Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 13

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  soil use
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
Определения выбранных физических свойств почвы проводились на песчаной почве содержащей 9,9% илистых частиц в период с мая по август. Образцы отбирали из почвы многолетней залежи и черного пара, а также из почвы поля кратко - и долговременного севооборота. Установлено, что в сравнении с почвой полей севооборота длительное удерживание почвы в черном паре приводило к снижению, а удерживание в состоянии залежи к повышению водостойкости почвенных агрегатов. В условиях залежи порозность почвы удерживалась на высшем, а плотность и влажность почвы на более низком уровне, чем почвы полей севооборота и черного пара. Со значениями указанных свойств коррелировали, в общем, значения характерные для плотности почвы.
W pracy przedstawiono wyniki pomiarów temperatury gleby w warstwie przypowierzchniowej prowadzone wzdłuż zbocza lessowego. Badano przestrzenną zmienność temperatury w zależności od sposobu użytkowania gleby. Stwierdzono, że rośliny znacząco modyfikowały rozkład temperatury gleby w przypowierzchniowej warstwie. Badania wykazały, że temperatury gleby na obiekcie z jęczmieniem i owsem, za wyjątkiem początkowego stadium rozwojowego roślin (do wysokości 18-20 cm), były niższe aniżeli na obiekcie bez roślin. Temperatura na obiekcie z roślinami wahała się od 14 do 26,8 °C, a na obiekcie bez roślin od 15 do 30,7 °C. Współczynniki zmienności na obiekcie z roślinami zawierały się w zakresie od 2,5 do 9,4%, natomiast na obiekcie bez roślin od 3,0 do 11,1%.
W pracy badano zmiany zachodzące głównie fizykochemicznych właściwościach gleby płowej po trzyletnie uprawie koniczyny czerwonej. Materiał glebowy został pobrany z poziomu ornego, z wieloletnich, statycznych doświadczeń polowych prowadzonych przez IUNG-Puławy w Osinach. Prowadzone doświadczenia polowe uwzględniają dwa systemy uprawowe - nawożenie organiczne (uprawa ekologiczna) i nawożenie mineralne (uprawa konwencjonalna). Próbki glebowe pobierano przez 3 lata (1996-98), każdego roku w trzech terminach: wiosną - po wschodach, latem - w okresie intensywnego wzrostu oraz jesienią - po zbiorze roślin. Oznaczano odczyn gleby, skład granulometryczny, ogólna zawartość węgla organicznego, podatność substancji organicznej na utlenianie. Izotermy adsorpcji-desorpcji pary wodnej mierzono w warunkach statystycznych natomiast strukturę porowatą gleby metodą porozymetrii rtęciowej Nie stwierdzono znacznego zróżnicowania powyższych właściwości w czasie trwania doświadczenia. Odczyn badanych próbek glebowych zmieniał się w granicach od 4,5 do 6,6 jednostek pil, średnia podatność substancji organicznej na utlenianie wynosiła ok. 50% całkowitej ilości węgla, a średnia zawartość węgla organicznego - ok. 0,8%. Również izotermy adsorpcji-desorpcji pary wodnej były podobne. Powierzchnia właściwa próbek glebowych wahała się od 11,8 do 14,5 m2g¯1, a średnia z całego doświadczenia wynosiła 13,7 m2 g¯1. Termin pobierania prób nie miał jednoznacznego wpływu na badane wielkości.
Celem pracy była analiza zawartości oraz rozmieszczenia cynku w profilach rędzin różnie użytkowanych (las, pole uprawne). Badania przeprowadzono na Wyżynie Lubelskiej. Pobrano próbki z 10 profili glebowych wytworzonych z margli kredowych (5 profili gleb leśnych i 5 profili gleb uprawnych). W pobranych próbkach glebowych oznaczono podstawowe właściwości fizyczne, chemiczne i fizykochemiczne. Oznaczono całkowitą zawartość cynku w mieszaninie stężonych kwasów HNO3 i HClO4 (1 : 1), a także formę Zn rozpuszczalną w roztworze 1 mol HCl∙dm-3. Na zawartość cynku całkowitego w rędzinach miały wpływ poziomy genetyczne, przy czym poziomy próchniczne były istotnie bogatsze w badany pierwiastek niż skały macierzyste. Poziomy próchniczne były również bardziej zasobne w formę cynku, ekstrahowanego 1 mol HCl∙dm-3. W rędzinach leśnych jak i uprawnych zaznaczyła się tendencja zmniejszania zawartości zarówno cynku całkowitego jak i rozpuszczalnego w 1 mol HCl∙dm-3 wraz z głębokością profili.
W latach 2014-2015 w Stacji Doświadczalnej ZUT w Szczecinie, w Lipniku (53°20′35″N 14°58′10″E) przeprowadzono badania mające na celu ocenę wpływu grzybów mikoryzowych na wybrane właściwości gleby oraz zawartość makro-i mikroelementów w glebie lekkiej użytkowanej ogrodniczo. Mikoryzacja wykonana została grzybnią ektomikoryzową, symbiotyczną dla roślin z rodziny oliwkowatych. Izolat pochodził z naturalnych siedlisk w Chorwacji. Zawierał symbiotyczne grzyby mikoryzowe (Glomus spp, Gigaspora spp, Pochonia spp, Lecanicillum spp), oraz bakterie korzeniowe (Bacillus spp). Gleba, na której przeprowadzono doświadczenie należy do gleb rdzawych typowych (Systematyka Gleb Polski 2011), według IUSS Working Group WRB (2015) klasyfikowana jest jako gleba brunatna wyługowana (Haplic Cambisol). Eksperyment został założony w układzie bloków losowych w 5 powtórzeniach (jeden krzak – jedno powtórzenie) z czterema odmianami krzewów rokitnika (Hippophaë rhamnoides L.). Doświadczenie obejmowało dwa czynniki: I – mikoryza: O – obiekty kontrolne, bez mikoryzy; M – obiekty z mikoryzą, II – cztery odmiany rokitnika: ‘Ascola’, ‘Habego’, ‘Hergo’ i ‘Leikora’. W pobranych z każdego poletka doświadczalnego (poletka mikoryzowane i nie mikoryzowane) próbkach gleby badano: pH, zawartość Corg., materii organicznej, makro- i mikroelementów. Gleba mikoryzowana charakteryzowała się większą zawartością Corg., materii organicznej oraz N, P, Mg, Ca i Zn. Odmiany w mniejszym stopniu niż mikoryza różnicowały wartości badanych cech. Na podstawie przeprowadzonych badań nie można jednoznacznie określić czy zmiany zachodzące w glebie pod wpływem mikoryzy mają charakter stały, dlatego konieczna jest kontynuacja badań.
W pracy przedstawiono wyniki badań wpływu zalesienia sosną zwyczajną gleb rdzawych porolnych wytworzonych z piasków luźnych wodnolodowcowych na całkowitą zawartość manganu w fazie stałej gleby oraz w roztworze glebowym. Porównywano gleby pod drzewostanami 14-17 i 32-36 letnimi z sąsiadującymi z nimi glebami ornymi, po pięć par w każdej grupie oraz z glebami lasów naturalnych. Próbki glebowe pobierano z poziomów organicznych gleb leśnych i z każdego głównego poziomu genetycznego, z całej jego miąższości, z wyjątkiem poziomu A gleb zalesionych, z których pobrano je z trzech warstw: 0-5 (A 0-5), 5-10 (A 5-10) i 10-20 cm (A 10-20). Całkowita zawartość Mn w poziomie próchnicznym gleb zalesionych była mniejsza niż gleb uprawnych, natomiast w poziomach Bv i C nie różniła się wyraźnie. Stwierdzono prawidłowość wyższej zawartości Mn w roztworze glebowym wszystkich poziomów i warstw profili gleb zalesionych w porównaniu z odpowiednimi roztworami gleb ornych.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.