Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 10

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  skojkowate
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
Małże skójkowate ze względu na swój sposób odżywiania odgrywają kluczową rolę w procesach naturalnego oczyszczania wód. Jednocześnie należą do najbardziej zagrożonych grup organizmów zasiedlających nasze wody. Główne przyczyny zaniku ich populacji to: niszczenie siedlisk, eutrofizacja, zamulenie i zanieczyszczenie wód oraz regulacja rzek i przegradzanie ich tamami. Ochrona małży obejmuje utrzymywanie istniejących populacji, renaturyzację zdegradowanych siedlisk oraz programy rozmnażania i reintrodukcji. Propagowanie wiedzy na temat małży jest jednym z najważniejszych działań na rzecz ochrony naszych ekosystemów wodnych
Rezerwat przyrody „Stawy Milickie” leży w północo-wschodniej części województwa dolnośląskiego, w dorzeczu Baryczy. Zajmuje teren 5324,31 ha, z czego 3808 ha przypada na stawy rybne. O jego wysokich walorach przyrodniczych i randze ochronnej świadczy fakt, że znajduje się w europejskiej sieci Natura 2000 (obszar specjalnej ochrony ptaków) i Parku Krajobrazowym „Dolina Baryczy”; objęto go również Konwencją Ramsarską i wpisano na ONZ-owską listę Living Lakes. Chociaż rezerwat „Stawy Milickie” powołano w celu ochrony ptaków wodno-błotnych, to stanowi on także środowisko życia dla wielu grup bezkręgowców. Tym ostatnim nie poświęcono dotąd zbyt wielu systematycznych badań. Niniejsza praca częściowo wypełnia tę lukę, gdyż jej efektem jest rozpoznanie stanu jakościowego małży skójkowatych (Unionidae) w stawach i kanałach kompleksu „Ruda Sułowska” (1139 ha). Stwierdzono tu występowanie czterech gatunków: szczeżui wielkiej Anodonta cygnea, szczeżui pospolitej A. anatina, skójki malarzy Unio pictorum oraz skójki zaostrzonej U. tumidus. Szczeżuję wielką w Polsce zalicza się do gatunków rzadkich i zagrożonych wyginięciem, lecz na badanym obszarze jest jeszcze gatunkiem dominującym w zgrupowaniu małży skójkowatych
W latach 2008–2011 analizowano występowanie małży z rodziny Unionidae (skójkowate) w systemie rzeczno-jeziornym Krutyni. Badania prowadzono w 19 jeziorach, przez które przepływa Krutynia, oraz w samej rzece. Bezpośrednio w terenie określano gatunki małży, ich wiek i rozmiary, po czym żywe małże wpuszczano z powrotem do wody. W odcinkach rzecznych najliczniej występowała skójka zaostrzona Unio tumidus, której udział wynosił 65,5% wśród wszystkich małży zebranych w rzece. Mniej liczne były szczeżuja pospolita Anodonta anatina (16,5%) i skójka malarska Unio pictorum (10,3%). Najrzadziej w rzece notowano gatunki prawnie chronione: szczeżuję wielką Anodonta cygnea (5,2%), skójkę gruboskorupową Unio crassus (1,6%) i szczeżuję spłaszczoną Pseudanodonta complanata (0,8%). W jeziorach stwierdzono występowanie czterech gatunków. Najliczniej notowano skójkę zaostrzoną, która stanowiła 70% wszystkich małży zebranych w jeziorach. Pozostałe gatunki to: szczeżuja pospolita (14,6%), skójka malarska (8,3%) i szczeżuja wielka (7,1%). Zagęszczenia małży skójkowatych w odcinkach rzecznych nie przekraczały 80 osobn./m2, w jeziorach wynosiły najczęściej 10–50 osobn./m2 w strefie występowania. W porównaniu z danymi literaturowymi sprzed 20, 50 i 100 lat skład gatunkowy małży skójkowatych w systemie rzeczno-jeziornym Krutyni nie uległ zmianie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.