Scharakteryzowanie zdolności ziarniaków pszenicy oraz nasion lucerny i soi do wiązania żelaza podczas kiełkowania w warunkach stresu abiotycznego. Kiełkowanie przeprowadzano w roztworach 0-25 mM FeSO4. Kumulację żelaza w skiełkowanych ziarniakach i nasionach oceniano przy zastosowaniu płomieniowej absorpcyjnej spektrometrii atomowej. Największą zawartość żelaza stwierdzono w skiełkowanych nasionach lucerny, natomiast najmniejszą w kiełkach pszenicy. W optymalnych dla wzrostu warunkach zawartość żelaza w skiełkowanej lucernie była ponad 260-krotnie wyższa niż dla nasion, dla skiełkowanej soi 28 razy wyższa i dla kiełków pszenicy 21 razy wyższa. Otrzymane kiełki mogą stać się źródłem żelaza w suplementowaniu żywności.