Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 22

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  sluz
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
Badania przeprowadzono na 44 szczepach Staphylococcus haemolyticus pochodzących z próbek materiału klinicznego pobranych od pacjentów hospitalizowanych na Oddziale Chirurgii. Analizowano następujące czynniki warunkujące chorobotwórczość szczepów S. haemolyticus: wytwarzanie śluzu, adhezję do biomateriałów, wrażliwość na antybiotyki oraz profil białek powierzchniowych.
Scharakteryzowano 33 szczepy gronkowców koagulazo-ujemnych izolowane z wydzieliny zalegającej w drenach chorych poddanych resekcji anatomicznej miąższu płuca z powodu raka. Najczęściej identyfikowano Staphylococcus epidermidis oraz S. warneri. Większość szczepów wykazywała zdolność do produkcji śluzu oraz właściwości hydrofobowe. Przeważały szczepy oporne na penicylinę i oksacylinę, ale wrażliwe na amoksycylinę z kwasem klawulanowym. Dwa szczepy S. haemolyticus wykazywały metycylinooporność.
The ability of S. aureus to adhere to the mammary gland epithelium is considered to be a major virulence factor influencing its pathogenesis in mastitis. This feature enables tissue colonization and development of subsequent stages of infection. The adhesion of S. aureus to epithelial cells may involve non-specific physicochemical interactions and specific interaction between cell-associated ligands and host cell receptors. A major role in adhesion is played by extracelullar proteins such as fibronectin binding protein and exopolysaccharides. The structure of the exopolysaccharides varies with the strains of S. aureus and may be slime, microcapsule or capsule. Slime production enables adhesion to the epithelial cells and leads to biofilm formation. Biofilm formation by S. aureus helps the bacterium to survive hostile environments within the host and is considered to be responsible for chronic infections, also lowering susceptibility to antibiotics.
The aim of this study was the characterization of Staphylococcus aureus strains isolated from milk of cows with mastitis in the north-east region of Poland. Genotyping of 45 isolates by ADSRRS-fingerprinting showed nine different patterns of bands. Genotype D was predominant and 29 S. aureus strains (65.5%) were classified to this genotype. These strains of genotype D had strong pathogenicity, because in the first year of the study only 14.29% isolates belonged to D and in the next year 73.64% isolates. The strains of the predominant genotype showed stronger pathogenic properties then the strains of other genotypes. The majority of them showed a significant adhesion to the epithelial cells of the mammary gland, and the strong ability to produce slime and to form biofilm.
Celem pracy było zbadanie wpływu rtęci na przeżywalność narybku karpia (Cyprinus carpio L.) w zróżnicowanych warunkach termicznych. Materiał doświadczalny stanowiły karpie o średniej masie 50 g pochodzące z jesiennego odłowu. W doświadczeniu zastosowano sześć różnych stężeń rtęci w wodzie (1x10⁻⁵, 1x10⁻⁴, 1x10⁻³, 1x10⁻², 1x10⁻¹, 1 ppm). Jako źródło rtęci użyto wodnego roztworu HgCl₂. Akwaria podzielono na dwie grupy doświadczalne po sześć akwariów każda. W pierwszej grupie utrzymywano temperaturę około 10 °C - akwaria „zimne”, a w drugiej grupie temperaturę około 22 °C - akwaria „ciepłe”. Analiza czasu przeżycia ryb wskazuje jednoznacznie na wyższą toksyczność chlorku rtęciowego w temperaturze 22 °C. Niezależnie od stężenia rtęci w akwariach „ciepłych”, śnięcia następowały po stosunkowo krótkim czasie (od 9 do 14 dnia trwania eksperymentu). W wodzie o temperaturze 10 °C śnięcia następowały dopiero w 15 dniu eksperymentu. Wynika z tego, że temperatura wody była głównym czynnikiem decydującym o toksyczności rtęci. Natomiast stężenie rtęci w wodzie odgrywało drugoplanową rolę. Toksyczność chlorku rtęciowego ujawniała się w całym spektrum stężeń rtęci w wodzie, poczynając już od lx 10⁻⁵ ppm. Wydłużony bądź skrócony czas życia ryb wpływał na ilość skumulowanej rtęci w strukturach zewnętrznych (łuski, śluz). Na przykład, zaobserwowano, że w wyższej temperaturze śluz był produkowany obficiej niż w wodzie „zimnej”, ale ilość skumulowanej rtęci była wyraźnie mniejsza.
Egzopolisacharydy (EPS) bakterii z rodzaju Lactobacillus charakteryzują się korzystnymi właściwościami prozdrowotnymi, dzięki którym mogą być stosowane jako funkcjonalne składniki żywności. Ich wykorzystanie na skalę przemysłową jest jednak utrudnione ze względu na wysoki koszt oraz niską wydajność produkcji. Odpowiedni dobór szczepów wydajnych w syntezie EPS może znacznie zwiększyć szansę ich wykorzystania w technologii żywności. Celem pracy była selekcja szczepów bakterii z rodzaju Lactobacillus zdolnych do wydajnej syntezy egzopolisacharydów zarówno w formie śluzu, jak i otoczek polisacharydowych. Na podstawie przeprowadzonych analiz makro- i mikroskopowych spośród 58 szczepów wytypowano trzy szczepy z gatunku Lactobacillus rhamnosus (ŁOCK 0943, ŁOCK 0935 oraz OM1) o najkorzystniejszych cechach wpływających na właściwości reologiczne podłoża hodowlanego. W pracy wykazano, że szczepy te mogą stanowić wydajne narzędzie w produkcji bakteryjnych egzpolisacharydów. Badane bakterie syntetyzują EPS w ilości 68 ÷ 137 mg/l w zależności od rodzaju źródła węgla. Zatem skład podłoża hodowlanego jest jednym z czynników determinujących wydajność syntezy EPS przez bakterie z rodzaju Lactobacillus.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.