Jednym z ważnych gospodarczo patogenów orzecha włoskiego jest wirus liściozwoju czereśni (Cherry leaf roll virus, CLRV). Patogen jest sprawcą choroby objawiającej się nekrozą miejsca szczepienia podkładki z odmianą szlachetną oraz zamieraniem gałęzi i całych drzew. Próby liści zebrane z drzew różnych odmian i klonów orzecha włoskiego rosnących w kolekcji odmian Instytutu Sadownictwa i Kwiaciarstwa oraz uprawianych amatorsko w kilku rejonach kraju przetestowano na obecność CLRV przy użyciu metod ELISA i RT-PCR. W 13 spośród 30 badanych drzew orzecha włoskiego potwierdzono obecność wirusa testem ELISA przeprowadzonym w dwóch terminach - w czerwcu i w lipcu. Wyższe odczyty absorbancji w teście ELISA uzyskiwano w pierwszym z tych terminów. Wykazano przydatność techniki „one-step RT-PCR” do wykrywania CLRV w orzechu włoskim i większą czułość tej metody, w porównaniu z testem ELISA. Właściwości biologiczne siedmiu izolatów CLRV (O1, O2, O4, O6, O10, O14 i O15) określono na podstawie reakcji zielnych roślin różnicujących: Chenopodium quinoa, C. amaranticolor, Nicotiana clevelandii, N. benthamiana, N. tabacum ʻWhite Barley’ i ‘Samsun’ oraz Cucumis sativus. Izolaty CLRV różniły się pod względem właściwości biologicznych. Tylko dwa z nich (O1 i O2) wywoływały objawy na roślinach ogórka. Najwcześniej obserwowano symptomy po inokulacji N. tabacum izolatem O1, który ponadto wywoływał na roślinach tego gatunku silniejsze objawy chorobowe w porównaniu z objawami występującymi po zakażeniu pozostałymi izolatami.
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.