Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 20

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  wlasciwosci hydrofobowe
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
W adhezji bakteryjnej ważną rolę wśród oddziaływań niespecyficznych odgrywają hydrofobowe właściwości. Jedną z metod oceny tych właściwości jest adhezja do para-ksylenu. Badano właściwości hydrofobowe 200 szczepów różnych gatunków pałeczek Acinetobacter sp. izolowanych z próbek materiału diagnostycznego. Adhezję do para-ksylenu wykryto u 48,0% szczepów Acinetobacter sp. Najczęściej stwierdzano ją u A. baumannii i A. junii.
Hydrofobowe właściwości powierzchni komórki bakteryjnej (cell surface hydrophobicity, CSH) należą do najważniejszych nieswoistych czynników adhezji, która jest pierwszym etapem kolonizacji i zakażenia. W niniejszej pracy wykazano wpływ warunków hodowli, tj. rodzaju podłoża, czasu i temperatury inkubacji na zmianę hydrofobowych właściwości powierzchni komórek Pseudomonas aeruginosa.
Określono właściwości hemaglutacyjne, ładunek powierzchniowy i zdolność do wytwarzania substancji pozakomórkowych przez bakterie z rodzaju Lactobacillus. Tylko nieliczne z badanych szczepów aglutynowały ludzkie erytrocyty grupy O z receptorami P, natomiast większość wykazywała silną hydrofobowość powierzchni bakterii, którą można było w niektórych szczepach powiązać z obecnością substancji pozakomórkowej o charakterze śluzu lub otoczki.
Właściwości hydrofobowe są jednym z niespecyficznych czynników odpowiedzialnych za chorobotwórczość drobnoustrojów. Badano występowanie hydrofobowych właściwości u 117 szczepów Yersinia enterocolitica wyosobnionych od ludzi i trzody chlewnej. Wykazano, że badane szczepy posiadały zróżnicowane właściwości hydrofobowe. Warunki hodowli, tj. skład podłoża, temperatura i czas prowadzenia hodowli mają wpływ na ujawnianie tej cechy u Y. enterocolitica.
Szczepy Lactobacillus wyizolowane z przewodu pokarmowego lub pochwy, wykazujące wybitne właściwości antagonistyczne zostały przebadane pod względem adherencji do linii komórkowych: Caco-2 reprezentującej enterocyty ludzkie i A431 o właściwościach ludzkiego nabłonka pochwowego. Wykazano zróżnicowanie pod względem stopnia adherencji do obu linii. Szczepy o wybitnych właściwościach adherencyjnych jednocześnie wykazały w mikroskopie elektronowym obecność substancji pozakomórkowej o charakterze śluzu.
Hydrofobowe właściwości powierzchni komórek oceniano u ISO szczepów pałeczek Gram-ujemnych izolowanych z błon śluzowych gardła lub nosa od zdrowych osób, stosując test agregacji komórek w roztworach siarczanu amonu. Wśród pałeczek niefermentujących dominowały szczepy o właściwościach hydrofobowych, natomiast pałeczki z rodziny Enterobacteriaceae charakteryzowały się zróżnicowanymi właściwościami powierzchni komórek w obrębie poszczególnych rodzajów, czy nawet gatunków.
W pracy przebadano szczep drożdży Candida bombicola ATCC 22214 pod względem możliwości syntezy związków powierzchniowo czynnych na podłożu zawierającym kwas oleinowy jako źródło węgla hydrofobowego. Do hodowli wprowadzano zamiennie źródła azotu pochodzące z ekstraktu drożdżowego, chlorku amonu i wodorofosforanu (V) amonu. Kwas oleinowy okazał się doskonałym materiałem do syntezy glikolipidów. Najlepszą wydajność biosurfaktantów 85 g/l uzyskano na podłożu wzrostowym zawierającym: glukozę, kwas oleinowy i ekstrakt drożdżowy. Najefektywniejsze do biosyntezy okazało się wzbogacanie podłoża w czasie hodowli glukozą (14,4 g/l/dobę) i kwasem oleinowym (10 g/l/dobę).
19
Artykuł dostępny w postaci pełnego tekstu - kliknij by otworzyć plik
Content available

Wplyw alkoholi i detergentow na agregacje diwercyny

38%
Stosując metodę filtracji membranowej stwierdzono, że diwercyna wykazuje tendencję do silnej agregacji w kompleksy zawierające ponad 25 monomerów. Agregaty diwercyny ulegały częściowemu rozszczepieniu pod wpływem etanolu, izopropanolu, SDS, Nonidetu P-40 oraz Tweenu 80. Najsilniejsze właściwości dezagregujące posiadał SDS. Spośród badanych alkoholi i detergentów, jedynie Tween 80 mógł być dodawany bezpośrednio do pożywki, gdyż nie wykazywał toksycznego działania na kulturę Carno- bacterium divergens AS7. Obecność tego związku w pożywce hodowlanej zwiększała aktywność diwercyny, skutecznie ograniczała jej agregację i ułatwiała ultrafiltrację. Biorąc pod uwagę możliwość zastosowania tej bakteriocyny w przemyśle spożywczym, do dezagregacji diwercyny zalecany jest alkohol etylowy.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.