Poniższy artykuł koncentruje się na kulturowych aspektach i powodach ochrony przyrody postrzeganej jako ochrona życia w jego całym bogactwie i dynamizmie oraz w jego wszystkich formach i wymiarach. Stosując takie podejście do ochrony przyrody, artykuł odwołuje się do refleksji płynących z takich działań jak ekoetyka, ekoestetyka i ekoteologia, a także szeroko rozumianej wiedzy na temat ludzkiego życia i przyrody w ich całej rozciągłości. Jednocześnie autor akcentuje kulturowy charakter zjawiska życia opartego na bliskich relacjach pomiędzy samym życiem a środowiskiem. Dyskusja dotycząca kolejnych tematów odwołuje się zarówno do polskiej myśli humanistycznej, która jest obecna w kontekście ochrony przyrody prawie od samego początku oraz współczesnej wiedzy ekologicznej, jak i występujących zagrożeń.