Na podstawie przeglądu piśmiennictwa przedstawiono zagadnienie obecności w środowisku trwałych (persystentnych) zanieczyszczeń mogących wywoływać niekorzystny wpływ na układ hormonalny człowieka. Omówiono działanie związków chloroorganicznych wykazujących zdolność do wywoływania odpowiedzi biologicznej zbliżonej do działania żeńskich hormonów płciowych (17β-estradiolu), tzw. ksenoestrogenów oraz mechanizmy prowadzące do nadmiernej proliferacji komórek m.in. gruczołu piersiowego i w konsekwencji zwiększonego prawdopodobieństwa powstania nowotworu złośliwego sutka u kobiet. Opisano badania zależności miedzy stężeniem związków chloroorganicznych w osoczu i tkance tłuszczowej kobiet, a występowaniem nowotworu sutka.