Celem pracy była próba ukazania optymalnego sposobu użytkowania grun-tów. Za badany teren przyjęto wschodnią część wsi Pustynia, leżącą w wojewódz-twie podkarpackim. Scharakteryzowano aktualny stan zagospodarowania terenu oraz opracowano optymalny stan użytkowania ziemi razem z transformacjami, jakich należy dokonać na badanym obszarze. Aby ustalić stan optymalny zastosowano metodę T. Bajerowskiego. Obszar badań podzielono siatką na 122 kwadraty, nazywane polami podstawowymi. Zbadano w nich cechy identyfikacyjne, ustalone w tej metodzie. Analizując wyniki przeprowadzonych badań i opracowań, należy stwierdzić, że badany obiekt aktualnie jest wsią typowo rolniczą- 68,5% powierzchni to grunty orne. Według optymalnego stanu użytkowania jest to najlepszy charakter gospodarowania tego terenu.
Z uwagi na największą różnorodność biologiczną Polski w Europie oraz ze względu na fakt udziału 32,5% obszarów chronionych polskim prawem ochrony przyrody w powierzchni kraju – jest istotna analiza gospodarowania na tych obszarach. Działanie na tychże obszarach jest objęte wieloma ograniczeniami. Właściciele gospodarstw rolnych, które znajdują się na tych terenach, poza produkowaniem żywności spełniają również bardzo ważną rolę – strażników przyrody w szeroko pojętym znaczeniu. Dlatego też w niniejszym opracowaniu dokonano analizy gospodarstw położonych na obszarach chronionych polskim prawem ochrony przyrody w odniesieniu do gospodarstw poza nimi. Źródło danych stanowi zbiorowość indywidualnych gospodarstw rolnych, prowadzących rachunkowość rolną dla Polskiego FADN. Prezentowane wyniki są zaskakujące, lecz stanowią wstępne dane.