Niedożywienie jest jedną z przyczyn przedwczesnej śmiertelności pacjentów onkologicznych. Częstość występowania niedożywienia zależy od umiejscowienia guza, stopnia zaawansowania choroby i metod jej leczenia. Najczęściej dotyczy chorych z nowotworami przewodu pokarmowego. Pogorszenie stanu odżywienia pacjenta onkologicznego jest szczególnie groźne, ponieważ może być przyczyną zmniejszenia intensywności terapii przeciwnowotworowej a nawet jej przerwania. Z tego względu konieczne jest wczesne wykrywanie niedożywienia i zapobieganie jego rozwojowi. U każdego pacjenta z rozpoznanym rakiem należy regularnie oceniać stan odżywienia, prowadzić edukację żywieniową, a w razie konieczności odpowiednio wcześnie zastosować leczenie żywieniowe. Diagnozowanie niedożywienia w przypadku chorych na nowotwory powinno obejmować pomiary antropometryczne, badania biochemiczne i wywiad z pacjentem. Kompleksowe działanie zmierzające do przeciwdziałania niedożywieniu może wydłużyć czas przeżycia pacjentów chorych na nowotwory, poprawić jakość ich życia, a także zmniejszyć koszty leczenia.