Stwierdzono, że pałeczki E. coli izolowane z moczu istotnie częściej niż izolowane z krwi wytwarzały beta-laktamazy typu ESBL i były wielolekooporne. Z kolei szczepy E. coli wyosobnione z krwi w wyższym odsetku adherowały do cewników lateksowych i cewników z polichlorku winylu.
Porównano lekowrażliwość, właściwości adhezyjne oraz wzory chromo- somalnego DNA morfologicznych wariantów kolonii pałeczek Escherichia coli. U 90,0% z nich stwierdzono różnice we wrażliwości na antybiotyki. Zdolnością adhezji do cewników moczowych różniło się 40,0% wariantów. Warianty o morfologii kolonii jasnych w wyższym odsetku niż warianty o morfologii kolonii ciemnych adherowały do wszystkich objętych badaniem cewników. Metodą PFGE u 35% wariantów wykazano 100% podobieństwa genetycznego. Pozostałe warianty były blisko ze sobą spokrewnione.
Właściwości nowo opisanej adhezyny P-like Klebsiella badano metodami hemaglutynacyjnymi, mikroskopowo-elektronowymi i biochemicznymi. Stwierdzono amorficzny charakter adhezyny i jej swoistość receptorową zbliżoną do adhezyny PapG E.coli.
Badano lekooporność, aktywność hemaglutynacyjną i adherencję do linii komórkowych szczepów Klebsiella izolowanych z przypadków biegunek od dzieci hospitalizowanych w oddziałach pediatrycznych we Wrocławiu i w Opolu. Stwierdzono występowanie szczepów wieloopornych, których odsetek był szczególnie wysoki w oddziale opolskim. Zdolności adhezyjne szczepów Klebsiella pochodzących z przewodu pokarmowego określono jako bardzo wysokie.