Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 10

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  woodlot
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
The paper presents the results of studies devoted to woody species composition in three types of mid-field woodlots (N = 183), located on the area of 5480 ha in the intensively managed agricultural landscape of Wrocław Plain (Lower Silesia, south-western Poland). The woodlots studied were divided into mid-field clumps (n = 74), water-edge hedgerows (n = 75) and avenues (n = 34). In general, in the three types of woodlots 77 woody plant species were found. To the most common species (50% frequency in all the woodlots) belonged: elder (Sambucus nigra), single-neck hawthorn (Crataegus monogyna), blackberry (Rubus spp.) and blackthorn (Prunus spinosa). For 21 species, statistically significant differences between frequency of occurrence in water-edge hedgerows and clumps were found. Ten species differed in frequency of occurrence between water-edge hedgerows and avenues. Differences between clumps and avenues were documented for 15 species. No significant differences were found in the occurrence of species dispersed by wind, animals and water, and between native species and those of foreign origin, in the respective types of woodlots. For the three types of woodlots studied, high statistically significant correlations were found between the size of woodlots (length for water-edge hedgerows and avenues, and area for mid-field clumps) and the number of recorded woody species. Based on the results obtained and literature data the mechanisms of the floristic diversity of mid-field woodlots were discussed.
The paper reports the share of anthropophytes in small forest complexes i.e. in forest patches along watercourses, tree lines along roadsides, and clumps of trees surrounded by fields in the Żuławy Wiślane. The largest share in the flora of the sites examined represents native species. Alien synanthropic species comprise about 17% of the total flora. Kenophytes represent 48% of the alien species, and archeophytes represent 30%. Synanthropic species were especially numerous in clumps of trees surrounded by fields, where 54 species were found. 42 species of anthropophytes were found in tree lines along roadsides, and 35 species were found in forest patches along watercourses. Among the anthropophytes found were: Lamium album, Padus serotina, Prunus cerasifera and Solidago gigantea. Tree lines along roadsides had the highest values for the anthropophytization index. Forest patches along watercourses had the lowest degree of synanthropization, with the lowest values for the anthropophytization index, the kenophytization index and the fluctuations index.
Praca prezentuje teoretyczne i praktyczne problemy transformacji użytków w celu zalesień i zadrzewień w aspekcie najnowszych rozstrzygnięć prawnych oraz wymogów kompleksowo pojętej restrukturyzacji obszarów wiejskich. Punktem wyjścia przy określa­niu obszarów do zalesień jest zaprojektowanie granicy rolno-leśnej jako ważnego elementu treści miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Propozycję zasad i procedury projektowania takiej granicy zweryfikowano na obiekcie badawczym.
W pracy przedstawiono osiągnięte efekty po 40-letnim okresie funkcjonowania zabezpieczeń przeciwerozyjnych wykonanych w lessowym wąwozie drogowym w Elizówce koło Lublina. Projekt zabudowy wąwozu drogowego zakładał zahamowanie rozmywu dna i wprowadzenie roślinności w celu uproduktywnienia erodowanego nieużytku. W dnie wąwozu wykonano 18 niskich grobelek z rdzeniem z desek i kiszek faszynowych, następnie dno obsiano mieszanką traw oraz posadzono drzewa (topola, grochodrzew). W następnych latach rozszerzono gamę gatunków drzew oraz wprowadzono krzewy. Techniczno-biologiczne umocnienie wąwozu okazało się skuteczne. Zabezpieczenia techniczne w postaci niskich grobelek ziemnych, skutecznie chroniły dno przed rozmywaniem i powodowały akumulację materiału glebowego w pierwszych latach kiedy roślinność nie opanowała dostatecznie wąwozu. Dzięki zastosowanej roślinności teren wąwozu został uproduktywniony, a zastosowanie drzew i krzewów o różnym tempie wzrostu sprawiło, że zadrzewienie w badanym wąwozie ma charakter zwarty i wielopiętrowy. Zastosowanie gatunków szybko rosnących (topola, grochodrzew), umożliwiło szybką produkcję grubych sortymentów drzewnych. Celowe okazało się sadzenie razem z gatunkami szybko rosnącymi, gatunków wolniej rosnących i dobrze znoszących w młodości duże zacienienie, ponieważ po usunięciu gatunków szybko rosnących one będą stanowiły osłonę przeciwerozyjną i najwyższe piętro drzew. Obecnie roślinność stworzyła dostateczną osłonę przeciwerozyjną likwidując zupełnie procesy erozji wodnej w wąwozie. Dodatkowo zwarte zadrzewienie przyczynia się do regeneracji gleby oraz stanowi ostoję dla ptactwa i drobnej zwierzyny łownej w terenie gdzie występuje mata lesistość. Przedstawiony wyżej kierunek zabudowy wąwozu drogowego wydaje się być najodpowiedniejszym dla większości podobnych wąwozów wytworzonych w skale lessowej.
Omówiono podstawy ekorozwoju oraz kształtowania i ochrony krajobrazu. Przedstawiono również wpływ prac urządzeniowo-rolnych na kształtowanie walorów ekologiczno-krajobrazowych obszarów wiejskich. Określono potrzeby zalesień i zadrzewień oraz zasady ich wprowadzania na dany obszar i projektowania zgodnie z zasadami ekologii i ekonomiki.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.