Wschodnia część Beskidu Żywieckiego, z górującym nad doliną Skawicy masywem Babią Górą, zalicza się do najcenniejszych przyrodniczo regionów Karpat. Otaczające dolinę strome stoki pokrywają rozległe obszary leśne, z zarastającymi halami i polanami, natomiast w obrębie dna doliny, wzdłuż koryta Skawicy rozciągają się zabudowania. Powyżej nich są pola uprawne i nieużytki. Na tym obszarze znajdują się liczne formy przyrody nieożywionej (formy skałkowe, jaskinie, osuwiska, jeziora osuwiskowe, wodospady). Koryto Skawicy w górnym odcinku jest skalne, a w dolnym występują rozległe żwirowiska, które otacza las łęgowy. Tak duże zróżnicowanie przyrodnicze sprawiło, że w dolinie Skawicy utworzono kilka prawnych form ochrony przyrody. Dotychczasowe działania koncentrowały się jednak w głównej mierze na ochronie przyrody ożywionej, a brak było działań zmierzających do ochrony obiektów przyrody nieożywionej. W artykule omówiono dotychczasowe działania, zmierzające do ochrony przyrody w dolinie Skawicy (funkcjonujące, jaki niezrealizowane), a także przedstawiono propozycje objęcia ochroną nowych obiektów. Zaproponowano utworzenie nowych pomników przyrody ożywionej i nieożywionej, stanowisk dokumentacyjnych i użytków ekologicznych.
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.