W pierwszym etapie badań testowano trzy metody ochrony (termiczną, chemiczną i termiczno- chemiczną) nienasyconych kwasów tłuszczowych tłuszczu nasion roślin oleistych (słonecznika i rzepaku) przed mikrobiologicznym biouwodorowaniem w żwaczu. Najwyższą skuteczność ochrony uzyskano przy zastosowaniu metody termiczno-chemicznej, natomiast najmniejszą przy metodzie termicznej. W drugiej części badań do dawki pokarmowej tuczonych jagniąt dodawano preparowane, metodą termiczno-chemiczną, nasiona rzepaku i słonecznika i obserwowano zmiany zachodzące w składzie kwasów tłuszczowych tłuszczu podskórnego, śródmięśniowego i wewnątrzmięśniowego. W wyniku zastosowania powyższych dodatków we wszystkich badanych rodzajach tłuszczu nastąpił wzrost zawartości kwasów tłuszczowych nienasyconych przy równoczesnym spadku zawartości kwasów tłuszczowych nasyconych. W wypadku preparowanych nasion rzepaku istotnie wzrosła zawartość kwasów tłuszczowych jednonienasyconych, natomiast preparowanych nasion słonecznika kwasów tłuszczowych wielonienasyconych. Korzystnym zmianom w składzie kwasów tłuszczowych towarzyszyła poprawa walorów smakowych mięsa i tłuszczu. W ostatnim etapie badano wpływ zróżnicowanego okresu stosowania chronionych dodatków oraz różnej ich dawki na wielkość obserwowanych zmian w składzie kwasów tłuszczowych. Stwierdzono, że dłuższy okres ich stosowania oraz większa ilość korzystniej zmodyfikowały skład kwasów tłuszczowych powodując istotniejszy wzrost w badanych tłuszczach zawartości kwasów tłuszczowych nienasyconych przy jednocześnie większym spadku udziału kwasów tłuszczowych nasyconych.
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.