Ograniczanie wyników

Czasopisma help
Autorzy help
Lata help
Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 49

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 3 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  soil pollutant
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 3 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
1
Artykuł dostępny w postaci pełnego tekstu - kliknij by otworzyć plik
Content available

Nitryfikacja w glebie zanieczyszczonej miedzia

100%
W doświadczeniu laboratoryjnym badano przebieg procesu nitryfikacji w glebie zanieczyszczonej miedzią. Testowano następujące zmienne: 1) pH gleby: 7,0 i 6,0; 2) dawkę Cu w mg·kg⁻¹ gleby: 0, 300 i 600; 3) dawkę N w mg·kg⁻¹ gleby: 0 i 250; 4) czas inkubacji gleby w dniach: 0, 20, 40 i 60. W wyniku badań stwierdzono, że proces nitryfikacji był bardziej hamowany przez obniżone pH gleby niż zanieczyszczenie miedzią. Efektywność nitryfikacyjna w glebie o pH 6,0, niezanieczyszczonej miedzią, wynosiła 0,88% N·d⁻¹, a w glebie o pH 7,0 - 5,53% N·d⁻¹. Efektywność tego procesu w glebie o pH 6,0, zawierającej 600 mg Cu·kg⁻¹, wynosiła 0,36% N·d⁻¹, a w glebie o pH 7,0 - 5,36% N·d⁻¹.
Total petroleum hydrocarbons (TPHs) are one of the most common groups of persistent organic contaminants. Plant-based remediation is a relatively new, efficient and environmentally friendly technology that can be promising for removing many contaminants like hydrocarbon pollutants. The main objectives of the current research were to investigate the phytoremediation efficiency of burningbush, flax, and tall fescue as well as the influence of petroleum hydrocarbons on growth characteristics of these plant species. In order to improve soil condition and study the effect of fertilization on plant growth in oil-contaminated soil, peat fertilizer was applied in a separate treatment. Unfertilized as well as fertilized soil samples were analyzed for TPH removal by GC-FID in different time intervals. All plant species showed promising growth behaviour in highly contaminated soil. A decrease of TPHs was found over the course of the experiment in all treatments. The maximum removal was obtained in flax, in which flax removed 97.9% of the initial TPHs from soil. Results demonstrated that the three studied plant species were effective and promising in removing TPHs from contaminated, aged soil.
W pracy przedstawiono wyniki badań, w których oceniano wpływ wybranych węglowodorów aromatycznych na biomasę żywych drobnoustrojów w dwóch, różnych typach gleb, z uwzględnieniem wielkości dawki użytego węglowodoru i czasu inkubacji. W doświadczeniu wykorzystano dwie gleby (piasek gliniasty lekki pylasty oraz glinę lekką pylastą). Próby glebowe o masie 300 g mieszano z wybranym węglowodorem: benzenem, toluenem, etylenem lub ksylenem w dawce 100, 1000, 10 000 mg·kg⁻¹ s.m. gleby. Próbę kontrolną stanowiła gleba bez dodatku węglowodoru. Gleby doprowadzono do 50% maksymalnej pojemności wodnej i inkubowano w temperaturze pokojowej przez 112 dni. Oznaczenie biomasy przeprowadzono metodą SIR (ang. substrate induced respiration). Uzyskane wartości przedstawiono w mg CO₂ zawartego w biomasie żywych drobnoustrojów w przeliczeniu na 100 g s.m. gleby. Na podstawie badań stwierdzono, że wprowadzone do gleby węglowodory aromatyczne wpływały na ilość biomasy żywych mikroorganizmów. W zależności od rodzaju węglowodoru, jego dawki oraz czasu oddziaływania, wpływ ten miał różny charakter (zarówno stymulacji, jak i inhibicji), a obserwowane zmiany często utrzymywały się przez cały okres inkubacji. Węglowodory monoaromatyczne w dniu wprowadzenia do gleby piaszczystej, niezależnie od dawki, powodowały zmniejszenie ilości biomasy żywych mikroorganizmów średnio o 50%. Podobną sytuację obserwowano w glebie gliniastej. W glebie piaszczystej w dniu skażenia na ogół najsilniej redukowały biomasę węglowodory w dawce 10000 mg·kg⁻¹ s.m. gleby (z wyjątkiem benzenu). W glebie gliniastej po wprowadzeniu toluenu i etylobenzenu inhibicja utrzymywała się przez cały okres doświadczenia, natomiast benzen i ksylen w tym stężeniu powodowały gwałtowny wzrost ilości biomasy.
Wprowadzenie. Wśród szeregu ksenobiotyków, które dostają się do środowiska, szczególnie niebezpieczne są substancje ropopochodne. Drobnoustroje uczestnicząc w rozkładzie substancji ropopochodnych, mogą być dobrym wskaźnikiem efektywności procesu biodegradacji. Cel badań. Celem przeprowadzonych badań było określenie wpływu zanieczyszczenia gleby olejem napędowym na zmiany liczebności podstawowych grup taksonomicznych mikroorganizmów, w tym bakterii, promieniowców i grzybów. Materiał i metoda. Badania prowadzono w dwóch glebach: piasku gliniastym i glinie piaszczystej, które poza uziarnieniem różniły się również zawartością materii organicznej. Zastosowano dwa poziomy skażenia olejem napędowym: 5% i 15% w/w na s.m. gleby. Próby gleby nieskażone paliwem pozostawiono jako obiekty kontrolne doświadczenia. Liczebność mikroorganizmów oceniano metodą automatyczną poprzez pomiar impedancji w podłożach hodowlanych z zastosowaniem analizatora BacTrac 4100. Wyniki. Najliczniejszą grupą mikroorganizmów w badanych glebach były bakterie, znacznie mniej było grzybów i promieniowców. Stwierdzono, że istotny wpływ na przesunięcia w składzie ilościowym mikrobiocenoz miała zarówno dawka skażenia, jak i rodzaj gleby. Olej napędowy w stężeniu 5% stymulował liczebność bakterii i grzybów w glebie piaszczystej. Wzrost koncentracji zanieczyszczenia na ogół wpływał niekorzystnie na mikroorganizmy, zwłaszcza w glebie gliniastej. Skażenie gleb olejem napędowym powodowało obniżenie współczynnika stopnia rozwoju mikroorganizmów (SR) - w ponad 55% w glebie piaszczystej i około 39% w glebie gliniastej, a więc miało wpływ na ich żyzność. Redukcja współczynnika SR była skorelowana ze wzrostem dawki zanieczyszczenia. Wnioski. Olej napędowy narusza równowagę biologiczną gleby i w zależności od dawki paliwa stymuluje lub redukuje liczebność poszczególnych grup drobnoustrojów. Obecność paliwa powoduje obniżenie wartości wskaźnika urodzajności gleb, proporcjonalnie do wzrostu poziomu skażenia.
W pracy określono wpływ zanieczyszczenia gleby miedzią na liczebność drobnoustrojów oraz aktywność enzymów glebowych. Doświadczenie wykonano w 3 powtórzeniach w warunkach laboratoryjnych. Do badań wykorzystano glinę piaszczystą o pH 6,7. Czynnikami zmiennymi były: 1) stopień zanieczyszczenia gleby: 0, 130, 260 i 520 mg Cu²⁺·kg⁻¹ gleby; 2) wapnowanie gleby odpowiadające: 0, 2 i 4 jednostkom kwasowości hydrolitycznej; 3) czas inkubacji gleby: 10 i 120 dni. Próbki gleby inkubowano w temperaturze 25°C i wilgotności równej 50% maksymalnej pojemności wodnej. W 10. i 120. dniu trwania doświadczenia określono liczebność grzybów, promieniowców, bakterii organotroficznych i bakterii z rodzaju Azotobacter oraz oznaczono aktywność enzymów: katalazy, dehydrogenaz, ureazy, fosfatazy kwaśnej, fosfatazy alkalicznej, β-glukozydazy i arylosulfatazy. W wyniku badań stwierdzono negatywny wpływ wzrastającego zanieczyszczenia gleby miedzią na liczebność Azotobacter oraz aktywność enzymów, natomiast nie zaobserwowano istotnego wpływu alkalizacji środowiska glebowego na aktywność dehydrogenaz, β-glukozydazy, arylosulfatazy i katalazy.
In two-year pot experiment carried out during vegetation periods the effects of liming (liming according to soil hydrolytic acidity) and fertilization with organic materials (activated sewage sludge from Siedlce, poultry litter, brown coal) applied to the soil with different dose of nickel (0, 100, 200 mg·kg⁻¹ soil) on the yield of orchard grass, were investigated. The yields of tested plant significantly increased under the influence of liming and application of organic materials while significantly decreased under the influence of soil contamination with nickel. The Ni contamination of soil significantly influenced in the first year of experiment when no yield was harvested. The toxic effect of nickel was significantly decreased by liming and application of poultry litter.
The research was aimed at defining the possibilities to determine the state of soi contamination by means of a thermal-visional computer system. A liquid fuel base in Grabowm Wielkie near Wroclaw was subjected to research. Thermal images were made from the deck of a plane, at a height of 500m. At the same time, colourful aerial photographs were taken and the base picture was recorded with a video camera, with a simultaneous indicator verification in the area. Quantity data concerning the contamination were obtained by means of a KVA sounder The amount of hydrocarbons in the air was determined using Kitagawa and Drager detector tubes. The usefulness of thermography in this kind of research was proved, determining a higher actual temperature of the contaminated area than the one free from contamination taking into account their emissivity.
Doświadczenia przeprowadzono w warunkach laboratoryjnych na próbkach gleby o składzie granulometrycznym gliny lekkiej pylastej, do których dodano wodne roztwory siarczanu(VI) kadmu(II) w ilościach 0,05; 0,50 i 5,00 mmol·kg⁻¹ oraz bentonit w ilości 1, 5 i 10%. W tak przygotowanych próbkach gleb dokonano pomiaru aktywności dehydrogenaz, ureazy, fosfatazy kwaśnej i zasadowej. Wyniki przeprowadzonych badań wskazują, że zanieczyszczenie gleby siarczanem(VI) kadmu(II) spowodowało inhibicję aktywności wszystkich badanych enzymów glebowych. Stopień inhibicji uzależniony był od stężenia metalu w glebie. Zastosowanie bentonitu do gleby zanieczyszczonej solą kadmu w I stężeniu (0,05 mmol·kg⁻¹) spowodowało zmniejszenie stopnia inhibicji aktywności dehydrogenaz (przy każdej stosowanej dawce bentonitu) oraz zmniejszenie stopnia inhibicji ureazy (przy dawce 5 i 10% bentonitu). W przypadku zastosowania materiału sortującego do gleby zawierającej sól kadmu w stężeniu 5,00 mmol·kg⁻¹ zaobserwowano zmniejszenie toksycznego oddziaływania kadmu na aktywność dehydrogenaz, fosfatazy kwaśnej i zasadowej (przy wszystkich dawkach bentonitu) i na aktywność ureazy (przy dawce 5% bentonitu).
W celu rozpoznania skali punktowych rolniczych zanieczyszczeń środowiska dokonano analizy gleb z terenów objętych indywidualną działalnością rolniczą na terenie wsi: Solanka, Radzieje i Dłużec. Gospodarstwa te zlokalizowane są na terenie gmin: Kętrzyn i Węgorzewo województwa warmińsko-mazurskiego. Na podstawie analizy materiału glebowego oceniono stopień przesiąku azotu do gruntu i jego rozproszenie w odległościach 3, 8 i 30 metrów od pryzm obornikowych. Badania laboratoryjne prób glebowych pobranych w sąsiedztwie składowanych odchodów zwierzęcych wykazały, że w każdym z gospodarstw następowało rozproszenie azotu i wzbogacenie gleby w ten składnik. Na podstawie kontrolnego monitoringu stężenia N-NO₃, N-NH₄ i N ogółem w badanych obiektach stwierdzono, że miejsca w pobliżu składowanych odchodów zwierzęcych (obornik) mogą być istotnym źródłem zanieczyszczeń wód tym biogenem. Zawartość azotu azotanowego w profilu glebowym była wyższa niż formy amonowej i w pobliżu pryzmy zwiększała się wraz z głębokością. Wpływ pryzm obornikowych na zawartość mineralnych form azotu zanikał w odległości 30 m od miejsca składowania nawozów naturalnych.
W doświadczeniu laboratoryjnym badano wpływ zanieczyszczenia gleby herbicydem Gesaprim 500 FW na aktywność dziewięciu enzymów glebowych. Próbki czarnej ziemi wytworzone z gliny lekkiej pylastej zanieczyszczono Gesaprimem 500 FW. W doświadczeniu zastosowano trzy stężenia: najniższe było optymalne, zalecane przez producenta, a kolejne 10 i 100-krotnie wyższe. W czasie tygodnia trwania doświadczenia próbki glebowe utrzymywano w optymalnych warunkach wilgotności i temperatury: 60% m. p. w. i 20°C. W 1., 3., i 7. dniu doświadczenia badano aktywność fosfatazy kwaśnej i zasadowej, reduktazy azotanowej, ureazy, peroksydazy, deaminazy argininowej, proteazy, dehydrogenaz i β-glukozydazy według ogólnie przyjętych metod. Wyniki badań wskazują, że do oceny wpływu atrazyny na środowisko glebowe najbardziej przydatne są dehydrogenazy, ureaza, reduktaza azotanowa i β-glukozydaza. Aktywność tych enzymów, zwłaszcza po zastosowaniu dawek najniższych, była wyraźnie hamowana, a zaobserwowana inhibicja sięgała nawet do 20 - 50%. Aktywność pozostałych enzymów nie zmieniała się pod wpływem atrazyny bądź obserwowano przejściową aktywację. Badania potwierdzone zostały statystycznie.
W pracy określono reakcję drobnoustrojów na zanieczyszczenie cynkiem. Badania modelowe wykonano w warunkach laboratoryjnych. Przedmiotem badań była glina piaszczysta o pHKC1 - 7,0. W doświadczeniu czynnikami zmiennymi były: 1) stopień zanieczyszczenia gleby cynkiem w mg Zn²⁺·kg⁻¹: 0, 300, 600, 1200, 2400; 2) czas inkubacji gleby: 15, 30, 60, 120 dni. Doświadczenie prowadzono w 3 powtórzeniach, w zlewkach o pojemności 150 cm³, w których umieszczono po 100 g gleby. Glebę w zlewkach wymieszano z odpowiednią dawką chlorku cynku. W odpowiednich terminach w glebie, z każdego powtórzenia, oznaczono liczebność: bakterii oligotroficznych, bakterii oligotroficznych przetrwalnikujących, bakterii organotroficznych, Azotobacter spp., promieniowców i grzybów. W 15. i 120. dniu trwania doświadczenia obliczono indeks rozwoju kolonii drobnoustrojów (CD) oraz współczynnik ekofizjologicznej ich różnorodności (EP). Przeprowadzone badania wykazały, że liczebność bakterii oligotroficznych ogółem, bakterii oligotroficznych przetrwalnikujących, bakterii organotroficznych i promieniowców zmniejszała się pod wpływem dawek cynku większych od 300 mg Zn²⁺·kg⁻¹, natomiast liczebność grzybów zwiększała się niezależnie od stopnia zanieczyszczenia cynkiem. Wartość wskaźnika CD grzybów zwiększała się wraz ze zwiększeniem stanu zanieczyszczenia gleb, a wskaźnika EP - zmniejszała. Zwiększenie współczynnika CD dochodziło do 24%, a zmniejszenie indeksu EP do 31%. W przypadku bakterii organotroficznych i promieniowców wartości CD i EP kształtowały się na stosunkowo stałym poziomie, w niewielkim stopniu zależnym od zanieczyszczenia gleby cynkiem.
Określono zawartość rtęci w grzybach wielkoowocnikowych i w substracie glebowym, na którym rosły. Zawartość całkowitą rtęci oznaczono metodą absorpcji atomowej przy użyciu aparatu AMA-254. Rtęć jest kumulowana w owocnikach grzybów wyższych (BCF > 1,0), a jej stężenie w owocnikach jest kilka do kilkudziesięciu razy większe niż w podłożu. Zawartość rtęci w kapeluszach większości badanych rodzajów grzybów było na ogół wyższe niż w trzonach. Jedynie w przypadku Cortinarius crassus i Cortinarius limonius rtęć występowała w większej koncentracji w trzonach. Wyższe od dopuszczalnej zawartości Hg (0,50 mg·kg⁻¹ s.m.) w grzybach suszonych stwierdzono w kapeluszach i trzonach mleczaja świerkowego i purchawki chropowatej, w kapeluszach gąski zielonki i w trzonach Cortinarius crassus.
Określono oddziaływania zanieczyszczenia gleby benzyną i olejem napędowym w dawkach 0; 2,5; 5 i 10 cm³·kg⁻¹ na zawartość N-NH₄⁺ i N-NO₃⁻ w glebie. Do neutralizacji prawdopodobnego ujemnego wpływu tych substancji zastosowano kompost, bentonit i wapno. Olej napędowy działał zdecydowanie silniej na zawartość azotanów(V) niż benzyna, przy czym istotne zwiększenie zawartości N-NO₃⁻ w glebie wykazano do dawki 5 cm³·kg⁻¹, podczas gdy benzyna wpływała w analogiczny sposób przy najmniejszej dawce (2,5 cm³·kg⁻¹). Wyższe dawki substancji ropopochodnych nie wywoływały istotnych zmian (benzyna) lub działały ujemnie (olej napędowy) na zawartość azotanów(V) w glebie. Bentonit i wapno oraz kompost (tylko w obiektach z olejem napędowym) spowodowały istotne zmniejszenie zawartości N-NH₄⁺ w glebie, należy przy tym zaznaczyć, że działanie to było większe w wazonach z olejem napędowym niż w obiektach z benzyną. Wszystkie zastosowane dodatki sprzyjały nagromadzaniu się N-NO₃⁻ w glebie w obiektach z benzyną, a bentonit i wapno w wazonach z olejem napędowym. Aplikacja substancji ropopochodnych oraz kompostu, bentonitu i wapna zwiększyła udział N-NO₃⁻ w N mineralnym gleby. Zawartość mineralnych form azotu wykazywała uzależnienie od niektórych innych właściwości gleby.
W dużych aglomeracjach miejskich, na skutek postępującej chemicznej degradacji środowiska, problemem staje się wzrastająca zawartość metali ciężkich w glebach ogródków działkowych. Celem przeprowadzonych badań było określenie zawartości miedzi i cynku w glebach i w marchwi z ogrodów działkowych z miast o różnej presji zanieczyszczeń. Do badań wytypowano dziewięć ogródków działkowych z trzech okręgów o różnym wpływie zanieczyszczeń miejskich i przemysłowych: Śląsk, Lublin i Biała Podlaska. Z każdego ogrodu pobrano glebę z poziomu próchnicznego (0-20 cm), a także korzenie i liście marchwi. Badane gleby charakteryzowały się zróżnicowanym stopniem zanieczyszczenia miedzią i cynkiem. Zawartość tych pierwiastków w marchwi zależała od części rośliny jak również od lokalizacji ogródka. Więcej miedzi i cynku stwierdzono w liściach niż korzeniach marchwi. Zawartość miedzi w korzeniach marchwi tak z ogrodów działkowych jak i zakupionych na targu wskazywała na jej przydatność konsumpcyjną, natomiast cynku w roślinach pochodzących ze Śląska była wyższa od naturalnej. Wskaźnik bioakumulacji dla miedzi i cynku był podobny, wahał się od słabej (0,04) do średniej (1,0) akumulacji. Wyższe wartości tego wskaźnika dla obu pierwiastków otrzymano dla gleb i roślin z terenów o naturalnej zawartości miedzi i cynku w glebie.
The experiment was carried out in outdoor lysimeters, filled with highly organic soil. The soil surface was divided in two sub-fields and then treated with the commercial product Dual 960 EC enriched with 14C – UL – metolachlor, at a dose of 1.8 l/ha. After the pesticide treatment the soil surface was sprinkled four times either with water or with biohumus solution. The dissipation of metolachlor in the 0–15 cm of soil profile was investigated during 11 weeks. Soil samples collected from the levels of 0–5, 5–10 and 10–15 cm were analyzed on extractable and bound 14C residues. Sprinkling with water caused a vertical movement of metolachlor in the soil. After 11 weeks 92% of applied 14C was found. Under the organic fertilization the dissipation of herbicide within soil profile was limited, mainly due to binding of its residues at top-layer of 0–5 cm. In this case, in soil profile of 0–15 cm almost the whole amount of applied 14C was found after 11 weeks. These results showed that biohumus was an effective agent for protecting groundwater from contamination by pesticides. On the other hand, they suggest that the binding of xenobiotics is a factor which limits the removing of potentially harmful substances from the soil.
W warunkach doświadczenia wazonowego badano oddziaływanie chromu(III) i chromu(VI) oraz kompostu, zeolitu i tlenku wapnia na kwasowość hydrolityczną i właściwości sorpcyjne gleby po zbiorze roślin. Glebę zanieczyszczono Cr(III) i Cr(VI) w ilościach 0, 25, 50, 100 i 150 w mg Cr∙kg-1 s.m. gleby oraz wprowadzano: kompost i zeolit w ilości 3% w stosunku do masy gleby, a także tlenek wapnia w ilości równoważnej 1 kwasowości hydrolitycznej (Hh). Wzrastające dawki chromu trój- i sześciowartościowego istotnie kształtowały pH, kwasowość hydrolityczną oraz właściwości sorpcyjne badanej gleby. Chrom sześciowartościowy bardziej niż chrom trójwartościowy oddziaływał na pH, kwasowość hydrolityczną, sumę wymiennych kationów zasadowych oraz całkowitą pojemność wymienną badanej gleby. Chrom(VI) zmniejszył kwasowość hydrolityczną i zwiększył sumę wymiennych kationów zasadowych, całkowitą pojemność wymienną i stopień wysycenia gleby kationami zasadowymi. Dodatek do gleby tlenku wapnia skutecznie łagodził zanieczyszczenie gleby związkami chromu trój- i sześciowartościowego, powodując wzrost pH, sumy wymiennych kationów zasadowych oraz stopnia wysycenia kationami zasadowymi. Wpływ pozostałych substancji był mniejszy.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 3 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.