Ograniczanie wyników

Czasopisma help
Autorzy help
Lata help
Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 99

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 5 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  utility trait
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 5 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
W pracy określono zmienność cech użytkowych odmian jęczmienia ozimego zgromadzonych w Banku Genów. W tym celu wykonano następujące obserwacje i pomiary: przezimowanie roślin, odporność na podstawowe choroby i wyleganie, wysokość roślin, długość i waga kłosa, liczba ziaren w kłosie, masa 1000 ziaren oraz odporność częściowa na mączniaka prawdziwego. Testowane odmiany znacznie różniły się pod względem badanych cech. Pozwoli to na wyodrębnienie genotypów jęczmienia ozimego o pożądanych cechach agronomicznych i włączenie ich do programów hodowlanych.
Podjęte badania miały na celu określenie możliwości wykorzystania pszenperzu do poprawy wartości użytkowej ziarna pszenżyta. Materiałem badawczym były dwa mieszańce pszenperzu z pszenżytem Presto i rodem [(Lanca × L506/79) × CZR 142/79] oraz ich formy rodzicielskie. Ziarno oceniano pod względem cech fizyko-chemicznych: masy 1000 ziarniaków, masy objętościowej (MHL), zawartości białka, popiołu, włókna pokarmowego i jego frakcji jak również lepkości wodnego ekstraktu. Określono także ich wartość biologiczną w warunkach laboratoryjnych. Spośród testowanych prób ziarna pszenperz cechował się największą zawartością białka (15%) i MHL (78) oraz najniższą MTZ (42). Pozostałe analizowane cechy były na poziomie zbliżonym do rodzicielskich form pszenżyta. Mieszańcowe rody pszenżyta z pszenperzem charakteryzowały się podwyższoną zawartością włókna pokarmowego i jego frakcji składowych. Największe różnice stwierdzono między ilością NSP i arabinoksylanów w mieszańcu z rodem [(Lanca × L506/79) × CZR 142/79]. Zawartość białka była natomiast zwiększona w ziarnie mieszańca z odmianą Presto. Nie stwierdzono wyraźnego wpływu pszenperzu na strawność białka i suchej masy badanych rodów mieszańcowych, jednakże istotny na wartość biologiczną zależną prawdopodobnie od koncentracji białka. Uzyskane wstępne wyniki badań wykazały przydatność pszenperzu do poprawy cech użytkowych pszenżyta. Rekombinacja genów pszenżyta z pszenperzem zwiększyła zakres zmienności zawartości białka i włókna pokarmowego.
Stwierdzono, że herbicydy Segal i Logran Extra powodują nadmierną akumulację białka w ziarnie badanych odmian. Zwiększanie dawki herbicydu F-1383 z 0,4 do 0,6 1/ha powoduje poprawę wyrównania ziarna, zwiększenie masy 1000 ziaren oraz zmniejszenie zawartości białka ogółem. Nie stwierdzono negatywnego wpływu herbicydów Tercet, Chwastox Trio i Compal na cechy ziarna odmian ‘Maresi’, ‘Mobek’, ‘Orlik’ i ‘Polo’ oraz otrzymanych z nich słodów.
W sezonie wegetacyjnym 2003/2004 w Pawłowicach koło Wrocławia, prowadzono dwuczynnikowe doświadczenia w układzie pasów prostopadłych („split-block”), w których badano w kolejności: I. zróżnicowane technologie uprawy (A — standardowa, B — intensywna) i II. odmiany rzepaku ozimego (Baldur F1, Californium, Capio, Carina, Cazek, Contact, Digger, Kronos F1, Liclassic, Lirajet, Lisek, Mazur F1Z, Pomorzanin F1Z, Titan F1, Viking). W technologii standardowej stosowano nawożenie (kg•ha-1): 140 N, 60 P2O5 i 120 kg K2O oraz zwalczanie chwastów i szkodników w podstawowym zakresie zalecanym przez IOR Poznań, natomiast technologia intensywna (B) charakteryzowała się dodatkowo zwiększonym o 50 kg·ha-1 nawożeniem azotowym, dwukrotnym stosowaniem fungicydów (w fazie opadania płatków korony i w fazie dojrzałości zielonej łuszczyny) oraz dolistnym dokarmianiem mikroelementami (w fazie pąkowania). Najwyższym współczynnikiem odziedziczalności odznaczał się plon nasion (0,79), a następnie kolejno niższym wydajność tłuszczu surowego (0,78), masa nasion w łuszczynie (0,76), zawartość tłuszczu surowego (0,74) i wydajność białka ogółem (0,74). Najniższym poniżej 5% współczynnikiem zmienności charakteryzowały się następujące cechy: zawartość tłuszczu surowego w nasionach, masa 1000 nasion, liczba nasion w łuszczynie i zawartość białka ogółem. Najwyższe plony nasion, tłuszczu surowego i białka ogółem uzyskano z odmiany Viking, która miała najwięcej łuszczyn na roślinie, nasion w łuszczynie i masę nasion w łuszczynie oraz zwierała najwięcej tłuszczu surowego w nasionach.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 5 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.