Rośliny z doświadczenia polowego, omówione w I części pracy, poddano analizie chemicznej. W nasionach, łodygach i korzeniach (z warstwy do 25 cm) rzepaku jarego określono powszechnie stosowanymi metodami zawartość: białka ogólnego, białka właściwego, włókna surowego, popiołu, NO₃, P, K, Ca, Mg, Na, Cu, Mn, Fe i Zn oraz tłuszczu w nasionach. Wody pościekowe powodowały istotną zwyżkę zawartości w nasionach: popiołu, fosforu, potasu, wapnia, magnezu, sodu, manganu, żelaza i cynku. Koncentracja tłuszczu, białka, włókna i NO₃ nie zmieniała się w nasionach pod wpływem nawadniania, a zawartość miedzi nawet spadała. W łodygach i korzeniach wszystkie składniki organiczne i mineralne istotnie rosły (z wyjątkiem Cu i Zn) pod wpływem wody pościekowej. Natomiast zawartość miedzi istotnie malała zarówno w łodygach, jak i korzeniach, a udział cynku nie podlegał istotnemu zróżnicowaniu, ale tylko w korzeniach.