Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 10

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  straw fertilization
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
Ocenę produkcyjno-ekonomiczną uprawy pszenżyta ozimego wykonano na podstawie wyników eksperymentu polowego przeprowadzonego w latach 1999-2003 w Rolniczej Stacji Doświadczalnej Zawady (52°20’ N; 22°30’ E), należącej do Akademii Podlaskiej w Siedlcach. Pierwszym czynnikiem doświadczenia była obecność i rodzaj międzyplonu: obiekt kontrolny, komonica zwyczajna, komonica zwyczajna + życica wielokwiatowa, gorczyca biała, gorczyca biała – mulcz, natomiast drugim – stosowanie słomy jako nawozu: bez słomy, ze słomą. W pierwszym roku po zastosowaniu międzyplonów i słomy uprawiano ziemniaki jadalne, a w drugim – pszenżyto ozime. Porównano plony, wartość produkcji, bezpośrednie koszty produkcji i nadwyżkę bezpośrednią pszenżyta ozimego uprawianego w drugim roku po zastosowaniu międzyplonów, słomy i międzyplonów ze słomą. Najlepszy wynik produkcyjno-ekonomiczny zapewniło pszenżyto ozime uprawiane w drugim roku po mieszance komonicy zwyczajnej z życicą wielokwiatową w kombinacji ze słomą.
W statycznym doświadczeniu płodozmianowym prowadzonym w latach 1998–2001 na glebie kompleksu żytniego dobrego oceniono występowanie chorób podstawy źdźbła oraz plonowanie pszenicy ozimej (odmiany: Kobra, Juma i Korweta) w zależności od częstotliwości przyorywania słomy. Porównywano następujące warianty stosowania słomy: 1) obiekt kontrolny — bez słomy; 2) słoma przyorywana jeden raz w rotacji (słoma rzepaku); 3) słoma przyorywana dwa razy w rotacji (słoma rzepaku i pszenicy); 4) słoma przyorywana trzy razy w rotacji (słoma rzepaku, pszenicy i jęczmienia) 5) słoma przyorywana trzy razy w rotacji (słoma rzepaku, pszenicy i jęczmienia) bez dodatkowego nawożenia „N” na słomę. Doświadczenie przeprowadzono w układzie bloków losowanych w 4 powtórzeniach, a wielkość poletek do zbioru wynosiła 45 m2. Nie udowodniono istotnego wpływu przyorywania słomy na porażenie i plonowanie pszenicy ozimej, zanotowano jednak pewne różnice odmianowe. U odmiany Korweta stwierdzono istotny spadek plonu ziarna w wyniku jej uprawy przez dwa kolejne lata w obiektach z corocznym stosowaniem słomy. Można to wiązać z silniejszym porażeniem roślin przez patogeny podstawy źdźbła. Przyżyciowa ocena stanu zaopatrzenia roślin w azot wykazała brak istotnych różnic między wariantami stosowania słomy w zaopatrzeniu pszenicy w ten składnik. Przyorywanie słomy zwiększyło w warstwie ornej gleby zawartość przyswajalnych składników pokarmowych oraz próchnicy.
W statycznym doświadczeniu płodozmianowym prowadzonym w latach 1998–2001 na glebie kompleksu żytniego dobrego oceniono występowanie chorób podstawy źdźbła oraz plonowanie jęczmienia jarego (odmiany: Rodos, Bryl, Stratus) w zależności od częstotliwości przyorywania słomy. Porównywano następujące warianty stosowania słomy: 1) obiekt kontrolny — bez słomy; 2) słoma przyorywana jeden raz w rotacji (słoma rzepaku); 3) słoma przyorywana dwa razy w rotacji (słoma rzepaku i pszenicy); 4) słoma przyorywana trzy razy w rotacji (słoma rzepaku, pszenicy i jęczmienia) 5) słoma przyorywana trzy razy w rotacji (słoma rzepaku, pszenicy i jęczmienia) bez dodatkowego nawożenia „N” na słomę. Doświadczenie przeprowadzono w układzie bloków losowanych w 4 powtórzeniach, a wielkość poletek do zbioru wynosiła 45 m2. Nie udowodniono istotnego wpływu przyorywania słomy na plonowanie jęczmienia jarego, stwierdzono jednak pewne różnice odmianowe w tym względzie, co można wiązać z porażeniem roślin przez patogeny podstawy źdźbła. Przyżyciowa ocena stanu zaopatrzenia roślin w azot nie wykazała gorszego zaopatrzenia jęczmienia jarego w ten składnik w zależności od częstotliwości stosowania słomy. Przyorywanie słomy zwiększyło w warstwie ornej gleby zawartość przyswajalnych składników pokarmowych oraz próchnicy.
W doświadczeniu polowym w latach 2006-2008 analizowano wpływ zróżnicowanej uprawy pożniwnej (wysiew gorczycy w międzyplonie ścierniskowym, nawożenie słomą, uprawa tradycyjna) na ilość azotu w glebie wiosną i podczas zbioru oraz na plon i jakość korzeni buraka cukrowego. Warianty uprawy pożniwnej w istotny sposób wpływały jedynie na ilość N-NO3- i NH4+ w warstwie 0-30 cm, a także na zawartość N og. w warstwie 0-30 i 30-60 cm wiosną. Uprawa tradycyjna sprzyjała gromadzeniu się większej ilości N-NO3-, a mniejszych NH4+ i N og. Ilość różnych form azotu w glebie podczas zbioru buraka była zbliżona we wszystkich wariantach uprawy pożniwnej.
W pracy określano wpływ różnych sposobów uprawy roli i gospodarki słomą w warunkach monokultury zbożowej na niektóre właściwości fizyczne gleby lekkiej i plony roślin. Porównywane sposoby uprawy nie wpłynęły istotnie różnicująco na poziom plonów, natomiast pożniwne pozostawianie słomy w postaci sieczki powodowało przeważnie niewielkie, ale istotne obniżki plonu ziarna. Stosowanie monokultury zbożowej i pożniwnego pozostawiania na polu słomy w postaci sieczki oraz uprawy uproszczonej lub zerowej na glebach lekkich (potencjalnie zagrożonych odłogowaniem) może być najmniej praco- i energochłonną formą produkcyjnego ich użytkowania.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.