Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 2

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  stainless steel surface
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
The natural ability of microorganisms for adhesion and biofilm formation on various surfaces is one of the factors causing the inefficiency of a disinfection agent, despite its proven activity in vitro. The aim of the study was to determine the effectiveness of disinfecting substances on bacterial biofilms formed on stainless steel surface. A universally applied disinfecting agent was used in the tests. Bacterial strains: Listeria innocua, Pseuciomonas putida. Micrococcus luteus, Staphylococcus hominis strains, were isolated from food contact surfaces, after a cleaning and disinfection process. The disinfecting agent was a commercially available acid specimen based on hydrogen peroxide and peroxyacetic acid, the substance that was designed for food industry usage. Model tests were carried out on biofilm formed on stainless steel (type 304, no 4 finish). Biofilms were recorded by electron scanning microscope. The disinfecting agent in usable concentration, 0.5% and during 10 minutes was ineffective for biofilms. The reduction of cells in biofilms was only 1-2 logarithmic cycles. The use of the agent in higher concentration - 1% for 30 minutes caused reduction of cell number by around 5 logarithmic cycles only in the case of one microorganism, M. luteus. For other types: L. innocua, P. putida, S. hominis, the requirements placed on disinfecting agents were not fulfilled. The results of experiments proved that bacterial biofilms are resistant to the disinfectant applied in its operational parameters. Disinfecting effectiveness was achieved after twofold increase of the agent's concentration.
Celem badań było określenie wpływu dostępności składników odżywczych w środowisku wzrostu na biosyntezę egzopolisacharydów (EPS) przez Bacillus megaterium. Określano także zależność pomiędzy ilością produkowanych EPS a adhezją bakterii do powierzchni stali nierdzewnej (304L). W celu oszacowania ilości syntetyzowanych egzopolisacharydów zastosowano metodę polegającą na oddzieleniu ich za pomocą fal ultradźwiękowych i spektrofotometrycznym oznaczeniu po kwaśnej hydrolizie. Badanie adhezji Bacillus megaterium przeprowadzono nową, nieopisywaną dotąd w literaturze, metodą szacowania stopnia adhezji wg 9-stopniowej skali. Wykazano, że w większości wariantów doświadczenia biosynteza egzopolisacharydów wystąpiła w największym stopniu w początkowych etapach hodowli (4. i 8. godzina). Przy braku źródła azotu w pożywce, przez pierwsze 24 godz. hodowli nie stwierdzono obecności pozakomórkowych węglowodanów. Ich wzmożoną produkcję odnotowano dopiero w 48 godzinie trwania procesu i to na bardzo wysokim poziomie (0,035 mg EPS/106 jtk). W większości wariantów doświadczenia wykazano korelację pomiędzy ilością syntetyzowanych egzopolisacharydów na poszczególnych etapach hodowli a adhezją komórek Bacillus megaterium do powierzchni stali nierdzewnej. Zaobserwowano także pojawienie się wyższych stopni adhezji przy niskiej produkcji zewnątrzkomórkowych polisacharydów, co może świadczyć o tym, że w takich warunkach inne czynniki, oprócz biosyntezy egzopolisacharydów, odgrywają istotną rolę w procesie adhezji drobnoustrojów do powierzchni nieożywionych.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.