Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 22

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  water outflow
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
The variability of water runoff and fluvial transport in the upper Wieprz River catchment (300.3 km2 ) in Central Roztocze region is presented, based on results of daily measurements in Guciów from the period of 1996–2016. The study period was characterised by high variability of annual precipitation totals – from 563.2 mm (2003) to 932.9 mm (2010), with the mean annual value of 735 mm. Mean annual discharge flow in the Wieprz River ranged from 0.91 m³ ·s⁻¹ (1996) to 2.27 m³ ·s⁻¹ (2010), and extreme discharge values varied from 0.5 m³ ·s⁻¹ (1996) to 13.1 m³ ·s⁻¹ (2005). The variability of annual, monthly, and extreme discharges was moderate. The specific runoff index amounted to 4.5 dm³ ·s⁻¹ · km⁻², and it varied from 3.0 dm³ ·s⁻¹ · km⁻² to 7.6 dm³ ·s⁻¹ · km⁻². The mean annual runoff of the Wieprz River in Guciów amounted to 142 mm, with the variability in the range between 95 and 239 mm in particular years. The runoff regime showed features of nival type, moderately developed. The dynamics of transport of solutions and suspensions corresponded to seasonal and annual changes in the runoff of the Wieprz River. Mean annual fluvial transport varied from 7.8 · 103 t (1996 and 2004) to 18.0 · 103 t (2010), whereas transport of solutions constituted 89–97% of the total flux. The mechanical and chemical denudation indices calculated for the catchment amounted to 2.4 and 36.1 t · km⁻² per year, respectively. In spite of the evident increasing trend in annual atmospheric precipitation totals, water runoff did not increase, contrary to forecasts, whereas fluvial transport, particularly that of suspensions, showed a tendency of a slight decrease.
W pracy przedstawiono kształtowanie się odpływów wód i biogenów z dwóch małych zlewni rolniczych w latach 2002-2005. Obserwowano niskie odpływy z uwagi na małe sumy opadów w obu rzekach. Okresowo notowano wysokie stężenia azotanów i fosforanów. Ze zlewni wynoszone były znaczne ładunki jednostkowe azotanów do 10,7 kg·ha⁻¹, potasu 14 kg·ha⁻¹ i fosforanów 0,25 kg·ha⁻¹.
Ocenę elementów bilansu wodnego w profilu zielonego dachu wykonano we Wrocławiu w latach 2006/07-2007/08, które ze względów opadowych można zaliczyć do lat normalnych i średnio mokrych, a ze względów termicznych do ciepłych. Badania wykonano na modelu zielonego dachu typu prostego intensywnego o wymiarach 1 x 2 m i spadku 2%, którego powierzchniową warstwę o miąższości 15 cm utworzono z gliny lekkiej pylastej, charakteryzującej się wysokim zagęszczeniem oraz małą odciekalnością i przewiewnością. Warstwę wegetacyjną porastała mieszanka trawiasta. Stwierdzono, że wody zretencjonowane w wierzchniej warstwie profilu zielonego dachu jedynie wiosną i jesienią zbliżone były do wartości optymalnych, a latem następowało wyczerpywanie wilgoci glebowej do pojemności okresu suszy, co wskazuje na konieczność uzupełniania niedoborów wody w profilu zielonego dachu w tym okresie. Stwierdzono, że 15 cm warstwa gleby zielonego dachu w okresie wegetacyjnym (IV-IX) jest w stanie zretencjonować 119 mm wody, co stanowi 34% opadów zarejestrowanych w tych miesiącach. Wielkość miesięcznych wskaźników odpływu (H) wahała się w przedziale od 73 do 13 mm, a współczynników odpływu (a) od 0,83 do 0,43. Udział odpływu wody z zielonego dachu w ogólnym zużyciu wody był bardzo duży i wynosił w okresie wegetacyjnym 71%.
W pracy przeanalizowano wybrane elementy badań prowadzonych w otoczeniu 6 niewielkich zbiorników wodnych na terenach rolnych Dolnego Śląska w latach 2000/2001-2002/2003. Zmienność stanów wody w zbiornikach w poszczególnych latach była niewielka i wynosiła od kilku do najwyżej czterdziestu centymetrów. Zakres wahań stanów wody oraz ich dynamika zależały przede wszystkim od rozkładu opadów atmosferycznych oraz od rodzaju zbiornika i jego parametrów i warunków odpływu wody.
W pracy przedstawiono wyniki analizy 38 zdarzeń opad-odpływ, zarejestrowanych w małej zlewni zurbanizowanej (28,7 km²) w południowo-zachodniej części Warszawy w okresie 2009–2012. Celem analizy było zbadanie zmienności czasu opóźnienia odpływu, w zależności od wybranych charakterystyk zdarzeń opad-odpływ. Porównano wyznaczony z pomiarów czas opóźnienia odpływu z czasem uzyskanym ze wzorów empirycznych. Wyniki analizy zarejestrowanych zdarzeń wykazały duże zróżnicowanie w wartościach ich czasu opóźnienia (od 1,44 do 15,8 h), nie potwierdzając zależności opisanych wybranymi formułami empirycznymi.
W pracy przedstawiono wyniki badań hydrologicznych w zlewni Nowego Rowu do przekroju Brodno prowadzonych w okresie od maja 1995 do października 2010 roku przez Instytut Kształtowania i Ochrony Środowiska Uniwersytetu Przyrodniczego we Wrocławiu. Nowy Rów jest ciekiem położonym w dolinie Odry; jego zlewnia charakteryzuje się niewielkimi spadkami, rolniczym użytkowaniem i dużą powierzchnią lasów. Średni roczny odpływ jednostkowy w analizowanym okresie wynosił 2,73 dm³ · sˉ¹ · kmˉ², a w półroczach zimowym i letnim odpowiednio 3,59 dm³ · sˉ¹ · kmˉ² i 1,8 dm³ · sˉ¹ · kmˉ². Średni roczny wskaźnik odpływu był równy 87 mm, w półroczu zimowym 58 mm i w letnim 29 mm.
Średnie wskaźniki odpływu wody z drenów odwadniających czarne ziemie pyrzyckie, uprawiane tradycyjnie (orka do głębokości 0,3 m) i zasilane wyłącznie wodą opadową były niewielkie, bo przy standardowej rozstawie drenów kształtowały się w granicach 6,5-6,9 mm·rok-1, co stanowiło 1,3-1,4% opadu. Wykonanie orki głębokiej na 0,5 m zwiększyło odpływy o 48% (z 6,5 do 9,6 mm·rok-1), a spulchnianie na 0,7 m zmniejszyło o 11% do 5,8 mm·rok-1. Średnie roczne ładunki N-NO3 odprowadzane z wodą drenarską wynosiły 0,53 kg·ha-1 w przypadku orki tradycyjnej, a wzrosły do 0,85 kg·ha-1 po zastosowaniu orki głębokiej i spadły na 0,35 kg·ha-1 po spulchnieniu na 0,7 m. Ładunki odprowadzanego fosforu (P-PO4) na kolejnych wariantach, to 0,004, 0,012 i 0,003 kg·ha-1. Gdy nie stosowano zabiegów agromelioracyjnych, odpływy po zwiększeniu rozstawy drenów o 50% zmniejszyły się o 38%, a po zwiększeniu o 100% obniżyły się o 43%. Ładunki N-NO3 odprowadzane z wodami drenarskimi wynosiły 1,46 kg·ha-1 przy rozstawie standardowej, 0,75 kg·ha-1 przy powiększonej o 50% i 0,57 kg·ha-1 przy większej o 100%, a P-PO4 wynosiły kolejno 0,006, 0,001 i 0,001 kg·ha-1. Ładunki azotu wynoszone z wodami drenarskimi z czarnych ziem pyrzyckich (gleby gliniaste) stanowiły 0,09-5,4% zastosowanego nawożenia mineralnego azotem, a stężenie związków nawozowych w wodach drenarskich nie było związane z poziomem nawożenia. Na obszarze mad cedyńskich zasilanych z opadów atmosferycznych i dodatkowo wodami dopływającymi gruntem z obszarów sąsiednich odpływy wody i ładunków zanieczyszczeń drenami były wielokrotnie wyższe niż na czarnych ziemiach pyrzyckich zasilanymi tylko wodami opadowymi.
Kunów to jedna z najstarszych miejscowości nad rzeką Kamienną. Miasto i przyległe do niego tereny od zachodu i południa są ograniczone dolinami rzek Świślina i Kamienna. Na południe od miasta znajduje się ciek Ciołek z dopływami, odprowadzający wody opadowe ze zlewni o powierzchni 4,17 km2, który stwarza zagrożenie powodziowe dla miasta Kunów. W związku z powyższym rozważono wykonanie kaskady trzech suchych zbiorników zlokalizowanych na rozpatrywanych ciekach. W artykule przyjęto, że zapory zbiorników suchych będą wykonane jako narzutowe, z miejscowego kamienia zalegającego w korytach cieków bądź gabionów w przypadku deficytu grubych kamieni, lub ziemne, ze spustem i przelewem. Obliczenia wykazały że zbiorniki z zaporami kamiennymi w nieznacznym stopniu wpływają na spłaszczenie fali; o wiele lepszy efekt spłaszczenia uzyskano w przypadku zapór ziemnych.
Elektrownie i zbiorniki wodne położone w rejonach, gdzie mamy do czynienia ze zjawiskami lodowymi, wymagają specyficznego działania w celu efektywnego zarządzania nimi w sezonie zimowym. Pokrywa lodowa prowadzi do nieuniknionych strat w produkcji energii elektrycznej, jednak strata ta może być zminimalizowana poprzez utworzenie stosunkowo gładkiej pokrywy. Można to uzyskać poprzez odpowiednią eksploatację budowli piętrzącej. Aby uniknąć problemów związanych z blokowaniem ujęć wody poprzez ich obmarzanie, należy prowadzić działania w celu ograniczenia produkcji śryżu w zbiorniku wodnym. Na skutek istnienia ciągłej pokrywy lodowej woda będzie izolowana od czynników atmosferycznych, co przełoży się na brak śryżu w zbiorniku. Na przykładzie zbiornika wodnego Włocławek wykazano skuteczność czasowego zmniejszenia natężenia przepływu przez stopień wodny w celu stabilizacji gładkiej pokrywy lodowej. Symulacje przeprowadzono przy wykorzystaniu modelu matematycznego DynaRICE, wykalibrowanego dla rozpatrywanego obszaru.
Na eksploatowanych systemach melioracyjnych Samotwór i Miękinia k. Wrocławia, wyposażonych w urządzenia do regulowania odpływu wód powierzchniowych i gruntowych, prowadzone są badania kształtowania się zasobów małej retencji gruntowej. Stwierdzono, że w przypadku dobrej melioracyjnej i rolniczej eksploatacji obiektów, pojawiająca się okresowo susza atmosferyczna nie powodowała występowania deficytu wody glebowej. Wahania poziomów wód gruntowych nie przekraczały 30-50 cm na obiekcie Samotwór i 20 cm w Miękini przy korzystniejszych warunkach hydrologicznych.
W pracy przedstawiono wyniki badań przeprowadzonych w dwóch małych zlewniach nizinnych, zlewni cieku Hutka do przekroju Huta Pusta oraz zlewni cieku Potaszka do przekroju Potasze. Zlewnie położone są w centralnej części Wielkopolski, około 20 km na północny-wschód od Poznania w Puszczy Zielonka. Przeprowadzone badania potwierdziły, że wielkości odpływów jednostkowych w obu zlewniach są zróżnicowane i zależą od stopnia lesistości zlewni oraz od przebiegu warunków meteorologicznych. Największe odpływy jednostkowe odnotowano w półroczach zimowych, w których w zalesionej w 15% zlewni cieku Potaszka średnie miesięczne odpływy jednostkowe były czterokrotnie wyższe aniżeli w zalesionej w 89% zlewni cieku Hutka. W półroczach letnich analizowanych lat mających niekorzystny rozkład opadów w poszczególnych miesiącach, stwierdzono okresowe zaniki odpływów w zlewni cieku Potaszka, natomiast ciek Hutka prowadził wodę przez cały rok.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.