Preferencje help
Polish version English version Język
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 11

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  systemy osadnicze
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
1

Metoda zrownowazenia rozwoju systemow osadniczych

100%
Sumien T.
Człowiek i Środowisko
|
2000
|
tom 24
|
nr 4
403-419
Od 1980 r. słowo kluczowe „zrównoważony rozwój" nie przekroczyło w zasadzie poziomu deklaracji politycznych i ideologicznych. Ten rosnący na znaczeniu termin nie poddawał się łatwo licznym próbom jego dezagregacji analitycznej. Znalazł swoje miejsce przede wszystkim jako wysoko ustawione hasło w dokumentach najwyższej wagi, na poziomie światowym, europejskim i krajowym. Zadanie podjęte w badaniach i przedstawione w artykule polegało na opracowaniu metody ocen komponentów opracowań planistycznych pod kątem ich zrównoważenia - odnoszonego do dobieranych mierników tych zrównoważeń. Cel metodyczny sprowadzono zatem do analitycznych ocen stopni i zakresów zrównoważenia tych komponentów. Zdezagregowane komponenty dla wygody użytkowania przedstawiono w formie umownie przyjętych i wymiennych systemów - funkcjonujących w istniejących i planowanych układach/jednostkach osadniczych. Katalog zawiera następujące systemy dla oceny uwarunkowań rozwoju zagospodarowania przestrzennego: 1) Powiązań z otoczeniem przestrzeni kraju/ regionu/miasta; 2) Zagospodarowania przestrzennego układu /jednostki osadniczej; 3) Środowiska przyrodniczego i społecznego; 4) Środowiska ekonomicznego i biznesu; 5) Transportu i dostępności globalnej, europejskiej i krajowej; 6) Infrastruktury komunalnej; 7) Kultury i dziedzictwa historycznego; 8) Turystyki i wypoczynku; 9) Ekosystemu regionalnego/miejskiego; 10) Planowania przestrzennego; 11) Zasobów nieruchomości i rynku mieszkaniowego; 12) Zarządzania regionem/miastem Zamierzeniem autorskim jest opracowanie metody otwartej i pozwalającej na wymianę o jej elementów lub wzbogacenie nowym ujęciem ocen zrównoważenia komponentów e opracowań planistycznych. Kolejnym krokiem metodycznym jest stworzenie instrumentacji ocen stopni i zakresów zrównoważenia celów i kierunków rozwoju d zagospodarowania przestrzennego układów/ jednostek osadniczych. Stosując metodyczną zasadę ciągłości, przyjęto za podstawę konstrukcji celów i kierunków te same 12 systemów, zastosowanych w katalogu uwarunkowań rozwoju. W ten sposób uzyskano jednolitą i zespoloną strukturę budowy metody oceny zrównoważenia w planach układów/jednostek osadniczych. Przyjęto następujące kierunki rozwoju: 1) Powiązań z otoczeniem przestrzeni kraju, regionu, miasta; 2) Zagospodarowania przestrzennego układów/jednostek osadniczych; 3) Środowiska przyrodniczego i społecznego; 4) Środowiska ekonomicznego i biznesu; 5) Transportu i dostępności globalnej, europejskiej i krajowej; 6) Infrastruktury komunalnej; 7) Ochrony kultury i dziedzictwa historycznego; 8) Rozwoju turystyki i wypoczynku; 9) Funkcjonowania i ochrony ekosystemu regionalnego/miejskiego; 10) Planowania przestrzennego; 11) Zasobów nieruchomości i rynku mieszkaniowego; 12) Zarządzania regionem/miastem. W ocenie stanów i zakresów zrównoważenia komponentów systemów funkcjonalnych będą zastosowane dostępne wskaźniki lokalne, normy i standardy krajowe i międzynarodowe, dane statystyczne, źródła porównawcze i wyniki sondaży społecznych. Wstępne wyniki zastosowania innowacyjnej metody w pracach badawczych IGPiK są obiecujące, ale młodzi pracownicy mogą spotkać się z trudnościami interpretacyjnymi. Akcenty metodyczne zostały postawione 1 na cechy badawcze i bardzo praktyczne do zastosowania w warsztatach planistycznych. Użytkownicy metody mogą stosować własną jej interpretację i podejmować twórcze wysiłki jej doskonalenia dalszego rozwinięcia. Autor metody wyraża nadzieję, że słowo kluczowe „zrównoważony rozwój" przestanie być co najmniej w planowaniu przestrzennym i urbanistycznym tylko sloganem politycznym i ideologicznym.
2
Artykuł dostępny w postaci pełnego tekstu - kliknij by otworzyć plik
Content available

Teorie układów osadniczych jako paradygmat neopozytywistyczny

100%
Jedrzejczyk D.
Prace i Studia Geograficzne
|
1989
|
tom 10
Theories of settlement systems interpreting the notion of a system in physical categories, derive from a very fertile current fo European philosophy, namely neopositivism (logical empiricism). They contain three fundamental postulates of neopositivistic learning; physicalism, formalism and conventionalism. The postulate of physicalism means that empiricial propositions can be considered as such only in the case when they describe intersubjectively ascertainble phenomena, that is objects and their states. The language that each science should use whould be the langauge of objects. Statements which cannot be fully translated into the language of objects are not worth treatment as statements of science. The second of the above mentioned postulates is the postulate of formalism which as a matter of fact is just another expression of the first postulate. It says that the language of mathematics is the basic language of all theories. In theoretical physics, to which the theory of settlement systems reduces, the first language that is being formed in the course of scientific explanation of phenomena is usually the language of mathematics - mathematical schema which makes it possible to foretell future states of the system. In physics notions occurring in general theorties must be declined as precisely as possible and this can be achieved only due to mathematical abstraction. Thus the process of transfer from empirical statement to formulation of general, basic theories of settlement systems requires abandoning of the natural language in favour of the language of mathematics. And finally the third postulate of the neopositivistic paradigm is contained in a principally metaphysical thesis which says that in reality there exist only objects and physical processes which proceed according to the laws of physics. And all the rest either will be possible to be reduced to those physical objects or does not exist at all. Physicalism of theories of settlement systems in consequence reaches so far that even logical formations are treated as physical objects. This is connected with extreme nominalism and this in turn ds intertwined with strong conventional and rational tendencies.
3
Artykuł dostępny w postaci pełnego tekstu - kliknij by otworzyć plik
Content available

Układ osadniczy jako system

100%
Jedrzejczyk D.
Prace i Studia Geograficzne
|
1989
|
tom 10
System interpretations study the essence of settlement structure on two ontological planes: on the plane of interactio of elements and on the plane of creating of a separate category of integrity. The ontological substance of interaction consists in the fact that it constitutes the basic mechanism joining elements of the class into a whole. However, freedom of interpretation of the interaction notion results in recognizing the system either as an analogue of an organic system whose purposedly organized elements are kept in dynamic balance, or in treating it as a sui generis convention understood as a useful tool of study. However, with the use of only the interpretation of the substance of interaction mechanisms it is impossible to prove existence of settlement system as a separate category of entity. Between all elements of the class of settlements always there are some interactions, and they can be of mechanical, field or thermodynamic character. However, it is impossible to determine which of the internations have system-creative properties and which are devoid of these properties. These diffilculties cause that settlement theories look for the essence of the system in a class of settlements, constituted into a specific wholeness. This means that a settlement system cannot be constructed by adding elements one by one, thait is it cannot be analysed through application of theories concerning its parts and their interrelations. In other words, an interpretation of a settlement system in system categories resolves itself into recognizing it as an organic whole which requires during in analysis appliiation of irreducible principles of such systems. This is determined by the system's structure which excludes the possibility to analyse it from the so-called „summatiive” point of view. To recognize a settlement system as a separate ontological category requires to show how a „summative” analysis differs from analysis of another „non-summative” type. This differentiation seems to be based on a statement that elements of an organic whole do not behave independently of one another, and one may assume that the principles applying to them when they are not elements of an organic whole, are valid for them as elements of such a whole. Therefore it seems that a „summative” analysis is such which explains properties of a system basing on principles concerning its elements and the prtinciples do not refer to features of the elements as components of a system. And „non-summative” analysis seems to be an analysis describing a system basinig on principles on connections between elements as functional elements of the system. But if these are the differences between such aellegedly different methods of analysis, the differenees are not important. This proves that border between systems cannot be determined aceurately - between „organic wholes” and other systems - „non-summative”. If even elements of summative wholes relate casually to one another (e.g. in gravitational systems), summative analysis of such wholes must contain special assumptions describing organization of elements of such wholes so that a basic theory can be applied to them, similairly to systems recognized as „summative”. This means that from the ontological point of view there is no justification to recognize a „non-summative” whole, which is a substratum of settlement system, as a separate real entity.
4

Problemy przestrzennego zagospodarowania kraju.

100%
Strembicka D.
Człowiek i Środowisko
|
1996
|
tom 20
|
nr 4
357-363
Koncepcja rozwoju systemu osadniczego Polski. Wnioski z prac nad studiami zagospodarowania przestrzennego województw. Wyniki prac dwustronnych nad zagospodarowaniem obszarów przygranicznych.
5

System osadniczy Europy 12

75%
Sumien T.
Człowiek i Środowisko
|
1994
|
tom 18
|
nr 2
189-202
Artykuł przedstawia stan i rolę systemu osadniczego „Europy 12" w procesach jego adaptacji do integracji europejskiej. Najważniejsze problemy dotyczą struktury osadniczej, zagospodarowania przestrzennego, a szczególnie powiązań transportowych, funkcji układów zurbanizowanych i miast europejskich oraz ochrony środowiska. Wypracowanie i zharmonizowanie europejskiej polityki przestrzennej umożliwi ukierunkowanie procesów integracyjnych powiększonej w przyszłości przestrzeni wspólnoty europejskiej.
6

Badanie zależności między planowaniem przestrzennym a typem funkcjonalnym gmin wiejskich w obszarze bipolarnym Warszawy i Łodzi

63%
Feltynowski M.
Biuletyn PAN. Komitet Przestrzennego Zagospodarowania Kraju
|
2015
|
nr 257-258
7

Zasady i problemy rozwoju bialoruskich i polskich obszarow przygranicznych

63%
Potajew G.
Człowiek i Środowisko
|
1994
|
tom 18
|
nr 2
239-250
Przesłanki, potrzeby i warunki rozwoju współpracy Polski i Białorusi na obszarach przygranicznych wskazują, że powinna ona dotyczyć wielu zagadnień o charakterze politycznym, gospodarczym czy kulturowym i obejmować tereny: aglomeracji białostockiej i grodzieńskiej wraz w Wołkowyskiem, osadnicze i przemysłowe rejony Brześcia i Białej Podlaskiej, przyrodniczo cenne obszary Puszczy Białowieskiej i Kanału Augustowskiego. Autor postuluje opracowanie wspólnych planów dla parków narodowych, przebudowę systemu komunikacyjnego i budowę nowych przejść granicznych.
8

Zarzadzanie rozwojem miast w Polsce. Budowanie atrakcyjności lokalizacyjnej z perspektywy nowoczesnych, wielkomiejskich układów osadniczych

63%
Kudlacz M.
Biuletyn PAN. Komitet Przestrzennego Zagospodarowania Kraju
|
2014
|
nr 253
9

Efektywność przekształceń sieci osadniczej a infrastruktura

63%
Kucinski K.
Wieś i Rolnictwo
|
1977
|
nr 3
10

Wpływ rozwoju osiedli podmiejskich na historyczną zabudowę wsi Jamno w Koszalinie

51%
Galka A.
Problemy Rozwoju Miast
|
2016
|
tom 13
|
nr 4
Niniejsza praca dotyczy terenu byłej wsi Jamno, którą w 2010 r. przyłączono do Koszalina. Głównym celem artykułu jest zbadanie wpływu poszerzenia granic administracyjnych Koszalina na historyczną zabudowę byłej wsi Jamno. Problematyka ta została zaprezentowana w oparciu o opracowania kartograficzne, dane liczbowe oraz przegląd publikacji naukowo-badawczych dotyczących dawnych osad i kwestii włączenia terenów wiejskich do miast. Interpretację dostępnych materiałów przedstawiono w formie Schwarzplanu oraz desk research. Porównując obecną sytuację os. Jamno-Łabusz w Koszalinie z innymi przykładowymi osiedlami wiejskimi włączonymi do miast, przedstawiono argumenty „za” oraz „przeciw” włączaniu obszarów wiejskich do struktur miejskich. Ponadto zaproponowano działania, których wdrożenie mogłoby się przyczynić do ocalenia historycznego układu osadniczego Jamna.
11

Transformacja przestrzenna Łodzi poprzemysłowej w procesie metropolizacji

45%
Sierecka-Nowakowska B.
Studia. Polska Akademia Nauk. Komitet Przestrzennego Zagospodarowania Kraju
|
2011
|
tom 139
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.