Ograniczanie wyników

Czasopisma help
Autorzy help
Lata help
Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 46

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 3 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  zarastanie
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 3 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
Aura
|
1999
|
nr 04
17-18
Excavating mineral resources suggests mostly images of the worst forms of environmental devastation. Peat mining has the least adverse environmental impact. Mining activity leaves only relatively small shallow pits which are filled with water, and with time they are grown by plants, thus being a living and significant component of natural ecosystems. The author presents the process using the Poleski National Park and its buffer zone as an example.
Głównym celem prezentowanych badań jest analiza wpływu rezerwatu przyrody na eksploatacje zbiornika nizinnego Jeziorsko. Jest to zbiornik wielozadaniowy usytuowany na odcinku rzeki Warty od km 484+300 do km 503+800, który pracuje w cyklu rocznym wyrównawczym. W 1998 roku, w górnej części zbiornika tj. od mostu w miejscowości Warta w km 503+560 aż do km 500, Rozporządzeniem Ministra Środowiska Zasobów Naturalnych i Leśnictwa z dnia 23 grudnia 1998 r., został utworzony rezerwat przyrody „Jeziorsko”. W tej sytuacji na zbiorniku obserwujemy naturalny, niezakłócony pracami bagrowniczymi proces akumulacji. W pracy przedstawiono analizę wpływu procesu zarastania oraz zamulania, czego wynikiem jest podpiętrzenie wody w cofkowej części zbiornika. Rezultatem tych procesów jest wzrost zagrożenia powodziowego na omawianym zbiorniku.
14
Artykuł dostępny w postaci pełnego tekstu - kliknij by otworzyć plik
Content available

Zarządzanie jakością sprawności cieków

63%
W pracy opisano proces utrzymywania w stanie zdatności koryt cieków oraz przedstawiono analizę problemów związanych z zarządzaniem jakością tego procesu w aspekcie sprawności cieku. O sprawności cieku decydują jego użytkowanie oraz prace konserwacyjne. Działania te charakteryzują się dobrą jakością, gdy zapewniony jest właściwy stan techniczny koryta cieku, odpowiednia jego przepustowość, a także dobry stan ekologiczny. Na przepustowość koryta cieku i jego stan ekologiczny w dużym stopniu wpływa ilość występujących w nim roślin wodnych. Dlatego ważnym elementem zarządzania jakością sprawności cieku jest kontrolowanie i ocena zagęszczenia naczyniowych roślin wodnych w jego korycie. W celu rozpoznania problemu zarastania koryt, w latach 2007–2009, badano cieki nizinne Dolnego Śląska. Z badań wynika, że zarastanie koryta rozpoczyna się zaraz po wykonaniu robót konserwacyjnych. Rozwój roślinności wodnej w korycie cieku jest na ogół bardzo intensywny. Z tego powodu prawidłowe utrzymywanie koryta cieku wymaga cyklicznego prowadzenia robót konserwacyjnych. Roboty te składają się z wielu powiązanych z sobą działań technicznych. W pracy wykazano, że każde z tych działań ma wpływ na sprawność cieku. Przeprowadzone badania i analizy świadczą, że zarządzanie jakością utrzymywania cieków wymaga ustalenia kryteriów oceny jakości tego procesu. Kryteria te powinny uwzględniać aspekty techniczne i ekologiczne.
W wyniku długotrwałego procesu zarastania śródleśnych, nieprzepływowych jezior oligo-humotroficznych, tzw. „oczek wodnych”, charakteryzujących się małą zasobnością związków pokarmowych oraz dużą zawartością substancji humusowych, wykształcają się zbiorowiska torfowisk przejściowych i wysokich z klasy Scheuchzerio-Caricetea i Oxycocco-Sphagnetea. Pomimo ubóstwa florystycznego strefy zarastania jezior oligo-humotroficznych odznaczają się dużą różnorodnością fitocenoz. Śródleśne jeziora o niskiej trofii odgrywają bardzo ważną rolę retencyjną już w inicjalnej fazie zarastania; stanowią naturalne zbiorniki wodne, a wykształcone w wyniku ich odgórnego lądowienia pło torfowcowe nasuwające się na lustro wody wykazuje bardzo duże możliwości jej magazynowania. Duże zdolności retencyjne pływający pomost roślinny zawdzięcza torfowcom. Ich listki poza komórkami chlorofilowymi zawierają duże, martwe komórki wodne, o ścianach komórkowych usianych porami, dzięki którym mogą pobierać i zatrzymywać olbrzymie ilości wody. Badania wykazały m.in.: silne uwodnienie kolejnych stref zarastania, od około 97 do 91%; wysoki poziom zalegania wody, przy czym w inicjalnej strefie zarastania woda występuje już w warstwie przypowierzchniowej; olbrzymie zdolności retencyjne pła torfowiskowego – niewielki płat mszaru przygiełkowego z inicjalnej strefy zarastania o powierzchni 1 ara i miąższości zaledwie 10 cm jest w stanie zmagazynować aż około 10 000 litrów wody; istotną rolę przygiełki białej Rhynchospora alba w procesie zarastania jezior oligo-humotroficznych, której obfite występowanie oraz silnie rozwinięte systemy kłączowo-korzeniowe utrwalają pło torfowcowe. Śródleśne jeziora humotroficzne wraz z zarastającymi je zbiorowiskami torfowiskowymi pełnią zatem ważną rolę retencyjną. Wyniki badań wskazują, iż w warunkach braku antropopresji śródleśne kompleksy wodno-torfowiskowe są systemami względnie stabilnymi i zachowują swój naturalny charakter. Specyficzne czynniki hydrogeologiczne sprawiają, iż największym zagrożeniem dla tych cennych, śródleśnych siedlisk stanowią melioracje odwadniające i obniżenie poziomu wód gruntowych w zlewni.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 3 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.