Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 18

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  wskaznik pokrycia lisciowego
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
W prezentowanej pracy, przedstawiono fragment wieloletnich badań, dotyczących biologicznej oceny gatunków z rodziny traw, pod względem możliwości ich wykorzystania do rekultywacji terenów zdegradowanych. W badaniach laboratoryjnych, określano początkowy wzrost i rozwój siewek czterech gatunków traw, rosnących na popiołach (PP), na glebie torfowej (T) oraz na popiołach z 50% dodatkiem torfu (PT). Doświadczenie trwało 70 dni, od końca marca do początku lipca roku 2000. Do wazonów wysadzono po 10 siewek kostrzewy czerwonej ‘Nimba’, wiechliny łąkowej ‘Gol’, życicy trwałej ‘Niva’ lub Festulolium ‘Felopa’. Rośliny te były ścinane z losowo wybranych wazonów, w odstępach 10 dni. Na materiale tym dokonywano, między innymi, pomiarów wielkości powierzchni asymilacyjnej oraz określano plon biomasy. Badane siewki traw, osiągały najwyższy plon po trzydziestu lub czterdziestu dniach od momentu ich wysadzenia i w tym okresie, charakteryzowały się także, najwyższym wskaźnikiem pokrycia liściowego (LAI). Na te cechy roślin istotny wpływ wywierał rodzaj podłoża. Najsłabiej rosły trawy na samym popiele paleniskowym, najlepiej na popiele uzupełnionym torfem. Z ocenianych traw, na szczególną uwagę zasługuje mieszaniec międzyrodzajowy Festulolium, który odznaczał się najwyższą produkcją biomasy i najkorzystniejszym współczynnikiem LAI.
W latach 2011–2014 przeprowadzono ścisłe doświadczenie polowe, którego celem było określenie reakcji odmian populacyjnych i mieszańcowych pszenicy ozimej na wzrastającą intensywność technologii produkcji. Stwierdzono, że wzrost intensywności technologii powodo-wał istotne zwiększenie plonu ziarna pszenicy, co wynikało z większej obsady kłosów i liczby ziaren z kłosa. Najobfitsze plony dała mieszańcowa odmiana ‘Hybred’, a istotnie słabiej plonowała populacyjna odmiana ‘Batuta’. Technologia wysokonakładowa wpływała na wzrost LAI i SPAD, a spośród odmian jedynie mieszańcowa ‘Hymack’ charakteryzowała się gorszymi parametrami architektury łanu. Intensywność technologii nie decydowała o zawartości albumin i globulin, powodując zwiększenie ilości białka oraz frakcji gliadyn i glutelin w ziarnie. Białko ogólne ziarna odmian pszenicy charakteryzowało się najmniejszym udziałem frakcji albumin i globulin przy najwyższym poziomie białek zapasowych z przewagą gliadyn w stosunku do glutelin.
W pracy przedstawiono wpływ zróżnicowanego udziału pszenicy twardej (Triticum durum Desf.) w zmianowaniu na plon ziarna i wartość wskaźnika pokrycia liściowego (LAI). Wykazano, że pszenica twarda uprawiana w monokulturze plonowała istotnie niżej (o 0,91–1,13 t∙ha-1) niż w zmianowaniach z 25, 50 i 75% jej udziałem w strukturze zasiewów. Było to wynikiem mniejszej liczby kłosów na 1 m2, niższej masy ziarna z kłosa i mniejszej liczby ziaren w kłosie. Również powierzchnia liści wyrażona wartością (LAI) była istotnie mniejsza w monokulturze niż w zmia­nowaniu.
Materiał do badań pochodził z doświadczenia przeprowadzonego na polu doświadczalnym IHAR Jadwisin w 2008 roku. Wczesna odmiana ziemniaka (Owacja) uprawiana była na piasku gliniastym lekkim. Obejmowało ono dwie kombinacje: T0 – kontrolną oraz T1 – z nawadnianiem kroplowym i nawożeniem azotem mineralnym (fertygacja). Dawki wody i azotu oraz terminy ich aplikacji ustalane były przy wykorzystaniu komputerowego programu wspomagania decyzji (DSS). Sucha masa liści, łodyg i bulw oznaczana była trzykrotnie w czasie wegetacji: po 17, 28 i 42 dniach od wschodów (DAE). Pomiar powierzchni listowia wykonywano przy użyciu aparatu LICOR 3100. W bulwach ziemniaka, terminy: 28, 42 i 75 DAE – zaschnięcie listowia, oznaczano zawartość azotu ogółem; metoda Kjeldahla–Kjeltec 2200 f-my Foss Tecator. Dla powyższych terminów obliczono również plon białka i suchej masy oraz wartości współczynnika plonowania (HI). Prawidłowo prowadzone nawadnianie kroplowe i fertygacja azotem zapewniło uzyskiwanie przez odmianę wczesną ziemniaka plonu zbliżonego do 30 t·ha-1 w 70 dniu od posadzenia (DAP) oraz około 50 t·ha-1 po zakończeniu wegetacji, 103 DAP. Zastosowane czynniki plonotwórcze (woda, azot) zwiększyły końcowy plon suchej masy o ponad 4 t·ha-1, a plon białka – o 230 kg·ha-1 w porównaniu do kontroli. Wartości indeksu liściowego dla 70 DAP (42DAE) były istotnie skorelowane z plonem końcowym świeżej i suchej masy bulw. Nawadnianie kroplowe i fertygacja azotem wykazała pozytywny wpływ na dystrybucję asymilatów, zwiększając współczynnik plonowania o 0,05 w porównaniu do kontroli, u której wartość tego parametru wynosiła 0,78.
W latach 2002–2004 w Zakładzie Agronomii Ziemniaka IHAR w Jadwisinie przeprowadzono badania dotyczące rozwoju 6 odmian ziemniaka uprawianych w 2 systemach produkcji (ekologicznym i integrowanym) na dwóch różnych typach gleb: kompleks żytni bardzo dobry w Osinach i kompleks żytni słaby w Jadwisinie. Stwierdzono istotne zróżnicowanie większości parametrów morfologicznych roślin w zależności od wszystkich badanych czynników. Największy wpływ na rozwój roślin miał system produkcji. Rośliny rosnące w systemie integrowanym charakteryzowały się znacznie lepszymi wskaźnikami rozwoju niż rośliny rosnące w systemie ekologicznym. Kompleks glebowy miał mniejsze znaczenie. Odmianami najbardziej przydatnymi do produkcji ekologicznej pod względem cech morfologicznych okazały się odmiany: Bzura, Bila i Wolfram.
Ścisłe dwuczynnikowe doświadczenie polowe wykonano w latach 2005-2007 na polu doświadczalnym Stacji Badawczej w Mochełku, należącej do Uniwersytetu Technologiczno-Przyrodniczego w Bydgoszczy. Trzy odmiany grochu siewnego: Kolia, Wenus i Winerek uprawiano w czterech technologiach różniących się wykorzystaniem przemysłowych środków produkcji: ekstensywnej, niskonakładowej, umiarkowanie intensywnej i intensywnej. Zróżnicowanie nakładów na przemysłowe środki produkcji w technologiach niskonakładowej, umiarkowanie intensywnej i intensywnej nie różnicowało istotnie wskaźnika LAI, zawartości chlorofilu w liściach i całkowitego plonu biomasy. Pomimo znaczącego zróżnicowania warunków wilgotnościowych w okresie wegetacji, a zwłaszcza podczas rozwoju generatywnego, groch siewny plonował podobnie. Wąsolistna odmiana Wenus charakteryzowała się istotnie najniższym, a tradycyjnie ulistnione ‘Kolia’ i ‘Winerek’ –wyższym i podobnym wskaźnikiem LAI. Indeks żniwny plonu nasion w technologiach ekstensywnej i niskonakładowej oraz w niskonakładowej i intensywnych był statystycznie podobny. W zastosowanych technologiach produkcji nie stwierdzono różnic międzyodmianowych w indeksie żniwnym, zawartości chlorofilu ani w plonie nasion.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.