Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 26

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  suplementacja pasz
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
Celem pracy było określenie wpływu suplementacji diety, w której pełne ziarna zbóż zamieniono na białą mąkę i sacharozę, witaminami z grupy B, na stężenie insuliny i wybranych wskaźników przemian białkowych u samic szczura. Analiza uzyskanych wyników pozwoliła na stwierdzenie, że zmiana składu diety powodowała wzrost stężenia insuliny w surowicy krwi badanych samic, a zastosowana suplementacja nasilała obserwowane zmiany. Stwierdzono także istotny wpływ zmiany składu diety i zastosowanej suplementacji na wybrane wskaźniki przemian białkowych u badanych zwierząt. Zamiana składu diety powodowała statystycznie istotny wzrost stężenia białka ogólnego w surowicy krwi badanych samic, natomiast zastosowana suplementacja obniżała jego stężenie do wartości obserwowanych u samic na paszy podstawowej. Obserwowanym zmianom towarzyszył wzrost stężenia AspAT oraz spadek stężenia AlAT i mocznika w surowicy krwi samic żywionych paszą zmodyfikowaną, tak niesuplementowaną jak i suplementowaną, w porównaniu do zwierząt na paszy podstawowej. W grupach zwierząt żywionych paszą zmodyfikowaną mniejsza była także zawartość białka w mięśniach.
Celem badań była ocena wpływu składu diety, w której pełne ziarna zbóż zamieniono na białą mąkę i sacharozę, i jej suplementacji składnikami mineralnymi, na stężenia kortykosteronu i wybrane wskaźniki gospodarki wodno-mineralnej u samców szczura. Analiza uzyskanych wyników pozwoliła na stwierdzenie, że zmiana składu diety spowodowała istotny spadek stężenia kortykosteronu w surowicy krwi badanych zwierząt, natomiast zastosowanie suplementacji takiej diety wybranymi składnikami mineralnymi, powodowało istotny wzrost stężenia kortykosteronu w porównaniu do grupy niesuplementowanej. Analiza uzyskanych wyników nie wykazała istotnego wpływu zmiany składu diety i zastosowanej suplementacji na ilości pobieranej wody i wydalanego moczu u badanych samców. Natomiast różnice pomiędzy ilością spożytych płynów a ilością wydalanego moczu były statystycznie istotne większe w grupie samców żywionych paszą zmodyfikowaną niesuplementowaną, w porównaniu do zwierząt z grupy żywionej paszą podstawową. Stwierdzono również istotny wpływ zastosowanej suplementacji na zawartość suchej masy w mięśniach badanych zwierząt.
Celem pracy było określenie wpływu doustnego podawania preparatów selenowego i jodowego, a zwłaszcza łącznego ich stosowania, na stężenia hormonów tarczycy: trijodotyroniny i tyroksyny oraz wybranych biopierwiastków w surowicy krwi. Badania przeprowadzono na 24 owcach, które podzielono na 4 równe grupy. Grupa I otrzymywała doustnie 5,77 mg selenu w postaci seleninu sodu, grupa II - 5,77 mg selenu łącznie z 100 ug jodu w postaci jodku potasu, grupa III - tylko 100 ug jodu, a grupa IV stanowiła kontrolę. Krew do badań pobierano przez 4 miesiące w odstępach 2-tygodniowych. W surowicy krwi badano koncentrację hormonów tarczycy - trijodotyroniny i tyroksyny oraz stężenia biopierwiastków - selenu i magnezu. Uzyskane wyniki badań wykazały, że stosowanie zarówno selenu, jak i jodu miało znaczący wpływ na badane parametry biochemiczne. W grupach I i II, tj. u owiec otrzymujących selenin sodu lub selenin sodu łącznie z jodkiem potasu, stwierdzono około 3-krotny, istotny (p<0,05), wzrost stężenia selenu w surowicy krwi odpowiednio: do 1,51 ± 0,12 i do 1,65±0,31 umol.dm-3. Obserwowano również w tych grupach znamiennie (p<0,05) podwyższoną koncentrację trijodotyroniny, wynoszącą średnio od 2,73 ± 0,32 do 2,91 + 0,27 nmoldm-3, w porównaniu z wartościami początkowymi: 2,35±0,15 i 2,37+0,29 nmoldm-3. W przypadku tyroksyny, wykazano statystycznie istotny (p<0,05) wzrost jej stężenia: w grupie II do wartości 131,30 ± 12,15 oraz w grupie III do 155,83 ± 17,26 nmol dm-3, natomiast w grupie I stwierdzono znamienny (p<0,05) spadek koncentracji tego hormonu do wartości najniższej 86,06±7,30 nmoldm-3, wobec stężenia wyjściowego 114,5±9,3 nmoldm-3. Stosowanie suplementacji selenem i/lub jodem spowodowało statystycznie istotny (p<0,05) spadek stężenia magnezu w surowicy krwi wszystkich suplementowanych owiec, od wartości początkowej, wynoszącej 0,94±0,03 mmoldm-3, do 0,83+0,03 mmol dm-3w grupie I, w 2. tygodniu badań.
Zastosowano suplementację mineralno - witaminową DOLFOS-em „B” („per os”) w ilości 100 g/szt. na dobę przez okres 29 dni żywienia zimowego wybranej stawki 36. krów, z których 19 osobników było z dodatnim wynikiem testu na BLV (bovine leukemia virus). Do obu grup dobrano homologiczne grupy odniesienia (bez zastosowania DOLFOS-u „B”). Przed podaniem dodatku i po jego podaniu, w ciągu 29. dni, pobrano od zwierząt krew i wykonano badanie hematologiczne: wskaźnik hematokrytowy, stężenie hemoglobiny (Hb) i odsetek limfocytów oraz elektrolity krwi, a mianowicie: zjonizowane formy wapnia, sodu i potasu, a także całkowitej zawartości wapnia i magnezu w surowicy krwi. Z eksperymentu wynika, że suplementacja poprawiła obraz krwi (wzrost stężenia Hb) i utrzymanie optymalnych stężeń elektrolitów nie tylko u osobników zdrowych, ale także dotkniętych zmianami patologicznymi takimi jak obecność BLV.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.