Ograniczanie wyników

Czasopisma help
Autorzy help
Lata help
Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 70

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 4 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  zakazenia szpitalne
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 4 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
Przedstawiono wyniki badań, których analiza pozwoliła na zidentyfikowanie dwóch, wieloopornych, epidemicznych szczepów MRSA w Państwowym Szpitalu Klinicznym Nr 2 w Szczecinie.
Oceniono częstość występowania oraz lekowrażliwość drobnoustrojów najczęściej izolowanych z próbek materiału klinicznego pobranych od pacjentów Świętokrzyskiego Centrum Onkologii w Kielcach w 2001 roku, z uwzględnieniem podziału na rodzaje zakażeń. Najczęściej izolowano Escherichia coli i Staphylococcus aureus. Escherichia coli wytwarzające ESBL stanowiły 2,7% ogółu szczepów tego gatunku izolowanych z próbek materiału klinicznego pobranych od pacjentów hospitalizowanych, natomiast gronkowce złociste oporne na metycylinę 27,9% ogółu szczepów Staphylococcus aureus.
W pracy oceniano przydatności metody redukcji TTC przez żywe bakterie do wykrywania biofilmu tworzonego na powierzchni przyrządów medycznych, wykonywanych z różnych materiałów syntetycznych. Badano adhezję drobnoustrojów do powierzchni biomateriałów in vitro oraz tworzenie przez te drobnoustroje biofilmu podczas zakażenia zwierząt poddanych implantacji. Potwierdzono przydatność badanej metody, wykazując jej wysoką czułość, krótki czas i łatwość wykonania.
Badania przeprowadzono na 44 szczepach Staphylococcus haemolyticus pochodzących z próbek materiału klinicznego pobranych od pacjentów hospitalizowanych na Oddziale Chirurgii. Analizowano następujące czynniki warunkujące chorobotwórczość szczepów S. haemolyticus: wytwarzanie śluzu, adhezję do biomateriałów, wrażliwość na antybiotyki oraz profil białek powierzchniowych.
Oceniono częstość występowania oporności typu MLSB wśród szczepów MSSA (n=1682) i MRSA (n=272) izolowanych z próbek materiału klinicznego w latach 2002-2004 w Szpitalu Uniwersyteckim im. A. Jurasza CM w Bydgoszczy UMK w Toruniu. W kolejnych latach szczepy S. aureus MLSB+ stanowiły w populacji MSSA 3,1%, 3,2%, 3,8%, natomiast w populacji MRSA- 22,8%, 25,4% i 19,8%.
W regionie gdańskim, w latach 1997-2000, szczepy o wysokiej oporności na mupirocynę stanowiły 4,7% MRSA. Wyizolowano je w 3 spośród 18 szpitali, ogółem u 6 pacjentów. Szczepy te charakteryzowały się wysokim stopniem oporności na metycylinę, były oporne na większość antybiotyków, za wyjątkiem glikopeptydów i bacytracyny i najprawdopodobniej pochodziły z tego samego źródła.
Oceniono zmiany fagotypów MRSA występujących w ośrodkach szpitalnych regionu gdańskiego w latach 1990-1998. Gronkowce poddano typowaniu międzynarodowym zestawem fagów eksperymentalnych dla MRSA i określono ich lekooporność. W latach 1997-1998 stwierdzono pojawienie się nowego fagotypu MR25/M5, do którego należała ponad połowa szczepów, przy czym większość z nich charakteryzowała się takim samym antybiogramem. Szczepy MRSA izolowane do 1995 roku wykazywały większe zróżnicowanie fagotypów i lekooporności.
Scharakteryzowano pod względem wrażliwości na fluorochinolony oraz występowania czynników związanych z wirulencją 83 szczepy Enterococcus faecalis izolowane z materialu klinicznego od osób hospitalizowanych. Oporność na ciprofloksacynę wykazywało 49 badanych szczepów, a 14 szczepów bylo średnio wrażliwych. Wszystkie oporne na wysokie stężenia ciprofloksacyny (MIC ≥ 32 µg/ml) badane izolaty E. faecalis były również oporne na nowe fluorowane chinolony. Większość badanych szczepów opornych na ciprofloksacynę charakteryzowała się także opornością na gentamycynę. Stwierdzono, że szczepy E. faecalis wykazujące oporność na ciprofloksacynę cechowała zdolność wytwarzania jednego z dwóch badanych czynników związanych z wirulencją hemolizyny/cytolizyny. Natomiast w przypadku żelatynazy nic stwierdzono zależności pomiędzy opornością szczepów na ciprofloksacynę, a wytwarzaniem tego enzymu. Tylko jeden z badanych szczepów E. faecalis wytwarzał obydwa badane czynniki: hemolizynę/cytolizynę oraz żelatynazę.
Określono profile SSCP wybranych fragmentów (ORF: 1,2,3 i 15) locus cps odpowiedzialnego za wytwarzanie otoczki typu K2 u szczepów K. pneumoniae izolowanych z materialu klinicznego od niemowląt. Wśród 72 badanych szczepów wyróżniono 31 genotypów z czego 11 stwierdzono u 12 szczepów przypadkowo izolowanych podczas gdy szczepy epidemiczne pochodzące z jednego ogniska charakteryzowały się przynależnością do tego samego genotypu. W grupie 54 szczepów epidemicznych wyosobnionych w sześciu ogniskach zakażeń szpitalnych wyodrębniono 15 genotypów, z których większość reprezentowała jedno spośród dwóch głównych odgałęzień dendrogramu.
Legionella pneumophila jest czynnikiem etiologicznym legionelozy przebiegającej pod dwoma postaciami klinicznymi: gorączki Pontiac lub postacią choroby legionistów manifestującej się ciężkim, atypowym zapaleniem płuc. Głównym źródłem zakażenia są: gleba, systemy klimatyzacyjne, domowe instalacje wodne, woda pitna, nawilżacze płuczki, neulizatory. Najważniejszymi metodami zapobiegania zakażeniom bakterią Legionella jest właściwa dystrybucja, dezynfekcja oraz nadzór nad jakością wody.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 4 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.