Badania obejmowały wyciągi etanolowe z korzenia, hodowli tkankowych i tkanki kalusowej Rhodiola rosea L. Stwierdzono, że największą zawartość o-dihydroksyfenoli, a także najsilniejsze działanie przeciwutleniające i adaptogenne wykazywał wyciąg z korzenia Rhodiola rosea. Jego działanie adaptogenne porównywalne było z analogicznymi wyciągami z korzenia Panax ginseng i ziela Echinacea purpurea. Wyciągi z hodowli zawiesinowych i tkanki kalusowej odznaczały się wielokrotnie mniejszą zawartością o-dihydroksyfenoli oraz zdecydowanie słabszym działaniem przeciwutleniającym i przeciwstresowym. Natomiast ich działanie immunostymulujące i zwiększające siłę mięśniową zwierząt doświadczalnych kształtowało się na poziomie wyciągu z korzenia Rhodiola rosea.