Polska ekokonwersja była realizowana przez powołaną w tym celu fundację EkoFundusz. Przygotowane jeszcze w 1991 r. jej zasady działania dawały wierzycielom gwarancję skutecznej kontroli, choć z zachowaniem efektywności kosztowej, która nie zezwalała na „wiązanie zakupów” (tied procurement ). Zasady te dawały również EkoFunduszowi znaczną autonomię wobec władz administracyjnych, a przede wszystkim stabilność w sytuacji, gdy otoczenie polityczne nie było stabilne. Oprócz transferu technologii z krajów wierzycielskich, EkoFundusz odegrał znaczącą rolę w promowaniu efektywności kosztowej. Jego powodzenie i profesjonalizm sprawiły, że wiele innych zadłużonych krajów rozważało przeprowadzenie analogicznych ekokonwersji.