W artykule przedstawiono wybrane zagadnienia dotyczące modelowania numerycznego strumieni stosowanych w urządzeniach chłodniczych. We wcześniejszych publikacjach autorów [1, 2, 3] przedstawiono metody obliczania strumieni modelami o parametrach skupionych, w niniejszej pracy poświęcono uwagę modelom 2D i 3D. Przedstawiono najważniejsze cechy modeli 2D i 3D wskazując różnice wynikające z każdego z modeli. Poruszono zagadnienie tworzenia siatek obliczeniowych oraz modelowania turbulencji.
Bezpośrednią przyczyną kształtowania się rozmycia za jazem jest oddziaływanie strumienia o wzmożonej burzliwości na dno koryta. Wpływ stopnia turbulencji przepływu na rozmiary tworzącego się wyboju nie jest ostatecznie rozpoznany. Rzadko we wzorach na maksymalną głębokość dołu rozmycia występują charakterystyki turbulencji strumienia. W pracy przedstawiono wyniki laboratoryjnych badań rozmyć na modelach jazu zbudowanych w dwóch skalach: 1:30 i 1:55,25. W trakcie doświadczeń dokonywano pomiarów maksymalnej głębokości wyboju, ukształtowanej w osi modelu w określonym czasie trwania przepływu o zadanych parametrach i jednocześnie rejestrowano wartości chwilowe prędkości w osiowym pionie przekroju na końcu umocnień. W oparciu o wyniki przeprowadzonych doświadczeń i formuły zaczerpnięte z literatury opracowano propozycje równań opisujących związek maksymalnej głębokości wyboju z turbulentnymi charakterystykami strumienia na końcu wypadu.