Ograniczanie wyników

Czasopisma help
Autorzy help
Lata help
Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 47

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 3 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  sklad ciala
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 3 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
Celem badań było określenie wpływu 8-tygodniowego treningu według metodyki CrossFit® na skład ciała kobiet i mężczyzn. Badaniami objęto 55 osób – 18 kobiet oraz 37 mężczyzn. Średni wiek badanych kobiet wynosił 28,4 ±6,5 roku, średnia wysokość ciała 168,2 ±6,7 cm, zaś średnia masa ciała 60,5 ±5,0 kg. Wśród mężczyzn średni wiek wyniósł 25,7 ±6,8 roku, średnia wysokość ciała 180,2 ±6,0 cm, średnia masa ciała 81,6 ±8,2 kg. Oceny składu ciała dokonano metodą impedancji bioelektrycznej za pomocą urządzenia firmy Tanita przed i po rozpoczęciu programu treningowego. W ciągu 8 tygodni treningi według metodyki CrossFit® przeprowadzane były przez 5 kolejnych dni w tygodniu, po których następowała dwudniowa przerwa. Pojedyncza jednostka treningowa trwała 60 min. Z analizy zróżnicowania parametrów antropometrycznych wynika, że wśród kobiet BMI obniżyło się o 1 kg/m2, a wśród mężczyzn zmiany nie były istotne statystycznie. Biorąc pod uwagę skład ciała, wskazano istotne statystycznie zmiany we wszystkich badanych parametrach (tkanka tłuszczowa, beztłuszczowa masa ciała), zarówno ogólnoustrojowo, jak i segmentowo. Zastosowany trening według metodyki CrossFit® wpływa istotnie statystycznie na spadek ilości tkanki tłuszczowej (zarówno ogólnoustrojowej, jak i w każdym badanym segmencie ciała) wśród obu płci. U kobiet odnotowano obniżenie ilości tkanki tłuszczowej w obrębie tułowia, zaś u mężczyzn w kończynach dolnych i górnych.
Nieodpowiednia dieta stanowi podstawowy czynnik zaburzeń metabolicznych i zaburzeń skladu ciała. Natomiast efektem prawidłowo zbilansowanej diety jest redukcja masy ciała związana ze zmniejszeniem masy tkanki tłuszczowej (total mass - FM) i utrzymaniem beztłuszczowej masy ciała (total free mass - FFM), w tym całkowitej zawartości wody (totał body water - TBA) na niezmniejszonym poziomie. W badaniu wzięły udział 34 kobiety, w wieku od 20 do 60 lat, z BMI ≥ 25 kg/m2 . Zastosowano dietę 5024,4 kJ (1200 kcal). Po miesiącu jej realizacji wykazano statystycznie istotne zmniejszenie masy tkanki tłuszczowej (FM), zwiększenie wskaźnika FFM/FM oraz zwiększenie ogólnej zawartości wody (TBW%), jak również wody pozakomórkowej (extracellular water - ECW) (ECW%). Jednakże tylko u kobiet do 30. roku życia stwierdzono uzyskanie pożądanej minimalnej zawartości wody pozakomórkowej (ECW%).
Określono masę ciała, beztłuszczową masę ciała (LBM) i zawartość tłuszczu w ciele u 30 żołnierzy zawodowych kawalerii powietrznej, w wieku 25,5 ±3,0 lat przed i po sześciomiesięcznej służbie w Siłach stabilizacyjnych w Iraku. Uzyskane wyniki analizowano jako średnie całej badanej grupy oraz po podziale badanych na 3 grupy w zależności od wartości wyjściowej badanego wskaźnika. Nie obserwowano znamiennych różnic średnich omawianych wskaźników analizowanych w grupie wszystkich badanych przed i po pobycie w Iraku. Po podziale badanych na 3 grupy: o największych (H), średnich (M) i najmniejszych (L) wartościach danych wskaźników, stwierdzono wpływ wartości wyjściowych na ich zmiany w okresie pobytu w misji pokojowej. Znamienne zmniejszenie średnich stwierdzono w grupach H podczas gdy wzrost lub tendencję do wzrostu w grupach L. Obserwowano również ujemną korelację wartości wyjściowych badanych wskaźników względem ich zmian w okresie pobytu w Iraku.
Na przestrzeni ostatnich lat obserwuje się wzrost zainteresowania metodami diagnostycznymi umożliwiającymi kompleksową i nieinwazyjną ocenę stanu odżywienia. Do takich metod zaliczamy badanie składu ciała (Body Cornposition, BC). Odgrywa ono ważną rolę w ocenie zawartości poszczególnych komponentów ciała, którymi są tkanka tłuszczowa, tkanka mięśniowa, tkanka kostna, woda ustrojowa. Ocena wielkości poszczególnych komponentów umożliwia określenie statusu odżywienia organizmu i podjęcie odpowiedniego postępowania terapeutycznego dla wielu schorzeń występujących na każdym etapie życia człowieka. Obecnie dostępnych jest wiele metod do oceny BC. Zaliczamy do nich: hydrodensytometrię, tomografię komputerową, magnetyczny rezonans jądrowy, absorpcjo- metrię promieniowania X o dwóch energiach, impedancję bioelektryczną i inne. Spośród wymienionych metod na szczególną uwagę zasługuje impedancja bioelektryczna (Bioelectrical Impedance Analysis, BIA), której zasadniczym atutem jest mobilność aparatury umożliwiająca przeprowadzanie badań w różnych miejscach. Z tego względu metoda BIA powinna doczekać się szerszej popularyzacji w środowisku medycznym i dietetycznym. Celem pracy było dokonanie przeglądu i opisanie metodyki wybranych badań oceny składu ciała oraz wskazanie celowości ich zastosowania w identyfikacji konkretnych zaburzeń stanu odżywienia.
Celem pracy była ocena zmian masy i składu ciała w następstwie stosowania diety o niskim indeksie glikemicznym u otyłych kobiet. Badanie w ramach 3-miesięcznego programu redukcji masy ciała przeprowadzono w grupie 67 kobiet, które podzielono na 2 grupy: badaną, której zalecono stosowanie diety opartej o wybór produktów o niskim indeksie glikemicznym i kontrolną, której zalecono tradycyjną dietę niskoenergetyczną (1000 kcal/d). W trakcie trwania programu wykonywano pomiary masy ciała, obwodu brzucha oraz jego składu metodą bioimpedancji elektrycznej. Po zakończeniu 3-miesięcznej dietoterapii zaobserwowano, że dieta o niskim IG, przy podobnej utracie masy ciała, w większym stopniu zmniejszała zawartość tłuszczu w ciele, szczególnie u kobiet przed menopauzą, powodując jednocześnie mniejsze zmiany komórkowej masy ciała oraz oszacowanych podstawowych wydatków energetycznych. Zmiany masy ciała u odchudzających się kobiet zależały od zmian zarówno masy tkanki tłuszczowej, zawartości wody w ciele, jak i masy mięśniowej oraz komórkowej masy ciała, natomiast zmiany podstawowych wydatków energetycznych były wprost proporcjonalne do zmian komórkowej masy ciała i mięśniowej masy ciała.
Celem pracy była ocena wybranych zwyczajów żywieniowych oraz analiza składu ciała dzieci w wieku 13-15 lat. W badaniu uczestniczyło 42 (32 dziewcząt i 10 chłopców) uczniów Gimnazjum nr 143 im. I. Paderewskiego w Warszawie. Zakres pracy obejmował zebranie informacji o wybranych nawykach żywieniowych dotyczących częstotliwości i regularności spożycia posiłków i wybranych grup produktów spożywczych. W ramach pomiarów antropometrycznych wykonano pomiary wzrostu, masy oraz składu ciała metodą bioelektrycznej impedancji. Dzieci podzielono w zależności od wartości wskaźnika BMI na grupy o BMI: >90 centyla (n=7); od 90 do 75 centyla (n=7); od 75 do 25 centyla (n=17); <25 centyla (n=11). Wartość BMI dzieci w wieku 13-15 lat zależała wprost proporcjonalnie zarówno od zawartości tłuszczu, jak i mięśni w ciele, a odwrotnie proporcjonalnie od zawartości wody całkowitej w ciele. Pomimo regularnego spożycia przez dzieci w wieku 13-15 lat głównych posiłków, niezależnie od wskaźnika masy ciała dzieci, najczęściej pomijanymi posiłkami były podwieczorek i II śniadanie. Większość dzieci, niezależnie od masy ciała, pojadała pomiędzy posiłkami, najczęściej kanapki, batony czekoladowe, napoje mleczne i soki owocowe. Stosunkowo rzadko pojawiającymi się w codziennej racji pokarmowej dzieci w wieku 13-15 lat produktami były: pieczywo pełnoziarniste, kasze, ryż oraz ser twarogowy, większość młodzieży deklarowała natomiast, że często sięga po soki owocowe. Czynnikami decydującymi o wyborze produktów spożywczych w diecie były, oprócz dochodów rodziców apetyt, wiedza żywieniowa oraz względy zdrowotne, natomiast niewiele dzieci, wskazywało na reklamę jako czynnik decydujący o wyborze żywności.
Cel pracy. Celem pracy była ocena związku między gęstością mineralną kości promieniowej dorosłych kobiet a ich aktywnością fizyczną. Materiał i metody. Badaniami objęto 67 kobiet w wieku 48,5-61 lat, w tym 30 kobiet aktywnych fizycznie (grupa badana) i 37 kobiet charakteryzujących się siedzącym stylem życia i nie uprawiających żadnej aktywności ruchowej (grupa kontrolna). Zastosowano badanie densytometryczne kości przedramienia (w dwóch punktach pomiaru: proksymalnym i ultradystalnym), metodą p-DEXA, podwójnej wiązki, za pomocą aparatu firmy NORLAND. W interpretacji wyników pomiarów BMD uwzględniono wskaźnik T-score, odnoszący wynik pomiaru do szczytowej masy kostnej z kryteriami World Health Organization (WHO). Skład ciała kobiet oceniono metodą bioelektrycznej impedancji (BIA Tanita BC 418). Wyniki opracowano przy użyciu programu Statistica z wykorzystaniem statystyk opisowych i analizy wariancji ANOVA (jednowymiarowe testy istotności dla BMI i T-score) oraz MANOVA (wielowymiarowe testy istotności dla BMD, test Wilksa). Wyniki. Na podstawie wskaźnika Body Mass Indeks (BMI) prawidłową masę ciała stwierdzono u 73,3% kobiet aktywnych i u 54% nie podejmujących żadnej aktywności fizycznej. Lepszą gęstość mineralną tkanki kostnej (wyrażoną w g/cm2) we wszystkich punktach pomiaru stwierdzono u kobiet systematycznie podejmujących wysiłek fizyczny w stosunku do biernych fizycznie. Na podstawie wyników pomiaru BMD w odniesieniu do szczytowej masy kostnej T-score stwierdzono znacznie mniej przypadków osteopenii, czyli zaniżonej gęstości mineralnej kości w grupie aktywnej fizycznie w porównaniu z grupą kontrolną. Istotne różnice w zmineralizowaniu tkanki kostnej wykazano tylko wśród kobiet przed menopauzą uczęszczających na zajęcia fitness w stosunku do kobiet nie podejmujących żadnej aktywności ruchowej. Wnioski. Aktywność kobiet zwiększona dopiero w wieku perimenopauzalnym była podejmowana zbyt późno, żeby zniwelować zwiększony ubytek masy kostnej związany ze zmianami hormonalnymi. Badania wskazały na konieczność rozważenia, przez kluby fitness i organizacje zajmujące się propagowaniem aktywności fizycznej wśród kobiet, dostosowania zajęć ruchowych odpowiednio do potrzeb wynikających zarówno z zasad prewencji osteoporozy, jak i wieku lub stanu hormonalnego kobiet.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 3 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.