Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 5

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  soil dewatering
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
Studies on the dynamics of concentrations and discharge of nitrogen load through draining systems were carried out in Olsztyn Lake District (Pojezierze Olsztyńskie) from 1994 to 2007. For the tests, three basins were selected: an agricultural basin drained with a drainage system, an agricultural and forested basin drained with a network of ditches and drains, and an agriculrual basin with a large forest cover (ca 30%), drained with ditches. The discharge of water through the draining facilities was measured every two weeks, and once a month, N-NO3, N-NO2, N-NH4 as well as Kjeldahl nitrogen were determined. It has been demonstrated that the volume of discharged water carried away through draining systems depends primarily on the amount and distribution of atmospheric precipitation, epsecially during the winter half-year. The dynamics of concentrations and loads of nitrogen in water discharged via draining systems varied with time and depended not only on the amount and distribution of precipitation over a year and in the multi-year period, but also on the type of land use in a given basin and a draining system. It was also found out that intensive rainfall in summer only slightly increased the discharge of water from the basin drained with the drainage system. The load of total nitrogen flowing away through the draining systems from agricultural basins was closely connected with the amount of discharged water and water levels of mineral nitrogen compounds, especially N-NO3. The highest nitrogen loss from drained areas appeared in spring, which was associated with the seasonal character of water outflow, culminating in March-April. The highest concentration of total nitrogen (16.69 mg dm-3) was determined in water discharged through the network of ditches and drains, but due to a more intensive dewatering of soils, a higher total nitrogen load (on average 33% more) was discharged through drains. Per 1 ha of an agricultural basin, the annual outflow of total nitrogen was up to 13.13 kg, including 12.04 kg of mineral nitrogen.
W pracy zbadano wpływ głębokości odwodnienia ekstensywnie użytkowanej łąkowo gleby torfowo-murszowej na czasy trwania charakterystycznych stanów uwilgotnienia korzeniowej warstwy gleby w warunkach opadowego zasilania w wodę. Badania realizowano z wykorzystaniem skalibrowanego i zweryfikowanego modelu matematycznego w oparciu o dane z 17 stacji meteorologicznych w Polsce w latach 1970-1995. Głębokość odwadniania miała istotny wpływ na czasy trwania nadmiernego, dostatecznego i niedostatecznego uwilgotnienia gleby. Wpływ ten był w małym stopniu modyfikowany zmiennością warunków klimatycznych Polski. Wyznaczono głębokość odwadniania, której odpowiadała największa wartość średniej z rocznych sum czasów trwania dostatecznego uwilgotnienia. Głębokość ta, przy której osiąga się najlepsze uwilgotnienie korzeniowej warstwy gleby, nazywana jest normą rolnośrodowiskową odwodnień. Jest ona równa minimalnej normie odwodnienia z₁, wynoszącej 25 cm dla gleby torfowo-murszowej o średnim stopniu zmuszenia. W warunkach klimatycznych Polski oprócz optymalnego odwodnienia na głębokość z₁ konieczne jest uzupełniające nawodnienie, wodą doprowadzoną z zewnątrz obiektu, w celu zmniejszenia ryzyka niekorzystnego uwilgotnienia korzeniowej warstwy gleby.
Gleby organiczne są szczególnie podatne na przekształcenia hydrologiczne siedlisk. Głębokie odwodnienie związane z eksploatacją zasobów wód głębinowych lub odwadnianiem złóż surowców wyzwala w tych glebach przyspieszone procesy mineralizacji i degradacji masy organicznej. Orka agromelioracyjna powoduje przekształcenie płytkich gleb organicznych podścielonych utworem piaszczystym w gleby, które w górnej warstwie (o miąższości zależnej od głębokości późniejszych uprawek) posiadają utwór organiczno-mineralny o zmiennej zawartości masy organicznej, a głębiej - ukośnie ułożone na przemian warstwy masy organicznej i utworu mineralnego. Wyniki wieloletnich badań polowych wykazały, że orka agromelioracyjna spełnia funkcję ochronną biorąc pod uwagę procesy degradacji fizycznej masy organicznej i całkowicie zabezpiecza, te gleby przed pożarem. Umożliwia także zmianę sposobu użytkowania tych gleb. W niektórych warunkach zabieg len może przyczynić się do obniżenia tempa mineralizacji masy organicznej, Otrzymane wyniki badań dają podstawę do stosowania w praktyce tego typu zabiegu na glebach o podobnej charakterystyce jak na obiekcie badawczym w celu ich ochrony i rekultywacji w siedliskach trwale pozbawionych zasilania gruntowego.
Gmina Jeżewo jest przykładem obszaru młodoglacjalnego, którego pokrywa glebowa uległa znacznej antropopresji. Stopień jej antropogenicznych przekształceń określono na podstawie analizy materiałów kartograficznych oraz wyników badań własnych. W obszarach leśnych wtórnie nasadzone monokultury sosnowe doprowadziły do przekształceń gleb rdzawych właściwych w gleby bielicowo-rdzawe. W obszarach rolniczych erozja gleb płowych doprowadziła do wytworzenia gleb płowych zerodowanych, natomiast akumulacja materiału u podnóży stoków do powstania gleb deluwialnych. W obszarach torfowiskowych odwodnienie i melioracje przyczyniły się do zahamowania procesu torfienia i degradacji gleb torfowych w wyniku mineralizacji torfu oraz do ubytku materii organicznej w glebach murszastych występujących na obrzeżach dawnych torfowisk.
W latach powojennych, aby zwiększyć produkcyjność siedlisk leśnych i zagospodarować mokradła i bagna, budowano leśne systemy melioracyjne. W 1972 roku torfowisko Wilcze Bagno zostało zmeliorowane i zbudowano tam systematyczną sieć rowów odwadniających. Odwodnienie różnie wpłynęło na rosnące tam gatunki drzew (sosnę i świerka). Po 30 latach funkcjonowania systemu stwierdzono, że zabieg odwodnienia spowodował zmniejszenie średniego przyrostu sosny, w niektórych przypadkach nawet o 50%. Odwrotnie zachowywał się świerk. Tutaj wpływ odwodnienia zaowocował zwiększeniem przyrostów tego gatunku na obu badanych siedliskach (dla wartości wieloletnich), a ich dynamika była największa w odległości do 50 m od rowów w siedlisku LMb. W analizowanych okresach pięcioletnich średnie przyrosty świerka nie wykazały jednakowego kierunku zmian.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.