W artykule przedstawiono wyniki laboratoryjnych badań współczynnika filtracji układu grunt-geowłóknina, które zostały przeprowadzone zgodnie z normąASTM D 5101-90. Badaniami objęto geowłókninę K-500 oraz piasek gliniasty przy zewnętrznych gradientach hydraulicznych w zakresie i = 1–10. Analiza wyników przeprowadzonych badań wskazuje, że do obliczeń projektowych powinno się wyznaczać, oprócz współczynnika filtracji geowłókniny i gruntu, także współczynnik filtracji układu grunt-geowłóknina. Zaproponowano obliczenie zmiany końcowego współczynnika filtracji układu grunt-geowłóknina na podstawie początkowych wartości współczynników filtracji gruntu i geowłókniny oraz zadanego gradientu hydraulicznego.
W artykule przedstawiono schemat zmodyfkowanego aparatu do określania lokalnego gradientu hydraulicznego układu grunt-geowłóknina zalecanego przez normę ASTM D 5101-90. Przeprowadzone badania umożliwiły określenie stosunku gradientów układu grunt-geowłóknina oraz stosunku gradientów w gruncie. Badaniami objęto dwa sufozyjne piaski gliniaste oraz geowłókninę igłowaną K-500 podczas procesu filtracji przy kolejno zadawanych zewnętrznych gradientach hydraulicznych w zakresie i = 1–10. Na podstawie uzyskanych wyników badań dokonano oceny przydatności geowłókniny stanowiącej filtr ochraniający grunty wewnętrznie niestabilne, zgodnie z kryterium kolmatacji Haliburtona i Wooda (1982). Analiza wyników badań wykazała, iż geowłóknina może stanowić filtr dla gruntów, które w swoim składzie nie zawierają więcej niż 27% części mniejszych od 0,05 mm.
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.