W Unii Europejskiej próbuje się w jak najszerszym stopniu realizować zasadę governance, która oznacza sprawniejsze, oparte między innymi na współuczestnictwie rządzenie. Ponieważ zasada ta ma być realizowana na wielu poziomach, od Wspólnoty po władze lokalne, Komisja poszukiwała instrumentów, za pomocą których można by urzeczywistniać ją na poziomie regionów. W Białej księdze nt. europejskiego rządzenia wskazano na znaną już wcześniej zasadę partnerstwa oraz na kontrakty trójstronne (Wspólnota - państwo s region/miasto). Obydwa instrumenty mogą okazać się wartościowe dla regionów, służąc lepszemu zabezpieczaniu ich potrzeb. Z zasadą partnerstwa wiązano w tym względzie duże nadzieje. Tymczasem efektywność jej stosowania zależy od tego, w jakim zakresie państwa członkowskie zgodzą się na uczestnictwo w partnerstwie władz subpaństwowych. W krajach o tradycji centralistycznej zakres ten jest niewielki czy wręcz znikomy. Z kolei kontrakty trójstronne nie wyszły jak dotąd poza fazę eksperymentu. Co więcej, podlegają one tym samym ograniczeniom politycznym, co zasada partnerstwa. Dlatego, choć potencjalnie korzystne, kontrakty trójstronne oraz zasada partnerstwa nie stanowią jednak pełnego rozwiązania problemu, jaki stanowi dla wielu regionów brak możliwości aktywnego uczestnictwa w europejskim rządzeniu (governance).