Koniczyna czerwona (Trifolium pratense L.) należy do wartościowych roślin pastewnych. Celem niniejszych badań było określenie jakości odmiany Dajana (2n) i Etos (4n), zbieranych 2- i 3-kośnie, w latach pełnego użytkowania. Próbki roślin do analiz pobrano z każdego poletka i pokosu, polowego doświadczenia realizowanego w latach 2000-2002, metodą kompletnej randomizacji, w 4 powtórzeniach. Koniczynę użytkowaną 3-kośnie zbierano w fazie pąkowania, natomiast eksploatowaną 2-kośnie w początku kwitnienia. W pobranych próbkach określono zawartość: suchej masy, białka ogólnego, białka właściwego, włókna surowego i jego frakcji, fosforu, potasu, wapnia, magnezu, miedzi, żelaza, manganu i cynku. Odmiany istotnie różnicowały zawartość suchej masy i białka właściwego. Więcej białka zawierała odmiana Etos. Ponadto stwierdzono istotnie wyższą zawartość włókna neutralno-detergentowego (NDF), hemicelulozy i ligniny w roślinach odmiany Dajana. Odmiana Etos w większym stopniu kumulowała fosfor, potas i wapń, a z mikroelementów zawierała więcej miedzi. Z porównywanych odmian Dajana odznaczała się nieco słabszą jakością w porównaniu z odm. Etos. Największe zróżnicowanie zawartości składników organicznych i mineralnych spowodowała liczba pokosów. Koniczyna zbierana 3-kośnie odznaczała się istotnie większym udziałem białka ogólnego, białka właściwego, P, K, Ca, Mg, Mn, Zn i Fe. Z przeprowadzonych badań wynika, że najwartościowszą paszę otrzymuje się z trzeciego pokosu koniczyny w użytkowaniu 3-kośnym oraz z drugiego odrostu w użytkowaniu 2-kośnym.
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.