W pracy poddano analizie ewolucję instrumentu rent strukturalnych w Polsce, oceniono jego funkcjonowanie w latach 2002–2007 oraz zidentyfikowano czynniki wpływające na zainteresowanie nim wśród badanych rolników. Wykorzystany materiał badawczy pochodził z ankiet, przeprowadzonych przez Instytut Ekonomiki Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej – Państwowy Instytut Badawczy (IERiGŻ-PIB), na próbie 3705 indywidualnych gospodarstw rolnych oraz danych zgromadzonych przez Agencję Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa (ARiMR), Kasę Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (KRUS). Na potrzeby badań dokonano również analizy aktów prawnych związanych z rentami strukturalnymi i krajowych planów rozwoju obszarów wiejskich. W przeciwieństwie do wielkości środków finansowych przeznaczonych na renty strukturalne oraz tzw. kryteriów dostępu dla beneficjentów od początku wprowadzenia tego narzędzia polityki rolnej nie zmieniły się zasadnicze jego cele. Po przystąpieniu Polski do Unii Europejskiej (UE) znacząco wzrosła liczba beneficjentów, m.in. na skutek liberalizacji przepisów oraz zwiększenia budżetu. Stwierdzono występowanie zróżnicowania korzystania rolników z rent strukturalnych na poziomie regionalnym.
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.