Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 20

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  wizerunek miasta
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
2
Artykuł dostępny w postaci pełnego tekstu - kliknij by otworzyć plik
Content available

Marketing miast szczególnych

86%
Rola rewaloryzacji poszczególnych elementów krajobrazu kulturowego jest dla procesu rewitalizacji tylko jednym z licznych zagadnień, jednak spektakularnym i znaczącym w dotychczasowych inwestycjach realizowanych w ramach LPR. Rozmaite programy, jak choćby wrocławski „100 kamienic”, stawiają za cel niezwykle ważny i naglący ratunek zabytkowej zabudowy charakteryzującej się wysokimi walorami historycznymi. Druga połowa XX w. i wiek XXI wprowadziły jednak w historycznie ukształtowaną i zniszczoną przestrzeń realizacje, które mają destruktywny wpływ na obraz zabytkowych dzielnic. Widok kontrastujących plomb z wielkiej płyty w pierzejach zabytkowych kamienic jest więc dziś jednym z elementów najbardziej degradujących krajobraz kulturowy śródmieść. Przy oczywistym założeniu braku możliwości całkowitej wymiany tych budynków pojawia się pytanie, jak łagodzić te negatywne kontrasty? Przedstawione przykłady są wynikiem analizy trendów obserwowanych w polskich, hiszpańskich i francuskich miastach. Często wprowadzanie analogicznych rozwiązań towarzyszyło mądrze prowadzonym remontom budynków lub przekształceniom ich funkcji. Pojawiają się zatem sięgające do odmiennych środków i rozpatrywane z punktu widzenia ich wad i zalet cztery propozycje do zastosowania na elewacjach obiektów dysharmonizujących: 1) wykorzystanie tynków kolorowych, 2) wprowadzenie stosunkowo neutralnych wizualnie murali, zakładające uruchomienie czynnika aktywności społecznej, 3) zastosowanie szklanej okładziny, 4) wprowadzenie zieleni. Sformułowane zostały również zalecenia, dzięki którym rozwiązania te uszanują zabytkowy śródmiejski kontekst architektoniczno-urbanistyczny. Dobór metody, jaką wykorzysta się do poprawienia warunków wizualnych architektury dysharmonizującej, zależy od wielu oczywistych czynników, poczynając od zagadnień natury ekonomicznej, przez uwarunkowania konstrukcyjne budynku, aż po koncepcję artystyczną. Ta ostatnia wydaje się kluczowa, gdyż każdy projekt opracowywać należy po wstępnej decyzji, czy docelowym efektem powinno być dopasowanie architektury do jej kontekstu, czy stworzenie elementu kontrastowego, ale odpowiadającego współczesnemu pojęciu estetyki.
Programy rewitalizacji, realizowane w obrębie Dolnego Miasta i Oruni w Gdańsku potwierdzają ważną rolę systemu zarządzania lokalną tożsamością w wyprowadzaniu obszaru zdegradowanego z sytuacji kryzysowej. Opierają się one na budowie marki i przewagi konkurencyjnej dzielnicy w skali miasta, regionu, a nawet kraju, opartych na istniejących, choć często ukrytych lub niedocenianych, lokalnych zasobach materialnych i niematerialnych. Przykłady Partnerstwa Dolne Miasto Otwarte oraz działań inwestycyjnych i społecznych podejmowanych na Oruni pokazują, że umiejętny wybór haseł przewodnich rewitalizacji stanowi podstawę stworzenia oferty efektywnej współpracy sektora publicznego z organizacjami pozarządowymi i podmiotami biznesowymi. Partnerski model rewitalizacji okazuje się kluczowy w sytuacji niewielkich lub zmniejszających się środków finansowych, pochodzących z budżetu samorządu lokalnego lub instytucji zewnętrznych.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.