Praca dotyczy wpływu usytuowania budynku inwentarskiego względem stron świat na absorpcję energii słonecznej, szczególnie w okresach niskiej i wysokiej temperatury na zewnętrz. Punktem wyjścia było zróżnicowanie przestrzenne w dystrybucji promieniowania słonecznego w Polsce. Wykorzystano metodykę wyznaczania zysków ciepła od promieniowania słonecznego zgodnie z normą PN-EN 13790. Obliczenia wykonano dla teoretycznego budynku chlewni dla czterech wariantów usytuowania rozpatrywanego budynku względem stron świata w osiach N–S, W–E, NW–SE oraz NE–SW. Przyjęto teoretyczne lokalizacje budynku w trzech strefach klimatycznych Polski: w strefie II reprezentowanej przez Poznań, w strefie III (Warszawa i Jelenia Góra) oraz w strefie IV (Białystok). Uzyskane wyniki nie potwierdziły w pełni trafności powszechnie stosowanej zasady sytuowania budynku w osi N–S. Niemniej jednak od kwietnia do września jest to lokalizacja rzeczywiście korzystna w niektórych strefa klimatycznych kraju (strefy II i IV). W okresach niskiej temperatury najbardziej optymalne jest usytuowanie w osiach W–E (strefy II, III i IV) oraz NW–SE dla strefy II.
The efficacy of solar heat in the control of bacterial soft rot of potato tubers was investigated in Maiduguri, semi-arid region of Northeastern Nigeria. Artificially contaminated tubers were exposed to solar heat for duration of 0, 30, 60,120 and 180 minutes. The results showed that exposures for 120 and 180 minutes gave the highest control of the disease, although during the hot dry season (mean temperature at exposure was 54.6°C) exposure even for 30 minutes gave satisfactory control of the disease. Solar heat can therefore be used to control of bacterial soft rot of potato tubers.
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.