Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 12

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  zboza niechlebowe
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
Znajomość zawartości frakcji błonnika w surowcach i produktach spożywczych ma istotne znaczenie w profilaktyce i leczeniu chorób cywilizacyjnych. Błonnik pokarmowy stanowi bardzo niejednorodny kompleks związków chemicznych, a poszczególne jego frakcje wykazują odmienny wpływ fizjologiczny na organizm człowieka. Celem przeprowadzonych badań było oznaczenie składu frakcyjnego błonnika pokarmowego w wybranych zbożach niechlebowych oraz produktach, w skład których wkomponowano surowce pochodzące ze zbóż niechlebowych. W celach porównawczych określono zawartość błonnika w wybranych odmianach pszenicy i produktach przemiału. W próbkach oznaczano błonnik całkowity, błonnik rozpuszczalny w wodnym roztworze enzymów (WSDF), błonnik rozpuszczalny w środowisku kwaśnym (ASDF), błonnik nierozpuszczalny w wodnym roztworze enzymów oraz błonnik nierozpuszczalny w środowisku kwaśnym. Badania potwierdziły, że zboża niechlebowe, w szczególności jęczmień i owies, są niezwykle cennym źródłem rozpuszczalnych frakcji błonnika mających istotne znaczenie prebiotyczne. Odnotowano blisko 2,5-krotnie wyższą zawartość WSDF w ziarnie jęczmienia i owsa w porównaniu do średniej zawartości w ziarnie pszenicy oraz kaszach (jaglanej, gryczanej). Ziarno owsa i jęczmienia charakteryzuje się także wyższą zawartością frakcji ASDF. Wprowadzenie razowej mąki jęczmiennej do chleba, powoduje istotny wzrost zawartości błonnika pokarmowego, w szczególności zwiększenie udziału (1→3) (1→4) β-D glukanów we frakcji WSDF. W chlebie kontrolnym (0% mąki jęczmiennej) udział (1→3) (1→4) β-D glukanów we frakcji WSDF stanowił 9,2%, podczas gdy w chlebie z 12,5% dodatkiem mąki jęczmiennej udział ten wzrósł do 30,2%.
W artykule przedstawiono charakterystykę naturalnych substancji polepszających jakość pieczywa, takich jak: przetwory mleczne, suchy gluten pszenny, rośliny strączkowe, nasiona roślin oleistych, zboża niechlebowe, pseudozboża oraz premiksy piekarskie. Omówiono ich wpływ na cechy technologiczne i wartość odżywczą pieczywa. Wyroby z udziałem dodatków naturalnych charakteryzują się wyższą od wyrobów tradycyjnych wartością odżywczą, przy jednoczesnym utrzymaniu lub poprawie cech technologicznych pieczywa. Odpowiednio dobrany dodatek polepszaczy naturalnych (np. siemię lniane, czy amarantus) może stanowić alternatywę dla polepszaczy syntetycznych.
W procesie produkcji pieczywa mogą być stosowane naturalne dodatki. W artykule scharakteryzowano wybrane naturalne dodatki, takie jak przetwory mleczne oraz nasiona zbóż niechlebowych i pseudozbóż. Omówiono ich wpływ na właściwości reologiczne i przebieg procesu fermentacji ciasta oraz jakość uzyskanego pieczywa. Wykazano, że odpowiednio dobrany rodzaj i udział dodatku podnosi wartość odżywczą pieczywa oraz może oddziaływać korzystnie na jego właściwości fizyczne i cechy sensoryczne. Spośród wielu naturalnych dodatków na te właściwości najkorzystniej wpływają pełnotłuste mleko w proszku oraz produkty owsiane.
W artykule przedstawiono informacje dotyczące produkcji i kierunków użytkowania zbóż w Polsce oraz strukturę asortymentową pieczywa i jego znaczenie w racjonalnym żywieniu. Zaprezentowano nowe trendy w produkcji pieczywa, uwzględniając możliwość stosowania owsa lub jęczmienia i ich produktów, jako naturalnych, funkcjonalnych zamienników mąki chlebowej oraz wykorzystanie naturalnych zakwasów celem uzyskania nowych rodzajów pieczywa pszenno-owsianego lub pszenno-jęczmiennego o właściwościach funkcjonalnych.
Celem pracy było określenie wpływu dodatku odtłuszczonej mąki sojowej na wybrane właściwości fizyczne oraz cechy tekstury miękiszu pieczywa pszennego. Do badań przygotowano mieszaniny mąki pszennej z mąką sojową w udziale 0,0; 2,5; 5; 7,5 i 10% w odniesieniu do mąki pszennej. Dla tak przygotowanych próbek określono wskaźnik bieli, a następnie sporządzano ciasto i przeprowadzono próbny wypiek laboratoryjny. Uzyskane pieczywo po ostygnięciu zważono, określono jego objętość i obliczono gęstość. W dalszej części badań wyznaczono wskaźnik bieli miękiszu oraz przeprowadzono ocenę cech tekstury (test TPA). Stwierdzono, że wraz z dodatkiem mąki sojowej zmniejszała się objętość pieczywa (średnio od 374 do 267 cm3/100 g), wzrastała natomiast gęstość (średnio od 0,40 do 0,57 g·cm-3). Wskaźnik bieli zmieniał się w zakresie od 81,2% dla mąki bez udziału preparatu z soi do 78,1% dla mieszaniny z 10% udziałem mąki sojowej. Wykazano ponadto, że wzrost udziału preparatu z soi wpłynął na zwiększenie twardości, gumowatości i żuwalności miękiszu pieczywa. Współczynniki korelacji liniowej odpowiednio wyniosły 0,90; 0,92 i 0,93. Zmniejszała się natomiast elastyczność miękiszu (r = –0,90).
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.