Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 8

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  solid medium
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
The contamination of dried medicinal plants with microscopic fungi has been the subject of many studies. However, no data on extracellular enzyme activities of xerophilic fungi contaminating the plants have been found in the literature. Therefore, the objective of our study was to determine extracellular enzyme profiles of fast-growing xerophilic fungi, i.e. Aspergillus flavus, A. fumigatus, A. melleus, A. nidulans, A. niger, A. parasiticus and Trichothecium roseum isolated from dried medicinal plants from herbal shops in Szczecin, Poland. Solid media and the API ZYM® test were used for measuring enzyme activities. Among the fungi, A. melleus had the highest hydrolytic activity on milk, gelatin, starch, tributyrin, rapeseed oil and biodiesel oil agars, while A. fumigatus showed extremely high stimulation index values on rapeseed oil and biodiesel oil agars. The stimulation index increased during a 5-day incubation period. In the API ZYM® test A. nidulans showed the highest hydrolase activity. Among the hydrolases, ß-glucosidase activity was the highest, followed by acid phosphatase, N-acetyl-ß-glucosaminidase and naphthol-AS-BI-phosphohydrolase activities. The fungi contaminating dried medicinal plants are able to utilize a number of substrates and, therefore, possess high biodeterioration potential. Due to the ability to degrade hydrocarbons, fungal isolates from dried medicinal plants can be used for biotechnological purposes, e.g. in air biofiltration and waste or soil bioremediation.
Określono wpływ czasu i częstości zalewania pożywką kultury embriogenicznego kalusa narcyza oraz regulatorów wzrostu na formowanie zarodków somatycznych. Embriogeniczny kalus narcyza odmiany ‘Carlton’ uzyskany w kulturach zalążni pod wpływem 25 µM 2,4-D i 5 µM BA kultywowano przez 4 tygodnie w systemie okresowego zalewania pożywką RITA®, a następnie przez 20 tygodni na pożywkach stałych. Kontrolę stanowiły kultury prowadzone przez 24 tygodnie na pożywkach stałych. Najwięcej zarodków somatycznych narcyza w stadium globularnym uzyskano w kulturach kalusa zalewanych pożywką zawierającą 25 µM 2,4-D i 5 µM BA co 6 i 8 godzin przez 5 minut, natomiast najwięcej zarodków dojrzałych i roślin w kulturach zalewanych co 2 i 4 godziny przez 5 minut pożywką wzbogaconą 0,5 µM NAA i 5 µM BA.
Określono wpływ regulatorów wzrostu na formowanie zarodków somatycznych narcyza ‘Actaea’ w kulturach kalusa embriogenicznego, namnażanego na pożywkach płynnych i stałych. Do doświadczenia wykorzystano 4 linie kalusa o różnym pochodzeniu (eksplantat, pożywka inicjalna). Kalus kultywowano przez 4 tygodnie w pożywkach płynnych (I etap), a następnie przez 24 tygodnie na pożywkach stałych (II etap). Kontrolę stanowiły kultury prowadzone przez 28 tygodni na pożywkach stałych. W I etapie doświadczenia zastosowano pożywki namnażające o składzie identycznym z inicjalnymi, zawierające wyższe stężenia Picloramu niż BA. W II etapie wykorzystano pożywki namnażające oraz regeneracyjną zawierającą 0,5 μM NAA i 5 μM BA. Po I etapie najwięcej zarodków somatycznych notowano w kulturach kalusa embriogenicznego uzyskanego na fragmentach pędów pod wpływem 25 μM Picloramu i 5 μM BA oraz zalążni pod wpływem 10 μM Picloramu i 1 μM BA. Po II etapie doświadczenia nie obserwowano wpływu pochodzenia kalusa na liczbę tworzących się zarodków. Obniżenie zawartości auksyny w pożywce wpłynęło pozytywnie na proces formowania i dojrzewania zarodków. Więcej dojrzałych zarodków otrzymano na pożywce regeneracyjnej niż namnażającej, zawierającej wysokie stężenie Picloramu. Czterotygodniowy etap na pożywce płynnej stymulował w II etapie doświadczenia przyrost biomasy na pożywce regeneracyjnej oraz dojrzewanie zarodków na pożywkach namnażających.
W pracy badano wpływ dodatku naturalnych surowców pochodzenia roślinnego na biosyntezę kwasu cytrynowego, prowadzoną metodą hodowli w podłożu stałym z użyciem pleśni Aspergillus niger. W tym celu do głównego surowca, wysłodków buraczanych, dodawano różne ilości tapioki, skrobi kukurydzianej, otrąb pszennych i żytnich, wycierki ziemniaczanej oraz melasy buraczanej i trzcinowej. Wydajność kwasu cytrynowego wahała się, w zależności od stosowanego surowca, od 68 g/kg s.s., w przypadku otrąb pszennych do 160 g/kg s.s., przy zastosowaniu wycierki ziemniaczanej oraz do ponad 200 g/kg s.s., w przypadku dodania tapioki lub melasy trzcinowej.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.