Badano plonowanie dwóch odmian zimówki aksamitnotrzonowej na podłożach z trocin sosnowych i bukowych wzbogaconych wzrastającymi dawkami otrąb i plew pszennych, tj: 0, 5, 10, 15, 20, 25, 30% w stosunku do suchej masy trocin. Uprawę prowadzono w butelkach polipropylenowych o pojemności 1 dm³. Każda butelka zawierała 500 gramów sterylizowanego podłoża. Stwierdzono, że dodatek do podłoży otrąb i plew powodował wzrost plonu owocników zimówki. Większy przyrost plonu uzyskano w przypadku zastosowania otrąb aniżeli plew. Największą zwyżkę plonu uzyskano na podłożach z dodatkiem 25 i 30% dla plew lub otrąb. Pomiędzy tymi ilościami dodatków nie stwierdzono statystycznie istotnych różnic. Rodzaj podłoża oraz odmiana miały wpływ na wysokość plonu zimówki. Wyższe plony uzyskano na podłożach z trocin bukowych w stosunku do podłoży z trocin sosnowych. Wyższe plony uzyskiwano z odmiany F1 w stosunku do odmiany F4.
Celem pracy było określenie szybkości wzrostu grzybni oraz plonowania boczniaka na podłożach będących mieszaniną w różnych proporcjach słomy pszennej z trocinami sosnowymi. Przedmiotem badań były gatunki i odmiany boczniaka: Pleurotus ostreatus (Fr.) KUMM. odmiana Pₓ, Pleurotus pulmonarius (Fr.) Quel. odmiana P₂₀, Pleurotus precoce (Fr.) KUMM. odmiana P₇₇. Stwierdzono, że wzrost grzybni i plonowanie zależały od odmiany boczniaka i dodatku trocin sosnowych do podłoża ze słomy pszennej. Najszybszym wzrostem grzybni, jak również największym plonem charakteryzowała się odmiana P₇₇ (P. precoce). Najlepszym dla boczniaka okazało się podłoże z samej słomy pszennej oraz mieszaniny słomy pszennej z trocinami sosnowymi, w których udział trocin nie przekraczał 20%.
Przedstawiono wyniki badań parametrów ciśnieniowego zagęszczania, podatności surowca na zagęszczanie oraz wytrzymałości mechanicznej aglomeratu trocin sosnowych i topolowych. Określono wpływ wilgotności materiału na cechy zagęszczania. Wilgotność materiału wynosiła od 8% do 20%. Do badań wykorzystano maszynę wytrzymałościową ZWICK typ ZO2O/TN25 i zespół prasujący z matrycą zamkniętą. Maksymalny nacisk jednostkowy wynosił 114 MPa, a prędkość przemieszczania tłoka 10 mm·min-1. Do analizy przyjęto następujące parametry: gęstość materiału w komorze, pracę zagęszczania, współczynnik podatności materiału na zagęszczanie, stopień zagęszczenia i rozprężenia aglomeratu oraz gęstość i odporność mechaniczną aglomeratu. Stwierdzono, że ze zwiększeniem wilgotności maleje gęstość aglomeratu oraz praca zagęszczania. Wzrost wilgotności polepsza podatność trocin do aglomerowania oraz pogarsza jakość aglomeratów pod względem ich wytrzymałości.