W latach 2006-2008 w Gospodarstwie Doświadczalnym Felin przeprowadzono badania polowe, których celem było porównanie wzrostu, rozwoju i plonowania niektórych odmian amaranthusa w zależności od przedsiewnej stymulacji nasion. Doświadczenie prowadzono metodą bloków losowanych. Powierzchnia poletka do zbioru wynosiła 33 m2. W doświadczeniu badano trzy odmiany amaranthusa: Rawę, Aztek i Ultra oraz dwa rodzaje nasion: kontrolne oraz nasiona poddane przedsiewnej stymulacji światłem generatora fal elektromagnetycznych w czasie spadku swobodnego przez wiązkę światła, którą wykonywano w dniu poprzedzającym wysiew. Najbardziej plenną była odmiana Aztek (3,29 t∙ha-1). Odmiana Rawa plonowała na poziomie 2,34 t∙ha-1, zaś odmiana Ultra wydala plon 2,06 t∙ha-1. W trzyleciu stymulacja światłem zwiększała plon nasion wszystkich badanych odmian. Skład chemiczny w największym stopniu zależał od części rośliny. Największą zawartością boru charakteryzowały się liście (62,6 mg∙kg-1 s.m.). Plewki i osadki zawierały podobną ilość omawianego składnika; odpowiednio 51,5 i 43,2 mg∙kg-1 s.m.). Zawartość boru w łodygach była niemal trzykrotnie niższa niż w liściach (21,2 mg∙kg-1 s.m.). Największą zawartość Zn, Mn, Pb i Cd określono w liściach, najwięcej miedzi zawierały nasiona (5,54 mg∙kg-1 s.m., żelaza i chromu było najwięcej w plewkach (odpowiednio 338 i 1,05 mg∙kg-1 s.m., natomiast największą procentową zawartością niklu odznaczały się łodygi (5,10 mg∙kg-1 s.m.). Nasiona amaranthusa charakteryzowały się najniższą zawartością boru (10,0 mg∙kg-1 s.m.), ołowiu (0,412 mg∙kg-1 s.m.), kadmu (0,072 mg∙kg-1 s.m.) i niklu (1,17 mg∙kg-1 s.m).
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.