Ograniczanie wyników

Czasopisma help
Autorzy help
Lata help
Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 27

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  wskaznik BMI
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
Żywienie jest jednym z najważniejszych czynników warunkujących prawidłowy wzrost i rozwój człowieka. Dowiedziono, że niewłaściwe żywienie jest podłożem do powstania i rozwoju takich chorób, jak m.in.: miażdżyca, nadciśnienie tętnicze, otyłość czy cukrzyca typu II. Celem pracy była ocena zachowań żywieniowych studentów Uniwersytetu Ekonomicznego we Wrocławiu z uwzględnieniem wybranych zwyczajów żywieniowych i podejmowanej przez nich aktywności fizycznej. W badaniach udział wzięło 181 respondentów (124 kobiety i 57 mężczyzn). Dane uzyskano metodą wywiadu na podstawie kwestionariusza, zawierającego standaryzowane odpowiedzi do wyboru. Nieprawidłowe zwyczaje żywieniowe występowały zarówno u kobiet, jak i mężczyzn. Stwierdzono statystycznie istotny wpływ płci na zwyczaje żywieniowe badanych studentów. Główne błędy żywieniowe popełniane przez studentów to: nieregularność spożywania posiłków, pomijanie drugiego śniadania i podwieczorku. Samoocena racjonalnego odżywiania potwierdza, że studenci mają świadomość złych nawyków. Studenci, pomimo znajomości zasad dotyczących prawidłowego żywienia, nie wcielają ich w życie. Sugeruje to konieczność kształtowania wśród nich zdrowego stylu życia.
9
72%
W prezentowanych badaniach postanowiono zbadać różnice somatyczne u mężczyzn z nadwagą i rożnymi stopniami otyłości oraz określić zależności pomiędzy masą ciała (Mc) a wiekiem i wysokością ciała (Wc) oraz wskaźnikami Queteleta, BMI, Rohrera i smukłości. Badaniu poddano 131 mężczyzn z nadwagą i otyłością. U badanych rejestrowano wiek, Mc i Wc oraz wyliczono cztery wskaźniki wagowo-wzrostowe. Badanych podzielono na cztery grupy – w zależności od wskaźnika BMI, oraz pięć grup w zależności od wieku. Wyniki: W grupach zależnych od BMI odnotowano istotne różnice w zakresie wszystkich analizowanych zmiennych. Natomiast grupy wiekowe różniły się wiekiem i wskaźnikami wagowo-wzrostowymi. Mc mężczyzn niepodzielonych na grupy korelowała z wiekiem i wszystkimi zmiennymi somatycznymi. Ponadto stwierdzono, że podział badanych według wskaźnika BMI ujawnił największą wartość prognostyczną Wc, wskaźnika Queteleta i BMI względem Mc mężczyzn. Podział na grupy wiekowe ujawnił wysoką wartość prognostyczną wskaźnika Queteleta i BMI u mężczyzn w wieku od 19 do 62 lat, a wskaźnika Rohrera i Smukłości u mężczyzn w wieku poniżej 59 lat, w stosunku do Mc. Wnioski: Uzyskane wyniki wykazały istotną przydatność wskaźników wagowo-wzrostowych w odniesieniu do Mc mężczyzn z nadwagą i otyłością niezależnie od ich wieku, jak i po dokonaniu podziału wiekowego badanych.
W artykule przedstawiono zgodność i różnice między samooceną sylwetki a wskaźnikiem BMI w szacowaniu niedoboru wagi i nadwagi młodzieży 14-15-letniej. Stwierdzono dość silną korelację między oboma miernikami. Jeśli do pomiaru masy ciała zastosowano wskaźnik BMI, wówczas młodzież bardziej trafnie postrzegała swój niedobór wagi lub nadwagę, niż gdy do pomiaru zastosowano samoocenę sylwetki.
W pracy oszacowano spożycie likopenu metodą 4-dniowego bieżącego notowania wśród 100 kobiet w wieku 19-81 lat z województwa mazowieckiego oraz określono czynniki, które wpływają na wielkość spożycia. Badanie przeprowadzono w czerwcu - lipcu 2006 roku. Oceniono, że dzienna racja pokarmowa badanych kobiet zawierała 4,51 mg likopenu. Oceniono, iż wiek, miejsce zamieszkania, poziom wykształcenia, praca zawodowa, palenie tytoniu, spożywanie alkoholu, kawy oraz aktywność fizyczna czy wskaźnik BMI nie wpływały, w sposób istotny statystycznie, na spożycie likopenu, jednak zaobserwowano pewne zależności, tj. wyższe spożycie tego karotenoidu u osób starszych, mieszkających w miastach powyżej 100 tysięcy mieszkańców, z wyższym wykształceniem, aktywnych fizycznie oraz z niższym BMI.
Celem pracy jest określenie stopnia występowania nadwagi i otyłości wśród dzieci w wieku od 10 do 13 lat w dwóch szkołach miejskich w Ostrzeszowie i trzech szkołach wiejskich w gminie Ostrzeszów. Zaprezentowano i przedyskutowano wyniki pomiarów wzrostu i masy ciała oraz określono poziom rozwoju dzieci według siatek centylowych. Udowodniono tezę, że istnieje związek między nadwagą i otyłością a miejscem zamieszkania dzieci (miasto/wieś) i ich płcią. Dzieci mieszkające w mieście są bardziej otyłe niż ich rówieśnicy mieszkający na wsi (14,86% vs 10,09%). Nadwaga i otyłość są większe wśród dziewcząt (odpowiednio: 8,46% i 6,16%) aniżeli wśród chłopców (6,30% i 4,72%). W niniejszym opracowaniu uzyskany wskaźnik masy ciała, łącznie uwzględniający nadwagę i otyłość (7,39% i 5,45%), tj. 12,84% dla dzieci objętych badaniami, jest porównywalny z wynikami nielicznych opracowań polskich oraz różni się zasadniczo, gdy w obliczeniach zastosuje się wartości referencyjne WHO lub IOTF.
Celem badań była ocena sposobu żywienia dzieci w wieku 13 lat, w okresie skoku pokwitaniowego, u których określono masę i wysokość ciała a z uzyskanych wartości wyliczono wskaźnik BMI, który odniesiono do rozkładów centylowych dzieci warszawskich. Z grupy 1464 dzieci wytypowano 79 osób (5,4% ogółu badanych) z BMI ≤ 5 precentyla z niedowagą i znaczną niedowagą. Od dzieci tych uzyskano jadłospisy pochodzące z 3-losowo wybranych dni tygodnia. Analiza sposobu żywienia badanych dzieci z niedowagą wykazała niską wartość energetyczną diety, niedobór błonnika, składników mineralnych (K, Ca, Mg) oraz płynów przy równocześnie występującym nadmiarze białka ogółem i zwierzęcego, tłuszczu, cholesterolu, składników mineralnych (Na, P, Fe, Cu, Zn), witamin A, C, E (u dziewcząt) oraz z grupy В. Wśród wszystkich dzieci przeprowadzono prozdrowotną edukację żywieniową w formie warsztatów „ na żywo”.
Wprowadzenie. Aktywność fizyczna korzystnie wpływa na stan zdrowia. Osoby starsze zmniejszają swoją aktywność fizyczną miedzy innymi na skutek pogarszającego się stanu zdrowia lub mylnego przeświadczenia, że wraz ze starzeniem się nie wypada uprawiać sportów. Cel badań. Celem badania była ocena aktywności fizycznej i wydatków energetycznych osób po 60-tym roku życia mieszkających w gminie Koprzywnica (województwo Świętokrzyskie). Materiał i metody W badaniu wzięło udział 95 osób po 60-tym roku życia (51 kobiet i 44 mężczyzn). Wszystkie badane osoby żyły z rodzinami lub samotnie. Całodobowy wydatek energetyczny, wydatek energetyczny związany z aktywnością fizyczną o intensywności większej niż 3,0 MET, czas aktywności fizycznej (MET > 3,0), czas dużej aktywności fizycznej (MET > 6,0), liczbę kroków, czas odpoczynku mierzono za pomocą aparatu SenseWear Pro3 firmy Body Media Pittsburgh, USA. Pomiar trwała przynajmniej 24 godziny. Aktywność fizyczna klasyfikowana była również w oparciu o liczbę wykonanych kroków. Wyniki. Mediana wieku badanych wynosiła 71 lat, a mediana wskaźnika BMI - 27,1 kg/m2. Stwierdzono, że osoby starsze miały mniejszą wartość wskaźnika BMI (R= -0,28, p=0,005). Badane osoby wykonywały przeciętnie 6335 kroków dziennie, 42% osób wykonywało mniej niż 5000 kroków, a 31,5% ponad 10000 kroków dziennie. Mediana całkowitego wydatku energetycznego wynosiła 33,1 kcal/kg m.c./dobę (2522 kcal/dobę), z czego na wydatek energetyczny związany z aktywnością fizyczną przypadało przeciętnie 5,7 kcal/kg m.c./dobę (482 kcal/dobę). Czas aktywności fizycznej wynosił przeciętnie 1 godzinę i 22 minuty i był to głównie umiarkowany wysiłek fizyczny. Dużą aktywność fizyczna zarejestrowano u 17 kobiet (33,3%) i u 20 mężczyzn (20 osób - 45,5%) i trwała ona 1-22 minut. Na odpoczynek przeznaczano przeciętnie 8 godzin i 44 minuty. Osoby starsze w porównaniu z młodszymi miały krótszy czas aktywności fizycznej, wykonywały mniej kroków oraz miały mniejszy wydatek energetyczny związany z aktywnością fizyczną, jak i całkowity wydatek energetyczny w ciągu doby. Jednocześnie nie stwierdzono wpływu wieku na czas trwania wypoczynku i wydatek energetyczny związany siedzącym trybem życia. Zaobserwowano również, że osoby z większym BMI w porównaniu z osobami z mniejszym BMI miały krótszy czas aktywności fizycznej, mniejszy wydatek energetyczny związany z aktywnością fizyczną i jednocześnie nie stwierdzono różnic między nimi w liczbie wykonywanych kroków, czasie przeznaczonym na odpoczynek, oraz w wydatkach energetycznych związanych z siedzącym trybem życia. Wnioski. W badanej grupie osób w wieku podeszłym, osoby starsze w porównaniu z młodszymi miały mniejszą aktywność fizyczną oraz mniejszy wydatek energetyczny związany z aktywnością fizyczną, natomiast czas odpoczynku i wydatek energetyczny związany z siedzącym trybem życia nie różniły się. Osoby w wieku podeszłym mające większy wskaźnik BMI miały mniejszy całkowity wydatek energetyczny z krótszym czasem aktywności fizycznej w porównaniu z osobami z mniejszym wskaźnikiem BMI.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.