Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 25

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  umacnianie skarp
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
Omówiono rolę biologicznego umacniania skarp i zboczy oraz hydroobsiew mieszankami traw i motykowych z zastosowaniem osadów ścieków komunalnych. Przedstawiono również problemy zabiegów pielęgnacyjnych po zasiewie, jak i możliwości zastosowania techniki hydroobsiewu do zadrzewiania i zakrzewiania. Sprecyzowano wnioski w zakresie tego zagadnienia.
W 2000 roku przy skrajnych warunkach atmosferycznych (niskie opady) przeprowadzono badania nad zadarnianiem powierzchni bocznych (skarp) wysypiska odpadów komunalnych w Hryniewiczach koło Białegostoku. Do uszlachetnienia podłoża stanowiącego jałowy grunt, zastosowano osady ściekowe w dawkach: 10, 20 i 30 t·ha⁻¹ s.m. Poletka doświadczalne zostały obsiane czterema rodzajami mieszanek sporządzonych z 10 gatunków traw i 2 roślin motylkowatych. W roku zasiewu oceniono wschody, zadarnienie i udział wysianych gatunków w zbiorowiskach roślinnych. Pomiary biometryczne wykazały, że w trudnych warunkach pogodowych uzyskano wschody w zakresie 50 - 68%. Zadarnienie powierzchni przez wysiane gatunki wynosiło 55%. Z zastosowanych gatunków najbardziej przydatnymi okazały się w pierwszym roku po wysiewie: Lolium westerwoldicum, Lolium multiflorum i Festuca rubra. Na poletkach o słabym zadarnieniu pojawiały się chwasty: Sonchus oleraceus, Echinochloa crus-galli i Chenopodium album. Na doświadczeniu nie stosowano nawodnień deszczownianych.
Jednym ze skutków ubocznych działalności gospodarczej człowieka jest zmiana rzeźby terenu. Zmiana ta jest wywoływana między innymi eksploatacją kopalin, składowaniem odpadów przemysłowych i budownictwem ziemnym. Działalności takiej towarzyszy zniszczenie pokrywy glebowo-roślinnej, a w konsekwencji erozja. W celu zabezpieczania skarp przed erozją stosuje się metodę humusowania i obsiewania skarp najczęściej trawą. Zabieg humusowania jest mało skuteczny na bardzo stromych skarpach. Celem przedstawionych badań było opracowanie mieszanki korowo-cementowo-piaskowej, z której możliwe jest wykonanie gazonowej obudowy biologiczno-technicznej skarp. Założono, że gazony o obrysie sześciokąta foremnego z wydrążeniem wypełnionym humusem i obsiane roślinnością trawiastą przydatne będą do umacniania skarp o dużych nachyleniach (składowisk odpadów przemysłowych, nasypów i wykopów ziemnych, wydm itp.). Ułożone „w kratę” elementy umożliwiają wypełnienie wolnych powierzchni humusem i obsiew bez groźby jego wymycia. Obudowa gazonowa wstępnie zapewnia stabilność stoku aż do momentu rozwoju roślinności, która przejmuje rolę umacniającą. Założono, że roślinność ukorzeniająca się w gruncie gazonu, będzie jednocześnie przerastać jego ściany, a szczególnie jego dno zawierające granulat nawozowy. W efekcie nastąpi proces wrastania korzeni w skarpę i powolny rozpad elementów korowo-cementowo-piaskowych. W pracy przedstawiono wybrane cechy fizyczne i mechaniczne zagęszczonego statycznie kompozytu korowo-cementowo-piaskowego, a w szczególności badania wytrzymałości na ściskanie, nasiąkliwości, mrozoodporności oraz wstępne wyniki badań terenowych.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.