Ograniczanie wyników

Czasopisma help
Autorzy help
Lata help
Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 28

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  spray drying
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
2
100%
The aim of work was to characterise the physical and chemical properties of spray dried honey preparations and the changes in these properties during storage. Spray drying was performed at inlet air temperature 160 and 200°C, atomising disk speed 32 000 and 38 000 rpm, with the use of two types of carriers: dextrin and maltodextrin. The resulting powders had the desirable physical properties: low water content and activity, complete solubility and low cohesiveness. The powders produced with the use of dextrin had higher hygroscopicity and poorer solubility, they were also characterised by the highest water absorption during storage. Powders obtained with the use of reduced atomisation speed were the most stable in terms of water absorption and the changes of hygroscopicity during storage. Solubility of all powders was stable during storage.
The aim of this study was to investigate the possibility of honey spray drying with addition of maltodextrin and gum Arabic as drying agents. The influence of the concentration of the solution subjected to drying, the type and content of the drying agents upon the physical properties of obtained powders was examined. An attempt was undertaken to obtain powder with a honey content of more than 50% d.b. Spray drying of multifloral honey with the addition of maltodextrin and gum Arabic was carried out at inlet air temperature of 180°C, feed rate of 1 mL/s and rotational speed of a disc atomizer of 39,000 rpm. The properties of obtained powders were quantified in terms of moisture content, bulk density, Hausner ratio, apparent density, hygroscopicity and wettability. Using gum Arabic it was possible to obtain a product with a higher content of honey (67% solids) than in the case of maltodextrin (50% d.b.). However, the powders obtained with gum Arabic were characterised by worse physical properties: higher hygroscopicity and cohesion, and longer wetting time.
Background. Drying is the oldest method of food preservation. It works by removing water from the food, which prevents the growth of microorganisms and decay. Moreover, spray or freeze drying is also used for the preservation of probiotic cultures. The aim of this study was to compare a survival rate of probiotic bacteria Lactobacillus rhamnosus during spray and freeze drying in ATPS. These results were also compared with survival rate of cells dried under the same conditions but suspended only in skim milk, 6% solution of PVP or 6% solution of dextran. Material and methods. The bacteria Lactobacillus rhamnosus GG were suspended and spray or freeze dried in various types of aqueous two-phase emulsions: PVP/dextran, PEG4000/dextran and PEG8000/dextran. These emulsions consisted of different types of polymers and had varying ratio of polymers in dispersed (dextran) and dispersing (PEG and PVP) phases. Results. The research demonstrated that survival rate of bacteria directly after drying depended mainly on protective reagent, rather than on drying method. After 30-day-storage of the dried bacteria cell specimens, the highest survival rate was noted in case of freeze dried cells in milk. In case of spray drying the highest cell survival rate was observed when emulsion PVP3.6%/dextran2.4% was used as a drying medium. Conclusions. Finally, it has been found that cell survival rate was not strongly influenced by the storage temperature of the powder but it depended on the drying medium.
Celem pracy było wysuszenie roztworów modelowych glukozy, fruktozy i ich mieszanin oraz zbadanie właściwości fizycznych otrzymanych proszków. Roztwory suszono metodą rozpyłową z dodatkiem maltodekstryny (stężenie roztworów 20, 30 i 40% s.s.). W otrzymanych proszkach określono: zawartość wody, aktywność wody, gęstość nasypową luźną i utrzęsioną, gęstość pozorną, sypkość oraz zwilżalność. W celu określenia wielkości cząstek proszków wykonano zdjęcia mikroskopowe. Stwierdzono, że wśród zastosowanych roztworów modelowych najgorszymi właściwościami suszarniczymi charakteryzuje się fruktoza. Prawidłowe suszenie jej roztworu możliwe było tylko przy stężeniu 20%. Zawartość wody i aktywność wody w otrzymanych proszkach zależała od stężenia roztworu, wykazując większe wartości przy większych stężeniach. Największą gęstością nasypową charakteryzowały się proszki otrzymane z roztworów 40%-owych. Otrzymane proszki charakteryzowały się dobrą i średnią sypkością oraz błyskawiczną rozpuszczalnością.
A study was carried out into the production of cheese powder with the spray drying method. The effect of different buffer salts (trisodium citrate or sodium polyphosphate) added in the technological process on the physicochemical and sensory properties as well as the microstructure of powdered cheese was analysed. Two types of ripening cheeses were subjected to the drying process, i.e. Salami and Pas Helvetia Swiss/L with the declared fat content in dry mass of 43% and 45%, respectively. The experimental cheeses were deeply ripened and their pH values were 6.0 or close. Cheese for drying was preliminary disintegrated and mixed with technological water and buffer salt. The resulting cheese suspension was heated up to 50°C prior to its introduction to the spray-drying tower in order to obtain lower viscosity. Cheese powder with trisodium citrate exhibited more advantageous physicochemical properties, i.e. better solubility and more visible deformation of cheese powder particulate microstructure. The experimental cheese powders had high contents of free fat which increased after three months of storage. A high content of free fat can limit cheese powder shelf life.
W procesie mikrokapsułkowania aromatów metodą suszenia rozpyłowego, poza dobraniem odpowiedniego materiału osłonki i parametrów procesu, istotny wpływ na efektywność zamykania mają właściwości uzyskanych proszków, które zależą również od właściwości fizycznych emulsji poddawanej suszeniu. Dlatego celem pracy było zbadanie zależności pomiędzy rodzajem zastosowanej metody homogenizacji emulsji aromatu cytrynowego, a wybranymi właściwościami fizycznymi proszków. Jako nośnik do mikrokapsułkowania aromatu cytrynowego wykorzystano gumę arabską. Do badań przygotowano roztwory o stężeniu 30%, dodatek aromatu wynosił 6% całkowitej masy roztworu. Roztwory homogenizowano, stosując homogenizację ciśnieniową jednostopniową przy ciśnieniu 30 MPa, homogenizację ciśnieniowa dwustopniową przy ciśnieniach 30 i 10 MPa oraz mieszadło szybkoobrotowe przez 30 minut przy 24000 obrotów na minutę. Suszenie emulsji prowadzono w suszarce rozpyłowej, przy prędkości dysku rozpyłowego 39000 obr·min-1 i strumieniu surowca 0,5·10-6 m3·s-1 w temperaturze powietrza wlotowego 160oC. Emulsja otrzymana przy użyciu mieszadła szybkoobrotowego wykazywała najwyższą lepkość. Zaobserwowano nieznacznie większą gęstość emulsji otrzymanych metodą homogenizacji dwustopniowej. Odparowanie zachodziło najmniej intensywnie w przypadku proszków otrzymanych z emulsji homogenizowanej dwustopniowo, w których zawartość wody była największa. Proszki otrzymane na bazie emulsji homogenizowanej przy zastosowaniu mieszadła charakteryzowały się najniższą porowatością, gęstością pozorną i luźną. Najwyższe wartości badanych parametrów uzyskano dla proszków z emulsji otrzymanej przy użyciu dwustopniowej homogenizacji.
W procesie mikrokapsułkowania aromatów istotny wpływ na efektywność retencji aromatu mają właściwości fizyczne proszków. Celem pracy było zbadanie zależności pomiędzy zawartością aromatu cytrynowego w roztworze przeznaczonym do mikrokapsułkowania metodą suszenia rozpyłowego a wybranymi właściwościami fizycznymi proszków. Do badań przygotowano roztwory o stężeniu 30% (26% maltodekstryny i 4% gumy arabskiej), dodatek aromatu wynosił 2, 4, 6, 8 i 10% całkowitej masy roztworu. Pomiary lepkości emulsji wykazały, iż po przekroczeniu wartości 4% dodatku aromatu następował wzrost lepkości pozornej emulsji poddawanych suszeniu od 30 do 41 mPa·s. Natomiast gęstość emulsji malała liniowo wraz ze wzrostem zawartości aromatu. Wzrost zawartości aromatu spowodował spadek gęstości pozornej proszków od 1437 do 1220 kg·m-3. Nie wykazano jednoznacznego wpływu dodatku aromatu na zawartość wody, gęstość luźną i porowatość złoża. Wielkość cząstek proszków wzrastała wraz ze zwiększeniem ilości dodatku aromatu. Z krzywej skumulowanej wynika, że połowa analizowanych cząstek miała średnicę mniejszą lub równą 6,3 mm w proszkach z 4%-owym dodatkiem aromatu, a 9,1 mm gdy zawartość aromatu wynosiła 10%.
W pracy przedstawiono wyniki badań suszenia rozpyłowego hydrolizatu białkowego oraz hydrolizatu białkowego z 20% dodatkiem maltodekstryny. Suszenia przeprowadzono w dwóch temperaturach suszenia, tj. 160 i 200ºC, oraz przy trzech strumieniach objętości podawania surowca, tj. 0,88; 1,12 i 1,24 cm³·sˉ¹. Najwyższą zawartość wilgoci (4,5%) uzyskano dla hydrolizatu z dodatkiem nośnika. Wraz ze wzrostem temperatury suszenia wilgotność proszków zmniejszała się, zaś wzrost strumienia objętości podawania surowca wpływał na podwyższenia wilgotności proszków. Dodatek maltodekstryny istotnie wpłynął na wzrost gęstości nasypowej luźnej i utrzęsionej oraz spowodował zmniejszenie gęstości pozornej cząstek i porowatości złoża. Obniżenie temperatury suszenia, w przypadku roztworu samego hydrolizatu białkowego, powodowało zmniejszenie gęstości nasypowej luźnej oraz utrzęsionej o około 17%. Zauważono, że zarówno temperatura suszenia, jak i strumień objętości surowca nie miały istotnego wpływu na gęstość pozorną proszków. Niezależnie od dodatku nośnika oraz zmiany parametrów suszenia, sproszkowany hydrolizat charakteryzował się współczynnikiem Hausnera przekraczającym wartość 1,4.
Przedstawiono charakterystykę mikroorganizmów i produktów syntezy mikrobiologicznej (jako obiektów suszenia) oraz podstawowe przyczyny degradacji tych materiałów w czasie odwadniania. Zaprezentowano najczęściej stosowane metody suszenia, pozwalające na zachowanie aktywności biologicznej duktów: suszenie rozpyłowe, fluidyzacyjne i sublimacyjne. Wyodrębniono również suszenie na nośnikach, charakterystyczne dla grupy materiałów biotechnologicznych. Opisano także nowe, pozostające w e prób laboratoryjnych, niekonwencjonalne sposoby suszenia.
Zaprezentowano wyniki doświadczeń mających na celu określenie wpływu temperatury wlotowej i wylotowej powietrza na przebieg suszenia rozpyłowego i stopień inaktywacji α-amylazy w czasie procesu. Względna aktywność enzymu suszonego w stosunku do enzymu płynnego była wyższa po zastosowaniu wyższej temperatury suszenia i zwiększeniu szybkości odparowania. Wzrost temperatury powietrza powodował skrócenie czasu suszenia, zmniejszenie zawartości wody w suszu oraz zwiększenie strat ciepła w czasie procesu.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.