Jednostki wojsk radzieckich stacjonowały w Polsce ponad czterdzieści lat na terenie piętnastu województw, głównie w zachodniej i północno-zachodniej części kraju. Teren użytkowany przez nie obejmował około 70 000 ha różnych terenów. Od 1990 r. Państwowa Inspekcja Ochrony Środowiska prowadziła na 21 obiektach badania, mające na celu określenie skali zanieczyszczenia i zniszczenia środowiska produktami ropopochodnymi i substancjami chemicznymi. Autor omawia rodzaje i stopień skażenia terenu na przykładzie poligonu Borne Sulinowo w woj. koszalińskim, jednym z największych i najważniejszych.
Grzyby drożdżopodobne (Sporobolomyces roseus) mogą być wykorzystane w bioindykacyjnej ocenie stopnia zanieczyszczenia powietrza atmosferycznego. Sporobolomyces roseus występuje powszechnie w mikroflorze na powierzchni blaszek liściowych drzew, krzewów, roślin zielnych i traw. Nie jest pasożytem, a sposób zarówno odżywiania się wydzielinami liści, jak i eksponowane położenie decydują o dużej jego wrażliwości na skażenia powietrza. Zmiana odczynu (pH) powierzchni blaszek liściowych roślin oraz inne substancje toksyczne, deponowane na powierzchni liści, wpływają ograniczająco na rozwój kolonii grzyba, a w wyższych stężeniach powodują jego obumieranie. Test, oparty na liczebności kolonii Sporobolomyces roseus rozwijających się w warunkach laboratoryjnych z materiału pobranego w terenie, obrazuje aktualny stan skażenia powietrza. Badania prowadzone we Wrocławiu na materiale pobranym z liści klonów (Acer platanoides L.) wykazały duże różnice w liczbie kolonii Sporobolomyces roseus wyhodowanych w laboratorium na pożywce (YGP). Liczba kolonii grzybal uzależniona była od lokalnego stężenia dwutlenku siarki w powietrzu i ogólnego obciążenia środowiska zanieczyszczeniami przemysłowymi i komunikacyjnymi. Stwierdzono przydatność testu szczególnie w badaniach terenów o lokalnie zróżnicowanym stopniu zanieczyszczenia powietrza atmosferycznego.