatu, weryfikacja przyjętych celów jego ochrony oraz rozpoznanie zagrożeń i zaplanowanie działań ochronnych. Rezerwat przyrody Żądłowice charakteryzuje się ogromnym zróżnicowaniem siedliskowym. Największy udział ma ols porzeczkowy Ribo-nigri Alnetum oraz siedliska borowe: Querco-roboris Pinetum, Leucobryo-Pinetum i Molinio-Pinetum. Analiza drzewostanów występujących na tych siedliskach wskazuje na ich duże walory przyrodnicze. Zdecydowana większość z nich wyróżnia się wysokim stopniem stabilności, wynikającym ze zgodności ich budowy ze składem gatunkowym charakterystycznym dla naturalnych zespołów leśnych. Ze względu na cel ochrony rezerwatu największym zagrożeniem dla występujących tu ekosystemów leśnych jest obniżenie się poziomu wód gruntowych, które może spowodować zubożenie różnorodności siedliskowej badanego obiektu. Fakt ten powinien być uwzględniony w projektowanych działaniach ochronnych ukierunkowanych na wspomaganie naturalnych procesów kształtowania się zespołów roślinnych rezerwatu.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.