Racjonalna gospodarka leśna może przyczynić się do ochrony leśnych siedlisk przyrodniczych. Próbą potwierdzenia tej tezy są m. in. dwa eksperymenty prowadzone przez Katedrę Hodowli Lasu Akademii Rolniczej im. Augusta Cieszkowskiego w Poznaniu. W pierwszym eksperymencie w 90. letnim drzewostanie sosnowym ze spontanicznym odnowieniem naturalnym w fazie podrostu, wyznaczono 5 powierzchni próbnych o wielkości 0,5 ha. Na poszczególnych powierzchniach zredukowano zapas drzewostanu matecznego odpowiednio o 100%, 75%, 50%, 25% i 0% (powierzchnia kontrolna). Po pięciu latach przeanalizowano przyrost drzewostanów matecznych i podrostów stwierdzając, że redukcja zapasu o 25% powoduje zadawalający wzrost podrostów i nie zmniejsza, z uwagi na przyrost z prześwietlenia, sumarycznej produkcji. Jest to przykład tworzenia wielogeneracyjnych drzewostanów sosnowych, chroniących leśne przyrodnicze siedliska, bez uszczuplenia funkcji produkcyjnych. W drugim eksperymencie dwupiętrowy drzewostan sosnowy, przewidziany do usunięcia zrębem zupełnym, podzielono na 2 części. Jedną część zgodnie z planem urządzeniowym usunięto całkowicie, w drugiej części usunięto drzewostan główny pozostawiając drugie piętro do dalszej hodowli. Po 15 latach w drzewostanie pozostawionym przyrost bieżący miąższości wyniósł 131 m3/ha, a uprawa założona na części usuniętej zrębem zupełnym nie wykazała przyrostu. Eksperyment ten pokazuje, że hodowla dwugeneracyjnych lub wielogeneracyjnych drzewostanów sosnowych na siedliskach borowych jest możliwa, i że użytkowanie nie musi przerywać ciągłości trwania lasu oraz jego środowiskotwórczych funkcji. Przyczynia się też do zwiększenia efektów produkcyjnych, dzięki skróceniu i nakładaniu się cykli produkcyjnych.