W wyniku unowocześnienia technologii w różnych gałęziach przemysłu ziemniaczanego, mającego na celu m.in. przyspieszenie procesu technologicznego i zwiększenie wydajności, dość często występują niekorzystne zjawiska wpływające negatywnie na właściwości końcowego produktu. W artykule omówiono wady wynikające ze zmniejszenia zużycia wody i skrócenia czasu rafinacji skrobi. Przedstawiono problem ciemnienia hydrolizatów skrobiowych i możliwości jego uniknięcia. Ponadto omówiono problemy nierównomiernej modyfikacji skrobi, występujące w nowoczesnej aparaturze do ciągłego otrzymywania dekstryn i skrobi modyfikowanych. W produkcji spożywczych suszy ziemniaczanych zwrócono uwagę na procesy retrogradacji skrobi i denaturacji białka oraz na zbyt wysoki stopień przetworzenia surowca.
W publikacji w syntetyczny sposób przedstawiono różne sposoby suszenia ziemniaków w zależności od wytwarzanych asortymentów suszu. Problem suszenia kostek ziemniaczanych ze względu na niedogodne technologie i niską sprawność suszarni taśmowej jest ciągle aktualny. Stosowana klasyczna metoda konwekcyjna, mimo łagodnych warunków procesu (temperatura 120-60°C, daje produkt odbiegający właściwościami fizykochemicznymi od surowca wyjściowego. Skuteczną metodą poprawy jakości suszu stać się może suszenie w powietrzu kondycjonowanym. W Polsce prace z zakresu suszenia kostki ziemniaczanej w powietrzu o obniżonej wilgotności nie były prowadzone.