Ze względu na zwiększone ubytki rodzin pszczelich podczas ich zimowania w pasiekach opanowanych przez warrozę aktualne stało się zagadnienie racjonalnego rozmnażania rodzin. Badania prowadzone w Zakładzie Pszczelnictwa ART w Olsztynie w latach 1988-1990 miały na celu porównanie 4 metod tworzenia nowych rodzin: 1. odkłady wczesne, 2. odkłady późne, 3. odkłady zsypańce, 4. sztuczna rójka. Badania prowadzono na 40 rodzinach, po 10 w każdej grupie. Wpływ metod tworzenia rodzin na rozwój i produkcyjność macierzaków oceniano na podstawie rozwoju, określanego ilością czerwiu podczas dwóch wiosennych pomiarów, oraz produkcyjności. Nowo utworzone rodziny pielęgnowano, odbając o ich intensywny rozwój. Do dalszych badań pozostawiono tylko po 5 nowych rodzin z każdej grupy, które podczas ostatniego pomiaru miały najwięcej czerwiu. Pod koniec każdego sezonu oceniano przygotowanie rodzin do zimowli na podstawie siły rodzin (w punktach) i liczby obsiadanych plastrów. Najwięcej nowych rodzin utworzono przez odkłady wczesne (od 16 w 1988 r. do 20 w 1990 г.), najmniej zaś - wykonując sztuczną rójkę (od 2 w 1990 r. do 7 w 1989 г.). Badane sposoby rozmnażania nie wpłynęły istotnie na ilość czerwiu i łączną produkcyjność macierzaków z pożytków wczesnych i późnych, wpłynęły jednak na uzyskaną przez rodziny wartość miodu przeliczeniowego. Najwyższą wartość miodu przeliczeniowego i miodu przeliczeniowego ogółem uzyskały rodziny rozmnażane metodą odkładów późnych. Obliczając łącznie uzyskaną produkcję miodu i wosku z macierzaków oraz przeliczeniową wartość nowych rodzin największą produkcję uzyskano dzieląc rodziny metodą wczesnych odkładów.
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.