Metale z jednej strony są niezbędnymi dla życia składnikami, z drugiej jednak stanowią silne czynniki toksyczne wywołujące wiele poważnych schorzeń. Istniejący od ponad 30 lat na rynku europejskim system legislacyjny w zakresie bezpieczeństwa opakowań do żywności umożliwia ograniczenie migracji metali. Akty prawne narzucają limity zawartości metali ciężkich ze względu na rodzaj materiału opakowaniowego. Limity te uwarunkowane są badaniami toksykologicznymi. Zawartość metali w opakowaniach może być bardzo niska, rzędu ng (10⁻¹² kg) czy pg (10⁻¹⁵ kg) na kg suchej masy oznaczanego materiału. Niskie poziomy zawartości stwarzają problemy analityczne takie jak: izolacja oznaczanego metalu z matrycy, ograniczenie wpływu matrycy na oznaczany pierwiastek, czystość odczynników, czułość metody pomiarowej. Najpowszechniej wykorzystywaną techniką analityczną do oznaczania metali jest atomowa spektrometria absorpcyjna (AAS), na którą składają się następujące techniki: F AAS - technika płomieniowa, GF AAS/ET AAS - atomizacja w piecu grafitowym, CV AAS - technika zimnych par, HG AAS - technika generacji wodorków.
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.