Ograniczanie wyników

Czasopisma help
Autorzy help
Lata help
Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 96

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 5 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  zele
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 5 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
The rheological properties of whey protein isolate WPI gels were investigated by oscillatory shear method. Effect of sodium chloride on the WPI gelation was studied. The optimal level of sodium ions, which produced WPI gels with the highest complex shear modulus was 200 mmol/L. At the optimum level of sodium ions gelation and the phase-angle stabilization were more rapid. Low value of the loss tangent indicated high proportion of energy recovered by elastic deformation, compared with energy dissipated and the gel behaviour was typical of a solid, crosslinked polymer. No irreversible changes in structure of gels (which were heated after cooling) were observed.
Białka serwatkowe cechują się znakomitymi właściwościami funkcjonalnymi. Jedną z najważniejszych jest zdolność do tworzenia żeli. Podczas ogrzewania roztworu białek ulegają one rozfałdowaniu i w odpowiednich warunkach pH i/lub stężenia jonów zachodzi agregacja, której szczególnym przypadkiem jest żelowanie. Ogrzewanie roztworu białek bez udziału jonów prowadzi do powstania roztworu, który żeluje po dodaniu soli w temperaturze pokojowej. Powstałe w ten sposób żele są twardsze i bardziej przezroczyste niż żele indukowane ogrzewaniem o tej samej zawartości soli. W artykule przedstawiono wpływ różnych czynników żelujących na żelowanie. W przypadku żelowania w wyniku ogrzewania przedstawiono wpływ różnych białek serwatkowych i ich mieszanin na cechy żeli.
Żele spożywcze to najczęściej układy złożone, których właściwości zmieniają się w czasie oraz pod wpływem różnych czynników. Aby dokładnie śledzić zachodzące w nich zmiany, celowe wydaje się wykorzystanie najnowszych metod pomiarowych, jakich dostarcza nam nauka. W artykule przedstawiono możliwości wykorzystania technik teksturalnych, reologicznych oraz termicznych do badania struktury i właściwości żeli spożywczych. Omówiono m.in. test przebijania, TPA oraz test ekstruzji wstecznej i współbieżnej w badaniach teksturalnych. Scharakteryzowano pomiary dynamiczne, pełzania i powrotu oraz reksację naprężeń jako metody reologiczne. W przypadku pomiarów termicznych poruszono takie zagadnienia, jak termograwimetria, termiczna analiza różnicowa, skaningowa kalorymetria różnicowa oraz metody kombinowane.
Celem badań było określenie zmian właściwości białek miofibryli sonifikowanego mięsa wieprzowego o cechach PSE podczas 96-godzinnego przechowywania. Surowiec badawczy stanowiło mięso wieprzowe (m. biceps femoris) wychłodzone do temp. 7 °C, o jasnej barwie i pH24 ≤ 5,6, który pobierano z rzeźni po 24 h od uboju. Mięsień dzielono na 3 części o zbliżonej masie. Jedna stanowiła próbę kontrolną (KP), dwie pozostałe sonifikowano falami o częstotliwości 25 kHz (próba UP) i 45 kHz (próba ZP) oraz natężeniu 2 W·cm-2. Czas ekspozycji w polu ultradźwiękowym wynosił 2 min. Próby przechowywano w warunkach chłodniczych. Po upływie określonego czasu przechowywania tj. po: 24, 48, 72 i 96 h od uboju w próbach mierzono: indeks fragmentacji miofibryli, ogólną zawartość reaktywnych grup –SH, oraz po 24, 48 i 72 h wyciek termiczny i zdolność wiązania wody przez żele miofibryli. Stwierdzono, że sonifikacja mięsa wieprzowego o cechach PSE falami o częstotliwości 25 kHz powoduje zmianę kierunku poubojowych przemian biochemicznych białek mięsa skutkujących wzrostem zawartości reaktywnych grup –SH. Obróbka falami o częstotliwości 45 kHz nie różnicowała poziomu zawartości reaktywnych grup –SH i indeksu fragmentacji miofibryli w porównaniu z próbą kontrolną. Nie stwierdzono wpływy sonifikacji mięsa na poziom wycieków termicznych i zdolności utrzymywania wody przez zżelowane homogenaty mięsa. Stwierdzono dodatnią korelację pomiędzy zawartością reaktywnych grup –SH i ubytkami termicznymi w próbach sonifikowanych oraz pomiędzy indeksem fragmentacji miofibryli i zdolnością utrzymywania wody przez zżelowane homogenaty mięsa w próbach: kontrolnej i sonifikowanej falami o częstotliwości 45 kHz. Stwierdzono ujemną zależność pomiędzy zawartością reaktywnych grup –SH i ubytkami termicznymi w próbie kontrolnej oraz pomiędzy MFI i ubytkami termicznymi w próbie ZP.
Celem pracy było określenie wpływu stopnia acetylacji skrobi ziemniaczanej na wiązanie wody w sporządzonych żelach skrobiowych. Przeprowadzono pomiary czasów relaksacji spin-sieć T₁ i spin-spin T₂ metodą niskopolowego magnetycznego rezonansu jądrowego (NMR) oraz oznaczono aktywność wody aw w żelach skrobi ziemniaczanej acetylowanej. W badaniach użyto polimeru o znanym stopniu podstawienia. Pomiary przeprowadzono w układach o zawartości skrobi w zakresie 0,02 ÷ 0,10 g/g. Wyniki pomiarów aktywności wody posłużyły do określenia współczynnika hydratacji skrobi, definiowanego jako masa wody związanej z 1 g biopolimeru. Stwierdzono, że zastosowana modyfikacja skrobi wpłynęła na zmniejszenie wartości jej hydratacji. Najmniejszym współczynnikiem hydratacji charakteryzowała się skrobia o stopniu podstawienia wynoszącym 0,06. Na podstawie wartości czasów relaksacji określono parametry charakteryzujące dynamikę molekularną frakcji wody hydratującej polimer. Określona szybkość relaksacji spin-spin molekuł wody hydratacyjnej malała wraz ze wzrostem ilości grup acetylowych wymieniających grupy hydroksylowe. Oznacza to ograniczenie ilości molekuł wody wiązanej w sieci polimerowej na skutek przewagi oddziaływań polimer-polimer nad oddziaływaniami polimer-woda.
Badania prowadzono w latach 2006–2008 w szkółkach drzewek owocowych w Stacji Badawczo-Dydaktycznej w Samotworze, należącej do Uniwersytetu Przyrodniczego we Wrocławiu. Celem doświadczenia była ocena wpływu nawadniania i agrożelu na wzrost podkładki Pumiselect® w pierwszym roku szkółki oraz jakość uzyskanych drzewek brzoskwini odmian ‘Redhaven’ i ‘Inka’. Nawanianie zastosowano w postaci linii T-tape, z kroplownikami co 25 cm o wydatku wody 1,38 l/h. Agrożel w postaci taśmy o szerokości 10 cm i rozłożono na dnie bruzdy przed sadzeniem podkładek, na głębokości 35 cm. Podkładki Pumiselect® wysadzono wiosną w postaci sadzonek zdrewniałych w rozstawie 2 x 0,25 m, na głębokości 35 cm. Okulizację przeprowadzano na początku sierpnia metodą ,,na przystawkę’’ na wysokości 5 cm nad ziemią. W trakcie badań wykonano pomiary części nadziemnej i podziemnej podkładki Pumiselect® w pierwszym roku szkółki oraz jednorocznych drzewek brzoskwini uzyskanych w drugim roku szkółki. Wstępne wyniki badań wskazują na korzystny wpływ agożelu na jakość podkładki Pumiselect®, rozmnażanej przez sadzonki, a także na parametry jakościowe uzyskanych drzewek dwóch odmian brzoskwini. Nawadnianie przyczyniło się do intensywniejszego tworzenia przez podkładkę korzeni grubych o średnicy > 2 mm w pierwszym roku uprawy w szkółce oraz w istotny sposób poprawiło wszystkie parametry jakościowe drzew badanych odmian brzoskwini w roku 2008.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 5 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.